Αφού ο Δόκτωρ Φάουτσι πήγε στον Βόρειο Πόλο και εμβολίασε τον Άγιο Βασίλη.. για να μη κολλήσει καμιά κορώνα και μετά την μεταδώσει στα παιδιά, νομίζω ότι μπορούμε με ασφάλεια να αφήσουμε τις καμινάδες μας ανοιχτές.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων το έχουμε χάσει εδώ και χρόνια, όταν χάσαμε την αυθεντικότητα μας και αρχίσαμε να μιμούμαστε, αντίγραφα της διαφήμισης και των σήριαλ, των εικόνων, μιας υπόθεσης κι όχι μιας πραγματικότητας.
Όπως όταν τα πρωταθλήματα είναι στημένα και οι παίκτες μιμούνται ότι παίζουν.
Έτσι μιμούμαστε ότι ψηφίζουμε και εκλέγουμε, μιμούμαστε ότι κυβερνιόμαστε και αυτοί μιμούνται ότι κυβερνούν.
Μιμούμαστε ότι νοιαζόμαστε και αυτοί το ίδιο, μιμούνται ότι μας νοιάζονται.
Μιμούμαστε ότι έχουμε μέσα από το Facebook και τα κοινωνικά μέσα κοινωνικότητα, γιατί δεν είναι η πραγματική ζωή, είναι ένας ψηφιακός κόσμος σκηνικό.. κι εμείς ηθοποιοί. Χωρίς να ποιούμε ήθος απαραίτητα. Με άφθονα likes.
Μιμούμαστε ότι παίρνουμε τον άλλον αγκαλιά και ότι τον φιλούμε.
Μιμούμαστε την ανθρωπιά, μιμούμαστε τον εαυτό μας.
Έτσι μιμούμαστε ότι αγαπάμε, ότι ερωτευόμαστε, ότι συμπονάμε.
Δεν το βιώνουμε.
Γίναμε Transformers, και super heroes και λοιποί χαρακτήρες της MARVEL.
Σκέφτομαι λοιπόν τα μικρά παιδιά, που μεγαλώνουν μέσα σε αυτή την φούσκα της μίμησης, που έφτιαξαν οι μεγάλοι.
Μακάρι τα Χριστούγεννα αυτά.. τα ακυρωμένα, να μας δώσουν φώτιση και ευθύνη και να ανάψει στις καρδιές των ανθρώπων την επιθυμία όχι πιά να μιμούνται αλλά να βιώνουν.