Πως το λέει ο Τομ Χανκς στον «Φόρεστ Γκαμπ»; «Η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει». Ε, στον ΠΑΟΚ, από τη ζωή, έτυχαν τα πιο γλυκά του κόσμου!
Από την άλλη βέβαια, ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν σαφής: «Τα τρία Τ της επιτυχίας. Ταλέντο, τόλμη, τύχη». Με άλλα λόγια; Κωνσταντέλιας, Κοτάρσκι... ΠΑΟΚ.
Η πρόκριση δε θα ήταν δα, κάποια μεγάλη επιτυχία για έναν κανονικό ΠΑΟΚ. Αυτός ο ΠΑΟΚ, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι κανονικός. Έτσι η πρόκριση στην Ιερουσαλήμ είναι τεράστια επιτυχία. Με όφελος για την πολύπαθη (αγωνιστική…) υγεία του ΠΑΟΚ. Αν μη τι άλλο τον βοηθά, να χάσει τη γη κάτω από τα πόδια του. Να πατήσει γερά σε αυτή. Κι έχει ο Θεός, που λέει ο λόγος…
Τελικά, δεν εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες. Παρά την ενίσχυση με Αουγκούστο και Νάρεϊ δεν ήταν καλύτερος στη ρεβάνς. Πέρα από τη φάση του 0-2, όποτε και χάθηκε η μπάλα, ο ΠΑΟΚ δεν απείλησε την Μπεϊτάρ. Αφήστε που 0-1 έγινε με αυτογκόλ μεν, του Γκότλιβ αλλά με βαριά ευθύνη του τερματοφύλακα Σίλβα.
Ο Σβαμπ (προ)κάλεσε πάλι,το μοιραίο στο «Στάδιο Τέντι». Το γλίτωσε από το …δις εξαμαρτείν ο εκπληκτικός Κοτάρσκι. Ο ΠΑΟΚ όμως, έχασε τον Αουγκούστο, τον οποίο προσέβλεπε ως πανάκεια…
Θα βλέπουν την απόκρουση στο πέναλτι (42ο) στο Μόναχο και θα τρέχουν τα… σάλια της Μπάγερν για τον Κροάτη.
Για να γίνει το 1-2 στις καθυστερήσει. Όταν ο Μιχαηλίδης (ορθά αντικαταστάθηκε…)«έχασε» πάλι τον Φράιντεϊ. Στα καλά καθούμενα ο ΠΑΟΚ έβαλε την Μπεϊτάρ, για ένα ολόκληρο ημίχρονο, στο παιγνίδι!
Παρεμπιπτόντως η άμυνα του ΠΑΟΚ ήταν, πέραν του 1-2, για τα ανάθεμα στο ψηλό παιγνίδι. Σα να έλειπε ο Ίνγκασον. Τι λέτε;
Στο Β΄ ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ήταν χειρότερος. Και πώς να μην ήταν με αριθμητικό μειονέκτημα; Η Μπεϊτάρ αναπυτύχθηκε. Πίεσε. Έκανε ευκαιρίες. Ο ΠΑΟΚ αμύνθηκε σθεναρά. Πέρασε δύσκολες στιγμές! Είχε και στιγμές ψυχικής ανάτασης χάνοντας κι αυτός ευκαιρίες.
Με τον Κεντζιόρα και να μην μπορεί, να περάσει μια πάσα στην επίθεση και να κάνει σερί δύο λάθη εκτέλεσης πλάγιου. Ο φευγάτος Πολωνός επέστρεψε για … λύση! Ήμαρτον…
Η τολμηρή επιλογή (όπως και με τον Τσιγγάρα) του Ρουμάνου προπονητή με τον Κωνσταντέλια αντί Ζίβκοβιτς απέφερε για τον ΠΑΟΚ το 1-3. Με ζογκλερική ενέργεια του Γιάννη από ευφυή πάσα του Σαμάτα. Για να δικαιωθεί η μαγεία του μικρού με «ζωγραφιά» στο 1-4. Όλα αυτά με δέκα παίκτες για σαράντα πέντε λεπτά!
Είπαμε, όμως. Όχι εμείς. Ο Τομ Χανκς στον «Φορεστ Γκαμπ». «Η ζωή είναι σαν ένα κουτί σοκολατάκια. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει».
Πέρα από την απόπειρα χιούμορ πάντως, οφείλουμε – στα σοβαρά – να αποδώσουμε σε όλους μερτικό από τη χαρά της πρόκρισης. Στράγγιξαν όσες ποσότητες ψυχής, πνεύματος και κορμιού διέθεταν με αριθμητικό μειονέκτημα!