Ο Αρης μετά τον δεύτερο αγώνα των πλέι οφ δίνει την αίσθηση ότι βρίσκεται σε μία σύγχυση σχετικά με τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει σ’ αυτή την έξτρα διοργάνωση. Κανείς δεν διαφωνεί ότι η κατάκτηση του Κυπέλλου είναι ο ύψιστος στόχος για την ομάδα του Ενινγκ, αλλά αυτό δε δίνει σε κανέναν τον δικαίωμα να πετάει λευκή πετσέτα ή να επιλέγει αγώνες στα πλέι οφ.
Το είχα επισημάνει ότι ο Αρης θα πρέπει να προσπαθήσει για το καλύτερο σ’ αυτό το μίνι Πρωτάθλημα, ώστε να τερματίσει ψηλότερα, από την όχι και τόσο κολακευτική 6η θέση. Στον πρώτο αγώνα με τον ΟΦΗ οι κίτρινοι εισέπραξαν τα εύσημα, όχι μόνο από τον κόσμο τους, αλλά και από την ευρύτερη κοινωνία του ποδοσφαίρου, για την αγωνιστική τους ετοιμότητα.
Προχθές το βράδυ κόντρα στον Ολυμπιακό, γκρέμισαν αυτό που έχτισαν μία εβδομάδα νωρίτερα. Σ’ έναν αγώνα στον οποίο είχαν πρόσθετο κίνητρο γιατί αντιμετώπιζαν την ομάδα που θα στεφθεί φέτος Πρωταθλήτρια, έκαναν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να… στοχοποιηθούν. Για λόγους που δεν έχουν ως «πηγή» τον Ενινγκ και του παίκτες, τα λάθη στους αγώνες με τον Ολυμπιακό αναλύονται κάτω από διαφορετικό πρίσμα σε σχέση με τα λάθη σε οποιονδήποτε άλλο αγώνα.
Καλός ή κακώς αυτή είναι μία πραγματικότητα την οποία θα έπρεπε να την έχουν αποτυπώσει οι παίκτες του Αρη στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου τους. Και δυστυχώς έγιναν παιδαριώδη ατομικά λάθη, τα οποία πιστεύω ότι ήταν αυτά που προκάλεσαν τις απαξιωτικές για την ομάδα αναρτήσεις στα social media. Τα post αυτά ήταν που προκάλεσαν και τη δυσαρέσκεια του Άγγελου Χαριστέα ο οποίος έκανε μία δήλωση-υποθήκη για το μέλλον του. Επί του πρώτου μέρους της δήλωση του ότι «οι ομάδες δεν κρίνονται ποτέ από́ ένα παιχνίδι αλλά́ από́ την συνολική́ εικόνα που έχουν σε όλη την χρονιά», κανείς δεν έχει αντίρρηση.
Οι αντιδράσεις όμως και η κριτική αφορούσαν την αγωνιστική συμπεριφορά των παικτών, μόνο στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Αλλωστε δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο έμπειρος Χαριστέας είναι της άποψης ότι η δεύτερη συνεχόμενη παρουσία του Αρη στην Ευρώπη και το ότι βρίσκεται στον ημιτελικό του Κυπέλλου, αποτελούν άλλοθι για κάθε είδους αγωνιστικά παρατράγουδα. Οσο για το ότι «έχω να πω πολλά́ αλλά́ ακόμα δεν είναι η ώρα» είναι η υποθήκη του απέναντι στους επικριτές του οι οποίοι τον κατηγορούν ότι έγινε μέρος του προβλήματος και όχι η λύση του.