Το χθεσινό πάρτι που έστησαν οι φίλοι του Αρη δεν χαλούσε με τίποτε. Στο ραντεβού με τον… Τελικό και την ιστορία κανείς από τον οργανισμό του Αρη δεν είχε τη διάθεση να είναι ασυνεπής. Το ήθελαν και μάλιστα πάρα πολύ.
Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την προηγούμενη παρουσία της ομάδας σ’ έναν Τελικό και 54 από την προηγούμενη κατάκτηση του Κυπέλλου. Ποιος λοιπόν δε θα ήθελε να γράψει ιστορία μ’ αυτή την ομάδα. Κι όταν κάτι το θέλεις πολύ δύο πράγματα συμβαίνουν: Φορτώνεσαι με περίσσιο άγχος, αλλά στο τέλος βρίσκεις τον τρόπο να δραπετεύσεις προς την… ευτυχία. Εκεί που μετά από 90 λεπτά αγώνα βρέθηκαν οι ποδοσφαιριστές του Αρη, παρότι χρειάστηκε να λαχταρίσουν κάποιες στιγμές. Όμως τέλος καλό όλα καλά για τον Αρη που με την πρόκριση έδωσε το έναυσμα για να στηθεί ένα τρελό πάρτι στο «Κλ. Βικελίδης». Πάρτι ξέφρενων πανηγυρισμών που συνοδεύτηκαν με την απαίτηση η ομάδα να φέρει το Κύπελλο στον Πύργο τον Λευκό.
Ο Μάντζιος επανέφερε χθες στο βασικό σχήμα του Αρη, τους πέντε ποδοσφαιριστές που δεν αγωνίστηκαν με την ΑΕΚ. Δηλαδή τους Νταρίντα, Μανού Γκαρθία, Οντουμπάτζο, Φεράρι και Σαμόρα καθώς και τους Σουλεϊμανοφ, Μορόν και Βέλεθ που αγωνίστηκαν ως αλλαγή.
Ο Αρης ξεκίνησε τον αγώνα με διάθεση να επιβάλει τον ρυθμό του, να πετύχει ένα γρήγορο γκολ και να κάνει απλή υπόθεση την πρόκριση. Ο αγώνας όμως δεν κύλησε όπως θα τον ήθελε.
Είχε ένα καλό πρώτο 15λεπτο, το οποίο όμως δεν το αξιοποίησε πετυχαίνοντας γκολ. Σημαντικότερη ευκαιρία μία με τον Σουλεϊμάνοφ.
Με το πέρασμα του χρόνου ο Παναιτωλικός, βρήκε τα πατήματα του και είχε περισσότερο αποτελεσματικά μαρκαρίσματα. Με σχηματισμό 3-5-2 κατάφεραν οι Αγρινιώτες να βάλουν δύσκολα στους ποδοσφαιριστές του άξονα του Αρη. Ο Μανού Γκαρθία έπαιρνε με δυσκολία την μπάλα, και ο Νταρίντα τις περισσότερες φορές είχε έναν ή δύο αντιπάλους πάνω του. Ο Αρης που εύρισκε στις επιθέσεις του όλους τους ποδοσφαιριστές του Παναιτωλικού πίσω από την μπάλα, επιχείρησε να δημιουργήσει από αριστερά με Φεράρι και Σαμόρα, αλλά δεν είχαν και τις καλύτερες τελικές μεταβιβάσεις. Από την δεξιά πλευρά Οντουμπάτζο - Σουλεϊμάνο με αντιπάλους τους Τορεχόν- Χατζηθεοδωρίδη είχαν προβλήματα.
Οπότε οι «κίτρινοι» πιστώθηκαν την κατοχή που έφτασε στο 70% στο πρώτο ημίχρονο, αλλά έκαναν ανούσιο παιχνίδι. Με εγκλωβισμένους τους Μανού Γκαρθία και Νταρίντα η μπάλα δεν έφτανε στον Μορόν κι όταν έφτανε ο Ισπανός ήταν ή κλεισμένος ή σε λάθος θέση.
Ποιος έκανε περισσότερο θόρυβο επιθετικά από τον Αρη; Ο Σάπι Σουλεϊμάνοφ που ήταν συνολικά πρωταγωνιστής σε τρεις από τις επτά τελικές που είχε ο Αρης στο α’ ημίχρονο. Με σημαντικότερη ένα σουτ στο 45ο στο οποίο ο κίπερ του Παναιτωλικού έδιωξε την μπάλα κόρνερ.
Η ομάδα του Αγρινίου με ξεκάθαρες σκέψεις να έχει καλή μεσοαμυντική λειτουργία δεν ήταν απειλητική για την εστία του Κουέστα, αλλά δεν άφηνε και κενούς χώρους πίσω.
Δεν άλλαξαν πολλά στην εικόνα του Αρη στο β’ ημίχρονο. Η είσοδος του Φετφατζίδη στη θέση του Μανού Γκαρθία και του Σαβέριο λίγο αργότερα σε αυτή του Σουλεϊμάνοφ, έδωσαν καλύτερο ρυθμό στην επίθεση του Αρη, αλλά το ανέβασμα των γραμμών ψηλά έδωσε χώρο στον Παναιτωλικό που δημιούργησε περισσότερες επικίνδυνες τελικές απ’ ότι στο α’ ημίχρονο.
Η σημαντικότερη, που «πάγωσε» το «Κλ. Βικελίδης», στο 86ο με μία κεφαλιά του Μπρούνο Ντουάρτε.
Ευκαιρίες είχε και ο Αρης με καλύτερτη ένα σουτ του Νταρίντα στο 84ο.
Όλα αυτά όμως πλέον ανήκουν στην ιστορία. Το σίγουρο είναι ότι ο Αρης συνεχίζει το ταξίδι του για την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου και αυτό είναι που μετράει.