Ο ΠΑΟΚ τελικά δεν ήταν ο κομπάρσος στη χθεσινή φιέστα του Ολυμπιακού. Ζώντας το ματς μέσα από τα δημοσιογραφικά κάποια στιγμή μου δόθηκε η εντύπωση πως το ματς έκρινε έναν τίτλο.
Δεν ήταν μόνο η εχθρική ατμόσφαιρα κυρίως στο δεύτερο μέρος αλλά και το πάθος των ερυθρόλευκων που έκαναν τα πάντα για τη νίκη έχοντας ορισμένες φορές και τη βοήθεια του ανεκδιήγητου Ευαγγέλου. Τελικά η νίκη δεν ήρθε για τον Ολυμπιακό και θεωρώ κέρδος για τον ΠΑΟΚ το ότι όπως και στον ημιτελικό του Κυπέλλου έφυγε όρθιος και παρά τις απουσίες που είχε και πάλι.
Το πρώτο κέρδος που πρέπει να μετρήσει ο ΠΑΟΚ και είμαι απόλυτα ειλικρινής είναι αν ζήλεψαν την… φιέστα (προφανώς και δεν την είδαν και καλά έκαναν) αυτοί που κινούν τα νήματα του Δικεφάλου. Ας κάνουν μεταγραφές, ας οργανώσουν σωστά την ομάδα ώστε να έρθει ξανά μια φιέστα και μια απονομή στην Τούμπα. Λάθη έγιναν αλλά στην παρούσα φάση ο ΠΑΟΚ έχει έναν τελικό μπροστά του.
Τα κέρδη λοιπόν από χθες είναι πως είδαμε να παίζει ο Κρέσπο και να παίρνει ρυθμό. Είδαμε επίσης τον Μπίσεσβαρ και τον Ελ Καντουρί να παίζουν έστω και ένα 20λεπτο. Προφανώς και θα είναι έτοιμοι στον τελικό και ελπίζω και αυτοί που απουσίασαν χθες ή προφυλάχθηκαν.
Κέρδος μπορώ να πω την εμφάνιση του Μάριου Τσαούση στο δεύτερο μέρος όταν του έφυγε το άγχος. Και σκέφτομαι: αν αυτό το παιδί είχε δέκα παιχνίδια στα πόδια του (χθες μέτρησε το πρώτο με την πρώτη ομάδα) θα είχαμε στο ταμείο στο τέλος της σεζόν ένα ακόμη θετικό πρόσημο; Προφανώς και ναι.
Σημαντικό για μένα ότι ο Πασχαλάκης έκανε δυο σπουδαίες αποκρούσεις για να πάρει τα πάνω του ενόψει τελικού. Προφανώς και δεν είναι ο τελικός το επόμενο ματς. Την Τρίτη ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό. Πρέπει να τον κερδίσει αφού η ομάδα έθεσε ως στόχο τη δεύτερη θέση. Προφανώς και πρέπει να τον κερδίσει αν δεν θέλει να ισοφαρίσει ένα αρνητικό ρεκόρ που μετρά από το 1961. Δηλαδή μια ντουζίνα αγώνες χωρίς νίκη.