Αγαπητή Metrosport
Ποτέ δεν καταδέχτηκα να χαρακτηρίσω “μητέρα των μαχών”, ή “ντέρμπι αιωνίων αντιπάλων”, ή κάτι παρόμοιο, ένα ματς ΠΑΟΚ-Αρη ή Αρη-ΠΑΟΚ. Η δική μου λογική ανέκαθεν έλεγε, μακριά από σωβινιστικούς τοπικισμούς, ότι οι αντίπαλοι και των δύο είναι οι τρεις “μεγάλοι” της Αθήνας. Πάντα ήλπιζα να βάλουν πρώτα από κάτω Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ και ύστερα να “μετρηθούν” οι δυο τους. Για τον ΠΑΟΚ, επειδή ήμουν από μικρό παιδάκι ΠΑΟΚ. Για τον Αρη, αλλά και για τον Ηρακλή, επειδή γούσταρα κυρίαρχος στο ελληνικό ποδόσφαιρο να είναι η Θεσσαλονίκη και όχι η Αθήνα.
Βέβαια, ποτέ δεν έγινε αυτό, παρά μόνο από τον ΠΑΟΚ, με τα Πρωταθλήματα και τα Κύπελλα που κατέκτησε. Ισως γι’ αυτό οι δικοί του οπαδοί συνειδητοποίησαν προ πολλού ότι στόχος της ομάδας τους δεν είναι (και δεν πρέπει να είναι) κάθε χρόνο απλώς να κερδίζει τον συμπολίτη. Το να είσαι… αφεντικό στην πόλη, δεν λέει τίποτε. Το ζητούμενο είναι να είσαι αφεντικό στη χώρα.
Ναι, πάντα διακυβεύεται σε ένα τέτοιο παιχνίδι το γόητρο, ναι, η νίκη προσφέρει τη χαρά της “καζούρας” σε βάρος των αντιπάλων, αλλά η βαθμολογική σημασία του είναι η ίδια με όλους τους υπόλοιπους αγώνες του Πρωταθλήματος. Αυτό που “μετράει” πάνω απ’ όλα είναι η κατάκτηση των τριών βαθμών. Για να τονωθεί το γόητρο δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν ευκαιρίες, η “καζούρα” εξαντλείται στα καφενεία των social media ή και δια ζώσης μέσα σε λίγες ώρες, αλλά οι τρεις βαθμοί, αν χαθούν, δεν επιστρέφουν ποτέ και ξεμακραίνουν από τον στόχο του αυτόν που τους έχασε.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ, μετά από δύο αγχωτικές νίκες επί του Παναιτωλικού και του Ατρόμητου στην Τούμπα, δοκιμάζεται στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Είναι, θεωρητικά, το πρώτο δύσκολο ματς της σεζόν. Και θα πάει σ’ αυτό για να πείσει τον εαυτό του ότι όντως έχει κάνει βήματα προόδου μετά τον αποκλεισμό από τη Λέφσκι και ότι όντως υπάρχουν προοπτικές για τη διεκδίκηση του τίτλου, σε συνδυασμό με τις ήδη διαπιστωμένες αδυναμίες όλων των ανταγωνιστών του. Το αποτυχημένο σερί των τελευταίων χρόνων με αντίπαλο τον Αρη δεν θα παίξει ρόλο στον ψυχολογικό τομέα. Οι περισσότεροι από τους παίκτες του φετινού ΠΑΟΚ δεν έχουν ιδέα τι συνέβη στα προηγούμενα ντέρμπι. Ούτε θα παίξει ρόλο το γεγονός ότι ο Αρης προέρχεται από το σοκ της ήττας με 3-1 από τον Παναιτωλικό και την απόλυση του Μπούργος. Δεν “χαλάνε” τόσο εύκολα όσο νομίζουν ορισμένοι τα μυαλά σοβαρών επαγγελματιών ποδοσφαιριστών.
Και, μια που ανέφερα τη λέξη-κλειδί, πιστεύω ότι αν το αποψινό ματς δεν λήξει ισόπαλο, θα το κερδίσει η ομάδα που θα είναι πιο σοβαρή. Πιο πειθαρχημένη, δηλαδή, πιο συγκεντρωμένη, η ομάδα που θα αποφύγει τα μοιραία λάθη και θα κατορθώσει να επωφεληθεί από τα λάθη του αντιπάλου.
ΥΓ. Εννοείται ότι θα ήθελα επιτέλους τέτοιοι αγώνες (και όλοι οι αγώνες) να γίνονται με την παρουσία οπαδών και των δύο ομάδων στις κερκίδες. Αλλά σ’ αυτό, αντί να πλησιάσουμε προς την επάνοδο, απομακρυνθήκαμε ακόμη περισσότερο. Απέχουμε πλέον έτη φωτός...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης