Ήταν ανήμερα του Τιμίου Σταυρού όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης έφευγε για το «μεγάλο ταξίδι» σε ηλικία 70 ετών.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης στις 14 Σεπτεμβρίου 2001 είχε περάσει στην αιωνιότητα μετά από μεγάλη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.
Η είδηση του θανάτου του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή με την ασυναγώνιστη φωνή και το πάθος που έβγαζε αυτή προκάλεσε ανείπωτη θλίψη σε εκατομμύρια θαυμαστές του σε όλο τον κόσμο.
Χαρακτηριστικό της δημοφιλίας που είχε ο Στέλιος Καζαντζίδης είναι ότι την ημέρα της κηδείας του στην Ελευσίνα οι δρόμοι κυριολεκτικά... βούλιαξαν, με χιλιάδες ανθρώπους να σχηματίζουν ένα ατελείωτο ποτάμι. Σε ένα λαϊκό προσκύνημα άνευ προηγουμένου.
Ολοι ήθελαν να πουν το δικό τους αντίο στον άνθρωπο που τους κρατούσε «συντροφιά» με τα τραγούδια του και τους έκανε να θυμούνται τις δυσκολίες που πέρασαν στις ζωές τους.
Ο πόνος της αδικίας
Ο Στέλιος Καζαντζίδης «ταυτίστηκε» με τον πόνο, την αδικία, ενώ μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των Ελλήνων όσοι ελάχιστοι καλλιτέχνες.
Οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι, πρόσφυγες, εργάτες, όλοι αγωνιστές της καθημερινότητας αναζητούσαν στα τραγούδια του παρηγοριά για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν καθημερινά.
Πολλές φορές ίσως και οι δισκογραφικές εταιρείες ήθελαν να... πουλήσουν αυτήν την ευαισθησία του σπουδαίου λαϊκού τραγουδιστή, έτσι ώστε να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους τις μουσικές επιτυχίες του.
Ο ίδιος έβγαζε με το μοναδικό μέταλλο της φωνής του όσα τον «'έτρωγαν» την ψυχή από την παιδική του ηλικία, τη φτώχεια, τις κακουχίες, τις δυσκολίες...
Δίσκοι που πουλούσαν τρελά
Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που τα τραγούδια του έκαναν τρελές πωλήσεις.
Οι δίσκοι του για την ακρίβεια πουλούσαν δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα και τα τραγούδια του αποτέλεσαν «ύμνους» για τους Έλληνες, εντός και εκτός συνόρων.
«Υπάρχω», «Η ζωή μου όλη», «Ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει», «Δεν θα ξαναγαπήσω», «Αγριολούλουδο», «Ζιγκουάλα» είναι μόνο ορισμένες από τις τεράστιες επιτυχίες που ακόμη και τώρα, 23 χρόνια μετά τραγουδιούνται.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης 23 χρόνια μετά σωματικά δεν ζει...
Εξακολουθεί όμως να ζει σαν καλλιτέχνης στις μνήμες και στις σκέψεις εκατομμυρίων ανθρώπων.
Γιατί όπως είχε πει όταν ήταν εν ζωή «υπάρχω σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος απ' τον καιρό που εσείς, οι γνωστοί και άγνωστοι φίλοι μου, με αγαπήσατε και με κάνατε δικό σας.
Υπάρχω εφόσον εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι εκφράζω τους καημούς, τα προβλήματά σας, την πίκρα της ξενιτιάς, τον μόχθο του εργάτη, την εγκατάλειψη, τη μοίρα του ανθρώπου της συνοικίας.
Και θα υπάρχω όσο υπάρχουν ταπεινοί, αγνοί και τίμιοι άνθρωποι του λαού.
Γιατί μόνο στην
καρδιά του λαού ζω. Εκεί είναι σπίτι μου, εκεί, γεννήθηκα, εκεί θα πάψω
κάποτε να υπάρχω».
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube