Το έχω γράψει πολλές φορές σε αυτή εδώ την στήλη ότι τίποτε δεν με εκπλήσσει, τίποτε δεν με αιφνιδιάζει, ότι με το ελληνικό ποδόσφαιρο περιμένω ακόμη και το πιο απίθανο, το πιο απίστευτο, το πιο απρόσμενο.
Συνεπώς, η ιστορία της... ξεφτίλας με την έδρα διεξαγωγής του φετινού τελικού του κυπέλλου Ελλάδας δεν είναι κάτι για το οποίο... πέφτω από τα σύννεφα. Δεν είναι κάτι για το οποίο θα πω «αμάν βρε παιδί μου, πώς έγινε αυτό το πράγμα». Για τον απλούστατο λόγο ότι, όπως κι άλλες φορές έχω τονίσει το τελευταίο διάστημα αλλά και παλαιότερα, το σύνηθες στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ο προγραμματισμός, η οργάνωση, οι συμφωνίες και η τήρησή τους.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι το σύνηθες να υπάρχει μια προκήρυξη με κάποιες συγκεκριμένες προβλέψεις κι αυτό να είναι... Ευαγγέλιο, να είναι αδιαπραγμάτευτη και να υπάρχουν οι θεματοφύλακες που δεν θα επιτρέψουν για κανένα λόγο να παραβιαστούν τα συμπεφωνημένα.
Το σύνηθες στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι οτιδήποτε έχει σχέση με θεσμούς και με συμφωνίες να το γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους κάποιοι, να μην λαμβάνουν καν υπ' όψιν τους όρους, άρθρα, σημεία τα οποία συνυπέγραψαν και, ανάλογα με το τι τους βολεύει σε κάθε περίπτωση να κάνουν το παν για να τα αλλάξουν.
Μια τέτοια ιστορία είναι κι ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας. Πονεμένη... Επειδή ακριβώς συμβαίνει το ίδιο κάθε χρόνο. Ορίζεται η ημερομηνία, ορίζονται οι πιθανές έδρες, ανάλογα με το ποιοι θα είναι οι φιναλίστ, κι όταν πλησιάζει ο καιρός για να διεξαχθεί ο τελικός αρχίζουν τα προβλήματα.
Διότι όλοι ξέρουν τι θα συμβεί και όλοι θέλουν να γίνει το δικό τους, μεν, έχοντας την... ουρά τους απέξω, δε. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδας κάνει... τζιζ κι αυτός, φυσικά, ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν τον δέχθηκε η Κύπρος, δεν τον θέλει ο Μπέος στο Βόλο, δεν τον θέλει στην πόλη του κανένας σώφρων δήμαρχος. Πόσω δε μάλλον όταν μιλάμε για μια πόλη όπως ο Βόλος, με την τρομερή τουριστική ανάπτυξη των τελευταίων ετών, που για κανένα λόγο δεν θα ήθελε να ακουστεί οτιδήποτε αρνητικό.
Θα το ξαναπώ: η μεγαλύτερη ντροπή για τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας δεν είναι να διεξαχθεί χωρίς θεατές, αλλά η διαρκής ξεφτίλα των τελευταίων χρόνων.