Συνέντευξη στον Πέτρο Χαριζακλή
Ταλαντούχος, ευγενικός και με αυτοπεποίθηση. Ο Ελληνας αθλητής του μήκους, Νίκος Σταματονικολός, προέρχεται από μια γεμάτη σεζόν στο 2022. Βγήκε 1ος στο Πανελλήνιο Κ20 στις Σέρρες, 2ος στο Πανελλήνιο Ανδρών στη Θεσσαλονίκη, πήρε χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Κ20 στο Βελιγράδι ενώ συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Κ20 στο Κάλι της Κολομβίας. Εκεί κατάφερε να φτάσει στον τελικό και να πάρει την 12η θέση.
Ο αθλητής του Παναγιώτη Μπαλταδώρου, μίλησε στο Metrosport.gr για τους στόχους της φετινής σεζόν, την περσινή σεζόν με τα μετάλλια και τις εμπειρίες, τον τρόπο που έπιασε το όριο για το Παγκόσμιο, την συνύπαρξη με τον Τεντόγλου ενώ αναφέρθηκε και στον τραυματισμό του στο ΣΕΦ. Σημείωσε το πως ξεκίνησε στίβο, πως κατέληξε στο μήκος, ενώ εκθείασε την βοήθεια του προπονητή του και της οικογένειάς του για να μπορέσει να κάνει πρωταθλητισμό. Τέλος, ο αθλητής του ΓΣ Ηλιούπολης αναφέρθηκε στο συνδυασμό σπουδών και πρωταθλητισμού αλλά και στη μη ύπαρξη βοήθειας από την Πολιτεία στον στίβο.
-Αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντάς μου τους στόχους για τη φετινή σεζόν.
«Πρώτος στόχος είναι να κάνω ατομικό ρεκόρ, και πέρυσι ήθελα κάτι παραπάνω γιατί είχα το χειρουργείο στον μηνίσκο και μέχρι το καλοκαίρι δεν ήξερα αν θα προλάβω να κατέβω σε αγώνες. Τελικά τα κατάφερα και τα πήγα καλά. Και μετά ο στόχος είναι να πάω στο Ευρωπαϊκό Κ23».
-Τον Φεβρουάριο πήρες το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Κ20 στο Βελιγράδι. Ποια ήταν τα συναισθήματά σου;
«Ανακοινώθηκε ότι πήρα χρυσό μετάλλιο πριν πηδήξω την τελευταία μου προσπάθεια, ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Δεν είχα ξαναπάει σε εξωτερικό σε αγώνες, ανατρίχιασα. Πρώτη φορά συνάντησα ξένους αθλητές, είχα την ψυχολογία για να βγω, πανηγύριζαν οι συναθλητές μου και ήταν το καλύτερο συναίσθημα».
-Χάρηκες περισσότερο για το μετάλλιο ή για την επίδοση (7,44μ.) που εκείνη τη στιγμή ήταν ατομικό σου ρεκόρ;
«Δεν περίμενα να φτάσω τόσο ψηλά, αλλά το είχα ως στόχο. Νόμιζα πως θα ήμουν στην πρώτη τριάδα. Τα χάρηκα πολύ και τα δύο, είχα στόχο να φτάσω στα 7,50μ.
Νωρίτερα είχα τραυματιστεί στο Πανελλήνιο Ανδρών στο ΣΕΦ, ένιωσα κάπως περίεργα, έκανα τον αγώνα με κομμένο μηνίσκο, με επίδοση 7,20μ. Βγήκα 5ος συνολικά. Δεν με πίστευε ο φυσιοθεραπευτής ότι είχα κόψει μηνίσκο μέχρι να το δει».
«Μου δίνει συμβουλές ο Τεντόγλου, στο τελευταίο άλμα έπιασα το όριο για Κάλι»
-Πως ήταν το Πανελλήνιο στη Θεσσαλονίκη;
«Στο Πανελλήνιο βγήκα 2ος στην κατηγορία Κ23 και 5ος συνολικά. Για Πανελλήνιο Πρωτάθλημα είχε αρκετό κόσμο στο Καυτανζόγλειο. Δεν είχα δει τόσο κόσμο σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα».
-Eίναι ενθαρρυντικό ή αγχωτικό να είσαι στο ίδιο αγώνισμα με έναν εκ των κορυφαίων αθλητών αυτή την εποχή, τον Μίλτο Τεντόγλου;
«Δεν με αγχώνει καθόλου που είναι στο ίδιο άθλημα, είναι ενθαρρυντικό. Είναι δέος που είναι ένας Ελληνας κορυφαίος αθλητής, μου δίνει συμβουλές, με χαιρετάει στην προπόνηση, θα σου πει και μπράβο αν δει κάτι καλό. Ο Τεντόγλου είναι ο Τεντόγλου, έχει φτάσει κάπου που λίγοι θα φτάσουν, έχει το δικό του στυλ. Εγώ έχω το δικό μου».
-Πως αισθάνθηκες που τον Ιούλιο στις Σέρρες έγινες Πανελληνιονίκης Κ20;
«Εκανα 7,52μ. και το όριο για το Κάλι ήταν 7,55μ. Δεν με ενδιέφερε η θέση, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να πιάσω το όριο για το Παγκόσμιο. και τελευταίος να έβγαινα και να είχα πιάσει το όριο για Κάλι, δεν θα με ένοιαζε. Είχα φτάσει πολύ κοντά στον στόχο μου, χάρηκα για την πρώτη θέση επειδή θα πήγαινα στο Βαλκανικό Κ20 στην Τουρκία για να μπορέσω να διεκδικήσω την πρόκριση».
-To όριο για Κάλι το έπιασες μέσω του ασημένιου μεταλλίου και το 7,72μ. στους Βαλκανικούς Κ20 ανοιχτού στίβου;
«Ηταν η τελευταία μου ευκαιρία, είχα άγχος αλλά μέσα στον αγώνα τα ξέχασα όλα. Στο τελευταίο μου άλμα του τελευταίου μου αγώνα έκανα 7,56μ. και πήγα στο Κάλι. Το 7,72μ. δεν μέτρησε λόγω αέρα (+2,3), με το 7,56μ. είχα εξασφαλίσει την 2η θέση».
-Πως ήταν η εμπειρία στο Κάλι;
«Τρομερή εμπειρία, με την ομάδα γίναμε οικογένεια. Οι εγκαταστάσεις ήταν τρομερές, τα γήπεδα φανταστικά, είχε αρκετό κόσμο και έδινε ωραίο ρυθμό».
-Ενιωσες περίεργα που στον προκριματικό (7,62μ.) έκανες καλύτερη επίδοση από τον τελικό (7.44μ.);
«Όχι, γιατί ήταν αναμενόμενο. Ηταν η πρώτη χρονιά που έχω τόσο μεγάλη σεζόν, δεν είχα ξαναμπεί σε τέτοια πίεση και είχα ένα πρόβλημα στους δύο ώμους μου. Στο Παγκόσμιο είχα ενοχλήσεις, δεν μπορούσα να κάνω αρκετή προπόνηση μία εβδομάδα πριν, είχε πέσει η αντοχή μου. Στον προκριματικό ήμουν ξεκούραστος και έκανα καλή επίδοση, στον τελικό ήμουν κουρασμένος».
-Ευχαριστημένος από την 12η θέση;
«Ναι πολύ ευχαριστημένος. Στόχος ήταν να μπω στον τελικό».
-Ηταν δύσκολο που ήσουν εκεί χωρίς τον προπονητή σου;
«Ναι ήταν πολύ δύσκολο. Είναι διαφορετικό να έχεις τον προπονητή σου, είμαστε μαζί 5 χρόνια. Του έστελνα βίντεο από τα άλματά μου, μιλούσαμε στο τηλέφωνο».
«Δεν έχω ανεβάσει τόση αδρεναλίνη όσο στο Πανελλήνιο Κ20 στις Σέρρες»
-Πως ξεκίνησες στίβο; Ποιο ήταν το ερέθισμα;
«Το 2016 ξεκίνησα στίβο και το 2018 το πήγα πιο σοβαρά με τον προπονητή μου. Με πήγε η μητέρα μου, με έγραψε στον Εθνικό ΓΣ, απλά επειδή άκουσε ότι είναι καλά στον στίβο. Στην αρχή πήγαινα 1-2 φορές την εβδομάδα. Μετά από 1-2 χρόνια με είδε ο προπονητής μου, μίλησε και στους γονείς μου για να ξεκινήσω προπονήσεις μαζί του, ήθελα και εγώ προπονητή μήκους. Κάναμε στην αρχή μία φορά την εβδομάδα, μετά δύο φορές, εθελοντικά ξεκίνησε και δεν τον πλήρωνε κανείς. Κάποια στιγμή μέσα στη χρονιά κάναμε κάθε μέρα. Στο Κ16 βγήκα 3ος στην Ελλάδα και τότε κατάλαβα πως κάτι μπορεί να γίνει. Μου μίλησε ο προπονητής μου πως πρέπει να το πάρω πιο σοβαρά».
-Εχεις δοκιμάσει άλλα αθλήματα ή άλλο αγώνισμα στον στίβο;
«Από μικρός έχω κάνει κολύμβηση, τάε κβον ντο, έπαιξα ποδόσφαιρο, ήμουν τερματοφύλακας και εκεί με άλμα είχα να κάνω (σ.σ. γέλια). Η μητέρα μου με έτρεχε σε όλα τα αθλήματα από μικρή ηλικία».
-Πως κατέληξες στο μήκος;
«Κάναμε όλα τα αγωνίσματα και ήμουν αρκετά γρήγορος και αλτικός. Ετσι κατέληξα στο μήκος».
-Ποιες θεωρείς σημαντικότερες διακρίσεις για σένα;
«Σίγουρα η 12η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κ20 του Κάλι, μετά το Βαλκανικό Κλειστού Κ20, ήταν κάτι που με βοήθησε να καταλάβω τι μπορούσα να κάνω. Από αυτόν τον αγώνα και μετά σταμάτησα να βάζω όριο στον εαυτό μου».
-Ποιον αγώνα δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κ20 στις Σέρρες. Ημουν τόσο κοντά στο όριο για το Κάλι, είχαν άγχος οι συναθλητές μου, η κερκίδα ήταν μαζί μου, ο κόουτς ήταν αγχωμένος. Δεν έχω ανεβάσει τόσο αδρεναλίνη σε αγώνα. Και αυτό γιατί ήμουν τόσο κοντά στον στόχο μου. Υπήρχε μια πίεση από παντού».
«Ο προπονητής μου με βοήθησε και όταν πήγαινα σχολείο για να είμαι σοβαρός»
-Τι σημαίνει για σένα ο προπονητής σου, Παναγιώτης Μπαλταδούρος;
«Τον νιώθω σαν φίλο μου, πολλές φορές με συμβουλεύει. Δεν μιλάμε μόνο για θέματα προπόνησης αλλά για τη ζωή γενικά. Με βοήθησε όταν πήγαινα στο σχολείο για να είμαι πιο σοβαρός. Σημαίνει πολλά για μένα, με έχει βοηθήσει πολύ, είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Σκέψου όταν ξεκινήσαμε καθόταν 2-3 ώρες παραπάνω για να δει εμένα, και ο σύλλογος δεν τον πλήρωνε για αυτό. Κάτι είχε δει σε μένα και το κυνήγησε πολύ».
-Τι ρόλο έπαιξε η οικογένειά σου για να κάνεις πρωταθλητισμό στον στίβο;
«Η οικογένειά μου έχει βοηθήσει πάρα πολύ, σε ό,τι εμπόδιο είχα μπροστά μου με βοηθούσαν, για εξοπλισμό, και ψυχολογικά, και το πιο βασικό είναι πως πίστεψαν σε μένα. Είχα όλη την βοήθεια και την αγάπη τους. Ελειπε στη μητέρα μου ο αθλητισμός από μικρή που δεν έκανε γιατί δεν την ωθούσαν οι γονείς της, με βοηθούσε αφού είδα ότι μου άρεσε. Και ο αδερφός μου κάνει στίβο, κάνει τριπλούν με τον προπονητή μου, προπονούμαστε μαζί».
-Σπουδάζεις; Είναι δύσκολο να το συνδυάσεις με τον στίβο;
«Εδωσα πανελλήνιες, δεν πέρασα κάπου και ήθελα να ξαναδώσω αλλά είχα υποτροφία σε ένα ΙΕΚ και τώρα τα καταφέρνω και το συνδυάζω. Είναι όπως όταν πήγαινα στο σχολείο».
-Από την Πολιτεία υπάρχει βοήθεια;
«Στον στίβο δεν υπάρχει βοήθεια από την Πολιτεία. Εκανα προπόνηση στον Αγιο Κοσμά και έμαθα πως θα το γκρεμίσουν αν και δεν έχει φτιαχτεί κάποιο άλλο γήπεδο για να προπονηθούν οι αθλητές. Ετυχε φέτος να με καλέσουν να κάνω στο ΟΑΚΑ. Ο κ. Πομάσκι μίλησε με τον προπονητή μου και μας κάλεσε να κάνουμε εκεί προπόνηση με το γκρουπ μας».