Τα περιθώρια δεν στένεψαν απλά, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται για ΠΑΟΚ και Άρη. Έχουν χάσει τόσο έδαφος μετά από τις 10 πρώτες αγωνιστικές στο πρωτάθλημα, ώστε, από δω και πέρα, να μην υπάρχει άλλη επιλογή -και για τις δύο ομάδες- από ένα σερί νικών που θα τους βοηθήσει, εν μέρει έστω, να αποκαταστήσουν κάποιες ισορροπίες, να βρεθούν πιο κοντά στον στόχο τους, να μην διατρέξουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο παταγώδους αποτυχίας.
Υπ' αυτή την έννοια, και για τον ΠΑΟΚ είναι μονόδρομος η νίκη στον αγώνα με τον ΠΑΣ στην Τούμπα και για τον Άρη με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι.
Οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα, ακόμη και η ισοπαλία, θα είναι καταδικαστικό για ΠΑΟΚ και Άρη, άλλο ένα ισχυρό χτύπημα, άλλη μία αφορμή να αμφισβητείται η αγωνιστική αξιοπιστίας τους, κυρίως όμως η δυνατότητά τους να πετύχουν κάτι σημαντικό στο τρέχον πρωτάθλημα.
Έτσι όπως τα κατάφεραν, κάθε παιχνίδι είναι μια... πρόκληση, ένας... τελικός για τις δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης. Είναι τόσα τα δικαιώματα που έδωσαν ώστε ο κάθε αντίπαλός τους να πιστεύει πως μπορεί να τους κάνει τη ζημιά, ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα απέναντί τους.
Αν θα αλλάξει αυτή η κατάσταση ή αν θα συνεχίσει να τους πληγώνει και να τους εκθέτει, εξαρτάται αποκλειστικά από τον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Είναι συνυφασμένη με το αν θα μπορέσουν το επόμενο διάστημα και ιδιαίτερα μετά την διακοπή του πρωταθλήματος λόγω του Μουντιάλ, να παρουσιάσουν ένα πολύ πιο ισχυρό, πολύ πιο ανταγωνιστικό αγωνιστικό πρόσωπο.
Φτάνει να είναι σε θέση να το προσπαθήσουν αυτό. Γιατί, αν χάσουν κι άλλο έδαφος μέχρι την διακοπή του πρωταθλήματος, ίσως, να μην έχουν καν δικαίωμα στην ελπίδα για κάποιους στόχους, αφού θα έχουν απομακρυνθεί τόσο πολύ ώστε να καταστούν ανέφικτοι...