Μπορεί να τους ενόχλησε και να τους στενοχώρησε το αποτέλεσμα του αγώνα της Κυριακής, όπως και ο τρόπος με τον οποί έχασαν (εκτός της διαιτησίας και των δικών τους λαθών), αλλά δεν τους πλήγωσε. Από προχθες το πρωί στοχοπροσηλωμένοι απαξάπαντες και μονοθεματικά στο όραμα μιας μεγάλης ευρωπαϊκής διάκρισης, κοιτάζουν στα μάτια τον προπονητή τους μην τυχόν και χάσουν και το πιο ανεπαίσθητο νεύμα του, που θα αφορά την προετοιμασία τους ενόψει της μεγάλης πρόκλησης και δοκιμασίας που τους περιμένει.
Άφησαν στην άκρη τα όσα διέπραξε το δίδυμο Πελίτο – Ντε Ρικάντο, τα τρελά πανηγύρια των αντιπάλων τους που ξεσάλωσαν θαρρείς και είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά και τα όποια δικά τους λάθη συνετέλεσαν στην ήττα. Από προχθες λοιπόν τα χαράματα μέχρι το εναρκτήριο λάκτισμα το βράδυ της Πέμπτης για τον Ρουμάνο κόουτς και για τους παίκτες του, δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέραν από το να προετοιμαστούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την σύγκρουση με τους πανίσχυρους αντιπάλους τους. Κι αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα χρειαστεί να υπερβάλλουν εαυτούς, ώστε να επιστρέψουν έχοντας στις αποσκευές τους μια τεράστια διάκριση και κατάκτηση. Μία ανεκτίμητη ευρωπαϊκή επιτυχία και προβολή.
Σε ότι αφορά τώρα τα «απόνερα» από το παιχνίδι της Κυριακής, αυτά εντοπίζονται και συνοψίζονται στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε και σχολιάστηκε η διαιτησία του συγκεκριμένου αγώνα, η οποία σαφέστατα και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση και στο αποτέλεσμα του. Μην βιαστείτε και μου καταλογίσετε πρόθεση να ασχοληθώ με συγκεκριμένα «πλυντήρια» των ΜΜΕ του λεκανοπεδίου, τα οποία εκπροσωπεί ο γραφικός Βαρούχας με απόλυτη επιτυχία. Ο τελευταίος δίνει ιδιαίτερο τόνο και χρώμα στις μπουρδολογίες του, επιστρατεύοντας την βραχνάδα της φωνής της ανεπανάληπτης Αμάντα Λιρ.
Ο τέως πρόεδρος του Συνδέσμου Διαιτητών Αθηνών, είναι αξεπέραστος. Αφού έγραψε ιστορία στο «ξεκίνημα» της καριέρας του σαν τηλεκριτής, ξεπλένοντας επί έτη πολλά τους διαιτητές και τους επόπτες του συνδέσμου του, ακόμη και για τα μεγαλύτερα κακουργήματα τους, έστησε καριέρα και μας κάθισε στο σβέρκο μέσω της κρατικής ΕΡΤ. Η τακτική του επίμονη, έχει σχέση με την δοξολογία των μεγάλων και την εξυπηρέτηση των στόχων τους.
Στις αερολογίες του είναι σταθερός, ερμηνεύοντας διαστολικά ή συστολικά και κατά περίσταση τους κανονισμούς, όπως βολεύει εκείνους με τους οποίους έχει σχέσεις στοργής και... αλληλοεκτίμησης. Πανελληνίως γνωστό βέβαια το Βαρούχειο σύστημα: Αλλιώς για τους τρεις μεγάλους του ΠΟΚ και διαφορετικά για τους υπόλοιπους. Διατηρεί ξεχωριστή «περιποίηση» πάντοτε στον ΠΑΟΚ. Οι αμφισβητούμενες φάσεις για τον δικέφαλο καταλήγουν πάντοτε σε βάρος του. Με δυο λόγια όμως ο Βαρούχας δεν πείθει πλέον κανέναν. Κι αυτό γιατί σαν τηλεκριτικός δείχνει να είναι αναξιόπιστος.
Ας έρθουμε όμως στα δύο χέρια εντός περιοχής που ήταν κλασικά πέναλτι. Το πρώτο χέρι ήταν στο ξεκίνημα της φάσης όχι κολλημένο στο σώμα του Βέλεθ. Αιωρείτο. Η δύναμη όμως από το ισχυρότατο σουτ το κόλλησε πάνω του, διακόπτοντας την πορεία της μπάλας προς τα δίχτυα. Σε απόσταση αναπνοής ο Πελίτο το κατακύρωσε. Από εκεί και πέρα το τι συνέβη και πως σύρθηκε από το VAR για να το ανακαλέσει, το είδε ολόκληρη η Ελλάδα. Όσο για το δεύτερο; Χέρι εντός περιοχής που απλώνεται με πρόθεση και αλλάζει την πορεία της μπάλας θεωρείται το λιγότερο αφελές να μην καταλογίζεται ως πέναλτι. Αφελής βέβαια δεν ήταν η τοποθέτηση και πάλι του VARίστα, ο οποίος δεν κάλεσε τον Πελίτο να δει την φάση όπως έκανε αντίστοιχα με το πρώτο πέναλτι που ανακάλεσε.
Με συγχωρείτε όμως, γιατί έδωσα πολύ χώρο στο σημείωμα για να αναφερθώ στο γραφικό Βαρούχα. Σκοπός μου ήταν κυρίως να αναφερθώ σε κάποιους του στενότερου δημοσιογραφικού περιβάλλοντος της πόλης, τους αποκαλούμενους και Θαναηλάκηδες. Οι τελευταίοι όσο και να θέλουν, το αβυσσαλέο μίσος τους σε βάρος του ΠΑΟΚ δεν τους αφήνει να κρυφτούν. Έτσι πήραν θέση, ο ένας δε εξ αυτών προκλητικά υπέρ του διαιτητή, δηλώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι αυτός «δεν θα το σφύριζε».
Είναι ο ίδιος που είχε διαφωνήσει με τον παρτενέρ του και στην αλήστου μνήμης σφαγή του ΠΑΟΚ στο παιχνίδι με τον Άγιαξ, δικαιολογώντας τον απίθανο Εγγλέζο Κρεγκ Πόουσον, με τα τρία φανταστικά πέναλτι που έδωσε σε βάρος του δικέφαλου. Θα σταματήσω όμως εδώ γιατί δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ περισσότερο με αυτό το θέμα. Ως εκ τούτου, περιορίζομαι στο να παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την προετοιμασία του Ραζβάν και των παικτών του για την μεγάλη κόντρα με τη Μαρσέιγ.
ΥΓ1: Ο Υπουργός Επικρατείας κύριος Γεραπετρίτης φόρεσε το κασκολάκι του θρύλου και βρέθηκε στην κερκίδα των «επιστημόνων» δίπλα στην Σουλούκου, στον Μώραλη, στον Μαρινάκη και στον πρόεδρο του ερασιτέχνη Κουντούρη. Θεωρείται ένας από τους πλέον ισχυρούς του ερυθρόλευκου Κυβερνητικού μπλοκ.
ΥΓ2: Μάχη χέρι με χέρι με τον Ολυμπιακό δίνει ο Αυγενάκης για να κρατήσουν πάση θυσία τον Κλάτενμπεργκ στην Ελλάδα. Γιατί αν φύγει οι Μανούχοι, οι Κουτσιαύτηδες, οι Παπαπέτρου, οι Κουμπαράκηδες και Τζοβάρες δεν θα αντέξουν στην... ορφάνια.
ΥΓ3: Κάτι που το ξεχάσαμε. Ξέρετε ότι στο παιχνίδι Ολυμπιακού - ΠΑΟΚ στο βόλεϊ όπου θριάμβευσε ο δικέφαλος και τελικά πήρε και το κύπελλο και επιτρεπόταν η είσοδος μόνο σε μαθητές, ότι εμφανίστηκε ο Τάκης Τσουκαλάς με καμιά πενηνταριά νεαρούς, υποστηρίζοντας ότι ήταν φοιτητές του Πανεπιστημίου Σαλιαρέλη;