Αγαπητή Metrosport
Ότι είναι ο κορυφαίος σκόρερ δεν χρειάζεται να το συζητάμε. Δεν είναι θέμα άποψης. Το λένε οι αριθμοί.
Ότι είναι ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής το πιστεύουν μόνο οι φανατικοί θαυμαστές του. Αυτοί (και αυτές) που θαυμάζουν το γραμμωτό κορμί του και, γενικά, το λουκ του. Αυτοί (και αυτές) που δεν ενοχλούνται από την εγωπάθειά του. Και αυτοί (εδώ δεν έχει αυτές, γιατί οι γυναίκες στην πλειονότητά τους δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο) που βλέπουν τι γίνεται σε έναν αγώνα αλλά δεν καταλαβαίνουν πολλά.
Σε όποια ομάδα κι αν αγωνίστηκε ο Κριστιάνο Ρονάλντο δούλευε πρώτα για τον εαυτό του και ύστερα για την ομάδα, αν όχι αποκλειστικά για τον εαυτό του. Στη Ρεάλ είχε γύρω του παικταράδες και έκανε τα προσωπικά ρεκόρ του. Στη Γιουβέντους κάποια στιγμή τα βρήκε σκούρα και σηκώθηκε κι έφυγε. Στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα βρήκε... μαύρα. Πώς να μη θέλει να φύγει τώρα από τη... μεγάλη αγάπη του, στην οποία επέστρεψε περιχαρής με δάκρυα συγκίνησης στα μάτια για να τελειώσει σ' αυτήν την καριέρα του;
Από τη στιγμή που όσοι έπρεπε να σκίζονται για πάρτη του είναι ανίκανοι κι από τη στιγμή που η ομάδα δεν έχει τα φόντα να πρωταγωνιστήσει και να διεκδικήσει τίτλους, ο εγωπαθής Πορτογάλος σούπερ σταρ έκρινε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραμείνει και φέτος. Δηλαδή τι; Να χαλάσει το ίματζ του; Να ξεφτιλίζεται από τις Μπράιτον και από τις Μπόρνμουθ; Και πώς θα διεκδικεί Χρυσές Μπάλες; Σιγά μην καθόταν να σκεφτεί ότι έχει υποχρέωση να βοηθήσει την... αγαπημένη του Μάντσεστερ να ορθοποδήσει.
Άλλωστε, δεν είχε κρύψει ποτέ ότι αυτό που πάνω απ' όλα τον ενδιαφέρει είναι η προσωπική διάκριση. “Θέλω να είμαι ο πρώτος, θέλω να βάζω γκολ, θέλω να κατακτώ τρόπαια, θέλω να κερδίζω τη Χρυσή Μπάλα”, δηλώνει συνεχώς σε όλα τα ντοκιμαντέρ που έχουν κυκλοφορήσει γι' αυτόν και έκανα τον... κόπο να δω για να επιβεβαιώσω την κάκιστη άποψη που έχω για τη φιλαυτία του. Το άγχος που “βγάζει” μην τυχόν και ο Μέσι κερδίσει περισσότερες Χρυσές Μπάλες από αυτόν είναι τερατώδες...
Πρόθεσή μου δεν είναι φυσικά να τον συγκρίνω με τον Μέσι. Δεν ήταν ποτέ. Δεν μπορείς να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Ο Μέσι τα κάνει όλα (και πολύ πιο ωραία και, κυρίως, ομαδικά), ενώ ο Ρονάλντο απλώς σκοράρει γιατί μόνο γι' αυτό ζει. Να τον συγκρίνω με άλλους σκόρερ, όπως ο Ιμπραήμοβιτς, ή ο Λεβαντόφσκι, έχει ένα νόημα. Με τον Μέσι, όμως; Από πού κι ως πού; Ο Μέσι ανήκει στη λίστα των ολοκληρωμένων μεσοεπιθετικών παικταράδων που αυτονόητα διεκδικούν τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών. Και σ' αυτή τη λίστα, υπάρχουν μόνο τρία ονόματα.
Το δικό του, του Πελέ και του Μαραντόνα. Κανένα άλλο. Ούτε καν άλλων σπουδαίων άσων, όπως ο Πούσκας, ο Μπεστ, ο Κρόιφ, ο Πλατινί, ο Ροναλντίνιο και ο Ζιντάν, με τους οποίους επίσης δεν μπορεί να συγκριθεί ο... επιδειξίας CR7. Ξέρετε, κανείς από όλους αυτούς τους γίγαντες του ποδοσφαίρου δεν μας έδειξε ποτέ το όνομά του πανηγυρίζοντας ένα γκολ που πέτυχε. Ούτε μία φορά...
Στη λίστα που ανήκει ο Κριστιάνο Ρονάλντο υπάρχει... μόνο ο ίδιος. Η δική του αγάπη για τον εαυτό του δεν έχει κανέναν ανταγωνισμό. Τώρα, το ξέρουν αυτό πολύ καλά (και) οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που έφτασαν στο σημείο να πετάνε στα σκουπίδια τη φανέλα με το όνομά του. Άδικο έχουν;