Ογδόντα λεπτά γεμάτα θεωρία και ένα ακαδημαϊκό τέταρτο, που θα μπορούσε να «διδάσκεται», από τον Άκη Μάντζιο στους ποδοσφαιριστές του Άρη, για το πώς πρέπει να παίζεται ένα παιχνίδι εντός έδρας απέναντι σε κλειστές άμυνες. Κι όμως από το ματς του Άρη με τον Πανσερραϊκό το πιο χρηστικό ήταν εκείνο το τελευταίο 15λεπτο, στο οποίο οι Θεσσαλονικείς έπαιξαν μέχρι να τερματίσουν και τελικά είδαν την κεφαλιά του Φαμπιάνο να οδηγεί σε λυτρωτικό ξέσπασμα.
Οι γηπεδούχοι ήταν εκείνοι που κατέβηκαν στο ανανεωμένο χορτάρι του Χαριλάου, για να κερδίσουν. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πάνω σε αυτό, απλώς δεν είχαν τρόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε ο (έχων γενέθλια την Κυριακή) Μάντζιος. Ευτυχώς για τον 54χρονο πλέον Άκη Μάντζιο, η 11άδα δεν... ξεμένει από μονάδες, τις οποίες κανονικά πρέπει να ανανεώνει, αλλά πώς; Σουλεϊμάνοφ, Μορόν και Φαμπιάνο είναι οι τρεις σταθερές πάνω στις οποίες πατά ο Άρης, πριν ακόμη τη διακοπή.
Σε ένα ολόκληρο ματς, ο Ρώσος (για τον οποίο ειπώθηκε δημόσια ότι θέλει... χρόνο, για να είναι σε καλή φυσική κατάσταση), ανεβοκατέβαινε τη δεξιά πτέρυγα, ο Μορόν έτρωγε και έδινε ξύλο, χάνοντας ευκαιρίες, έχοντας δοκάρι και αποτελώντας τη μοναδική αξιόπιστη πηγή κινδύνου. Καμία έκπληξη ως προς αυτό το θέμα.
Τα δείγματα του Μορόν είναι τέτοια, που τον μάθαμε πλέον, όπως και οι αντίπαλοι βέβαια. Κάτι που επίσης φάνηκε στο ματς με τους Σερραίους. Ο τρίτος είναι ο Φαμπιάνο. Με 4 γκολ σε 8 ματς θα ήταν αιτία να πανηγυρίζει ο προπονητής του Άρη, έχοντας στανταράκια από τα μετόπισθεν. Κάτι που δε συμβαίνει, διότι οι μεσοεπιθετικοί ακόμη ψάχνονται. Και από τον Φαμπιάνο περιμένεις και γκολ, αλλά και πολλά άλλα, διαφορετικής προτεραιότητας.
Μενέντεζ, Κάρλσον είναι... αλλού, ο «μικρός» ηλικιακά Παναγίδης έχει χώρο, για να μεγαλώσει και να τους αφήσει πίσω του, οι τραυματισμοί είναι καθημερινότητα και ο Νταρίντα αναζητά τον περσινό του εαυτό.
Δύο-τρία πρόσωπα ακόμη να μπουν στο πνεύμα και δεν θα χρειάζονται -ντε και καλά- τα buzzer beater, για να φεύγει ο Άρης νικητής και με τόσο έντονο ψυχολογικό φορτίο στην πλάτη του.