Η ιστορία με τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας είναι κλασική περίπτωση αυτού που λέμε ότι... όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Χρόνια τώρα, όχι μόνο φέτος που στην συζήτηση μπήκε και η παράμετρος της διεξαγωγής εκτός Ελλάδας, είναι φανερό ότι κανένας από τους εμπλεκόμενους δεν θέλει να σπάσει αυγά.
Ξεκινώντας από την ΕΠΟ και καταλήγοντας στους φιναλίστ, όποιοι κι αν είναι αυτοί, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην κακοκαρδίσουν κανέναν, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι με αυτό τον τρόπο το μόνο που καταφέρνουν είναι να βάζουν σε κίνδυνο την ομαλή διεξαγωγή του τελικού.
Όπως ο καθένας που μπορεί να σκεφτεί λογικά είναι εύκολο να καταλάβει, το θέμα δεν είναι αν ο τελικός γίνει στην Ελλάδα, στην Κύπρο, ή στο Λονδίνο.
Το θέμα είναι με ποιες συνθήκες θα γίνει ο τελικός. Κι όταν λέμε... συνθήκες, εννοούμε, ασφαλώς, πόσοι φίλαθλοι από την κάθε ομάδα θα μπορούν να τον παρακολουθήσουν, πώς θα μετακινηθούν, πώς θα τοποθετηθούν στην έδρα του τελικού, πόσο αυστηρά θα είναι τα μέτρα που θα λάβει η αστυνομία.
Τα πράγματα είναι απλά. Η εμπειρία των προηγούμενων χρόνων δείχνει προς μία και μόνη κατεύθυνση: της διεξαγωγής ενός τελικού, είτε γίνει στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, με προϋποθέσεις οι οποίες θα διασφαλίζουν πλήρως την απόλυτη ομαλότητα.
Αν αυτός ο τελικός είναι εφικτό να γίνει στο ΓΣΠ με την παρουσία 22.000 θεατών, ας γίνει στο ΓΣΠ με 22.000 θεατές. Αν, όμως, αυτό είναι ανέφικτο και η τήρηση της τάξης διασφαλίζεται μόνο με την παρουσία, για παράδειγμα, 1.000 φιλάθλων από την κάθε ομάδα, στο ΓΣΠ ή οπουδήποτε αλλού, ας γίνει με 1.000 φιλάθλους από κάθε ομάδα.
Δεν είναι ντροπή να γίνει ένας τελικός με άδειες κερκίδες. Ντροπή είναι να γίνεται κάθε χρόνο ο τελικός με, σχεδόν, γεμάτες κερκίδες και να ασχολούμαστε κυρίως με τα επεισόδια και μετά με το αγωνιστικό μέρος.
Ας το πάρουμε απόφαση. Αν δεν μπορούμε, που η εμπειρία έχει δείξει ότι δεν μπορούμε, να κάνουμε τελικό κυπέλλου Ελλάδας με κόσμο και χωρίς επεισόδια, ας κάνουμε χωρίς κόσμο. Μικρότερο το κακό, μικρότερη η ζημιά, μικρότερο το κόστος από αυτή την... ξεφτίλα που έχουμε βιώσει, σε πολλές περιπτώσεις με τους τελικούς κυπέλλου τα προηγούμενα χρόνια.
Και νομίζω ότι οι Κύπριοι, αν αποφασίσουν, τελικά, να πούνε «ναι» στην διεξαγωγή του τελικού στη Λευκωσία, θα το μετρήσουν πάρα πολύ και θα το κάνουν μόνο αν είναι απολύτως σίγουροι πως μπορούν να το ελέγξουν...