Εικόνες που θέλουμε να βλέπουμε έλαβαν χώρα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη από την μπάντα του δρόμου «Ρόμβος», η οποία στάθηκε στο πλευρό των ασθενών που νοσηλεύονται με κορωνοϊό παρέα με τις μουσικές τους επιλογές όπως ανακοίνωσε μέσω κοινωνικών δικτύων το νοσοκομείο.
Αναλυτικά τα όσα αναφέρει:
«Άντε να σταθώ στα πόδια μου... Δεν με παίρνει να πω δε μπορώ’’, ήταν οι στίχοι που αφιέρωσε στους ασθενείς που νοσηλεύονται με Covid-19, στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, η μπάντα δρόμου ‘’Ρόμβος’’. Νότες ελπίδας και αισιοδοξίας πλημμύρισαν τον προαύλιο χώρο πίσω από τις κλινικές νοσηλείας περιστατικών κορονοϊού, το μεσημέρι της Τρίτης 15 Δεκεμβρίου 2020. Τα μέλη της μπάντας ταξίδεψαν με τη μουσική τους το προσωπικό και τους νοσηλευόμενους ασθενείς, οι οποίοι παρακολουθούσαν και χαιρετούσαν από τα παράθυρα των θαλάμων. Ενόψει των Χριστουγέννων, δύο γιατροί, τρεις φοιτητές Ιατρικής, μία παιδαγωγός και ένας φοιτητής στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών ΑΠΘ, τα πρόσωπα που κρύβονται πίσω από τον "Ρόμβο", άφησαν για λίγο στην άκρη τα ιατρικά εργαλεία και τις ασχολίες τους και βρέθηκαν στο πλευρό των ασθενών με Covid-19, όχι με ιατρική περιβολή αλλά με τα αγαπημένα τους μουσικά όργανα ανά χείρας.
Το μουσικό διάλειμμα με έντεχνα τραγούδια και παραδοσιακά κάλαντα προκάλεσε συγκίνηση και η νεαρή μουσική παρέα της Ελισάβετ Μάνου, ειδικευόμενης ιατρού στην Α’ Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου, καταχειροκροτήθηκε από όσους παρακολουθούσαν από απόσταση. Η ίδια και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, Μάξιμος Αγγελίδης, Ελένη Κωτσάκη, Γεωργία Ζάχου, Θοδωρής Μαραγκάκης, Παντελής Καραμάνης και Λεωνίδας Καραμάνης, δήλωσαν ιδιαίτερα χαρούμενοι που βρέθηκαν στο Νοσοκομείο για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στο προσωπικό και τους ασθενείς, οι οποίοι δοκιμάζονται. Ευχήθηκαν σε όλους “καλή υγεία” και ειδικά σε όσους νοσηλεύονται, “γρήγορη ανάρρωση και του χρόνου να ακούσουν τα κάλαντα στο σπίτι τους”. Ο Γενικός Διευθυντής του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης, ευχαριστώντας τους νεαρούς για την πρωτοβουλία, τόνισε: “Μας κάνατε να νιώσουμε ότι το γκρίζο του ουρανού είναι προσωρινό. Σας ευχαριστούμε πολύ! Χρειαζόμαστε την αισιοδοξία των νέων ανθρώπων, όπως είστε εσείς, που ήρθατε εδώ με το χαμόγελό σας για να μας δώσετε κουράγιο».