Ξεκινώντας από τα δεδομένα, ο Αρης διατηρείται στην κορυφή της βαθμολογίας, μαζεύει νίκες και βγάζει με τον πλέον ανώδυνο τρόπο το διάστημα κατά το οποίο χαρακτηρίζεται από τρομερά… κενά αέρος. Συνεχίζει να στηρίζεται στην ατομική ποιότητα του Μπρούνο Γκάμα ο οποίος έφτασε στα τέσσερα γκολ στη σεζόν, αλλά και στον Φακούντο Μπερτόγλιο ο οποίος δημιουργεί για τους συμπαίκτες του.
Ως σύνολο, ο Αρης παραμένει μια ομάδα με διχασμένη προσωπικότητα. Γιατί εκεί που ενθουσιάζει και βγάζει συνεργασίες σε χώρο 3-4 τετραγωνικών μέτρων όπως έπραξε στο πρώτο μέρος, ξαφνικά (σου) δίνει την εντύπωση ότι κλειδαμπαρώθηκε στο δωμάτιο του πανικού. Αυτό έγινε χθες στους «Ζωσιμάδες». Η ομάδα του πρώτου ημιχρόνου δεν είχε καμία σχέση με την αντίστοιχη του δευτέρου, ειδικά από το σημείο αντικατάστασης του Τζέιμς Τζέγκο καθώς ο Λούκας Σάσα παραμένει ντεφορμέ και δεν αντικατέστησε τον Αυστραλό στις ουσιαστικές ευθύνες της θέσης. Εκεί που η ομάδα φαινόταν ορεξάτη δείχνοντας ότι είχε τον τρόπο να ξεκλειδώσει μια πολυπρόσωπη άμυνα (διπλής) ζώνης, ξαφνικά δεν μπορούσε να κρατήσει μπάλα αλλά και να ανταποκριθεί στις στοιχειώδες ευθύνες του ανασταλτικού παιχνιδιού.
Η ιεράρχηση των γεγονότων, από την πλευρά του Άκη Μάντζιου, μετά το παιχνίδι ήταν ολόσωστη. Δίχως πρόθεση υπεκφυγής και με εστίαση στο δεύτερο ημίχρονο. Ο τεχνικός του Αρη έβαλε και μία ακόμη παράμετρο, το άγχος της διατήρησης στην κορυφή. Βασικά, περισσότερο είναι η ευθύνη ανταπόκρισης στις προσδοκίες του κόσμου. Αυτές ανέβηκαν πολύ στο τελευταίο διάστημα, με τις μεταγραφικές κινήσεις. Είναι προφανές ότι αυτή τη στιγμή, η ομάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σ’ αυτές. Θα χρειαστεί χρόνο. Αν στο διάστημα που απαιτείται αποφύγει τις «γκέλες», γιατί κάποια στιγμή αυτή η ομάδα θα παίξει βάσει των δυνατοτήτων της, τότε κάτι πολύ όμορφο θα φτιαχτεί. Μέχρι στιγμής, ο Αρης είναι στην κορυφή με τέσσερα καλά ημίχρονα. Φανταστείτε τι μπορεί να πετύχει αν αυτά τα καλά διαστήματα αυξηθούν στο επόμενο διάστημα.