Οι απουσίες του Παναθηναϊκού (αρκετές εκ των οποίων βασικών ποδοσφαιριστών) έχριζαν -θεωρητικά- ως φαβορί τον Αρη. Ούτε ο Χερμάν Μπούργος, ούτε οι παίκτες του «έπαιξαν» με τον τίτλο, ούτε παρασύρθηκαν από τον αντίπαλο.
Ελάχιστα ασχολήθηκαν με το ποιοι θα παίξουν. Αντιθέτως, διάβασαν από την Τετάρτη και μετά το παιχνίδι, έκαναν κανονικά την τακτική τους και επέμειναν στη διάσπαση της αμυντικής διάταξης των «πράσινων».
Διάβασαν, δηλαδή, το παιχνίδι ως όφειλαν, όμως δεν μπόρεσαν ούτε να σκοράρουν, ούτε και να δημιουργήσουν τις πολλές ευκαιρίες. Μετρημένες στα δάχτυλα ήταν. Ακόμη κι έτσι, βέβαια, τήρησαν το πλάνο τους, δεν έχασαν ούτε τη συγκέντρωση ούτε το αγωνιστικό τους στυλ και -βάσει αυτού- κηνήγησαν το ένα γκολ που (λογικά) θα τους έδινε τη νίκη.
Το βράδυ της Κυριακής, οι Θεσσαλονικείς ξέμειναν από συνεργασίες, αν και τις έψαξαν μετ' επιτάσεως. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε για την άμυνα και αν ερχόταν κάτι μπροστά... καλώς.
Ο Αρης, από την πλευρά του, ήταν κι εκείνος καλός στην άμυνα, με κάποια λίγα φάλτσα, αλλά -σε σχέση με προηγούμενα ματς- δεν του βγήκε το παιχνίδι από τον άξονα.
Ο Παναθηναϊκός -επίσης- το διάβασε καλά, είχε τους ποδοσφαιριστές και τη σωστή τακτική, για να το υποστηρίξει και κάπως έτσι έφυγε με τον βαθμό από το Χαριλάου.
Η δουλειά, εκ μέρους των παικτών του Αρη έγινε, παράπονο δεν πρέπει να έχει (και δεν έχει ο Μπούργος) αλλά δεν ολοκληρώθηκε. ´
Προφανώς και χάθηκε ευκαιρία να διευρύνει το +2, από την άλλη είναι εντελώς μέσα στο κόλπο, μετά την ήττα της ΑΕΚ, καθώς απέχει μόλις έναν βαθμό.