Για μία ομάδα που κάποια στιγμή θα ξεφούσκωνε, όπως προέβλεπαν ντε πριν από μερικούς μήνες οι… ειδικοί, το χθεσινό 3-0 του Αρηαποτελεί ακόμη μία καλή απάντηση. Κόντρα στον Ατρόμητοπέτυχε την πιο σημαντική νίκη του και δύο αγωνιστικές πριν από το φινάλε βρέθηκε ξανά στη 2η θέση.
Θέση την οποία, με βάση τη συνολική εικόνα των υπολοίπων ομάδων, αξίζει και το επιβεβαιώνει αυτό κάθε αγωνιστική με την ελκυστική εικόνα που βγάζει στο γήπεδο. Είναι από τις λίγες ομάδες που χαίρεσαι να βλέπεις και δεν σε κουράζει, αντιθέτως σε κρατάει σε εγρήγορση και έχει στο ρεπερτόριό της πάντα κάτι φρέσκο και εντυπωσιακό να προσφέρει.
Με δεδομένο ότι η εβδομάδα που ξεκινάει είναι άκρως απαιτητική με δύο ντέρμπι που κρίνουν στόχους, κόντρα στον Ολυμπιακό για το Κύπελλο και το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, το χθεσινό παιχνίδι για τον Αρη εύλογα είχε αποκτήσει τον χαρακτηρισμό «must win». Σε μία καθοριστική στιγμή της σεζόν, οι Κιτρινόμαυροι δεν άφησαν την ευκαιρία που τους εμφανίστηκε – από τα αποτελέσματα των συνδιεκδικητών – να πάει χαμένη. Πήραν τους τρεις βαθμούς, παίζοντας καλό ποδόσφαιρο, έχοντας αποτελεσματικότητα στην επίθεση και στο τελικό ταμείο ο προπονητής κέρδισε και παίκτες.
Προφανώς ο Αρης δεν έκανε το καλύτερό του παιχνίδι, έχει κάνει καλύτερα. Ήταν όμως από τα πιο ουσιαστικά που έκανε στην έδρα του επιδεικνύοντας σοβαρότητα. Με κυριαρχικές τάσεις από το ξεκίνημα, μετουσίωσε την ενέργεια που έβγαλε μεσοεπιθετικά σ’ ένα εντυπωσιακό γκολ κι αν δεν ήταν τόσο επιπόλαιος στην τελική πάσα θα μπορούσε κάλλιστα να είχε τελείωσε το ματς πριν από την ανάπαυλα. Το έκανε βέβαια στο β’ ημίχρονο, που μπορεί να μην είχε αντίστοιχη ενέργεια ήταν όμως περισσότερο αποτελεσματικός στην τελική προσπάθεια απλοποιώντας τα πράγματα και αποβάλλοντας από νωρίς (επιτέλους) το άγχος.
Ηταν μόλις η τέταρτη φορά στην τρέχουσα σεζόν που ο Αρης πετυχαίνει παραπάνω από δύο γκολ, μόλις η δεύτερη στην έδρα του! Ηταν κάτι που το είχε ανάγκη αυτή τη στιγμή, καθώς έτσι αποκτά καλύτερη ψυχολογία και αυτοπεποίθηση ώστε να πάει στα ντέρμπι «ατσαλωμένος» και με περισσότερη πίστη στις υψηλές δυνατότητες που έχει ως σύνολο. Εξίσου σημαντικό ότι δεν έδωσε το παραμικρό περιθώριο αντίδρασης στον Ατρόμητο και κράτησε ανέπαφη την εστία του για 15ο παιχνίδι.
Ζήτημα η ομάδα του Περιστερίου να έβγαλε 5-6 ολοκληρωμένες επιθέσεις στο παιχνίδι, με αποτέλεσμα ο Αρης ακόμα και στα μέτρια διαστήματα να φαίνεται κυρίαρχος κατευθυνόμενος περισσότερο από τη διάθεση, από την ενέργεια που έβγαλε και ασφαλώς από την εξαιρετική αμυντική λειτουργία στην οποία στηρίζει την πορεία πρωταθλητισμού.
Όσον αφορά τα επιμέρους κέρδη σε ατομικό επίπεδο, ο Γκάνεα άρπαξε την ευκαιρία και απέδειξε ότι έχει χαρακτήρα. Έκανε το καλύτερο του παιχνίδι συνδυάζοντάς το μ’ ένα υπέροχο γκολ, μία ασίστ και κανένα λάθος στην άμυνα, ενώ ο Σίλβα ήρθε να επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά το ταλέντο του, αν και κάποιες φορές αδικεί τον εαυτό του θέλοντας να κάνει το κάτι παραπάνω.
Σάσα και Τζέγκο ήταν για ακόμη ένα παιχνίδι «εξολοθρευτές» στη μεσαία γραμμή, ο Μπρούνο έβγαλε ενέργεια επιθετικά αλλά ήταν επιπόλαιος στην τελική πάσα, ενώ ο Μήτρογλου μπορεί να μην ήταν η πηγή κινδύνου αλλά με την παρουσία του και μόνο τραβούσε 2-3 άτομα πάνω του και άνοιγε έτσι χώρο για στους συμπαίκτες του. Επιπλέον, φάνηκε και χθες πόσο σημαντικός παράγοντας είναι για μία ομάδα που έχει στόχο τη διάκριση να έχει βάθος και ποιότητα στον πάγκο. Για παράδειγμα, βγήκε ο κουρασμένος κι εκτός ρυθμού Μπερτόγλιο και μπήκε ο Μαντσίνι δίνοντας πνοή και αποτελεσματικότητα.
Βγήκε ο Μπρούνο και μπήκε ο Σίλβα, συν ότι σε κανένα σημείο δεν φάνηκε ότι έλειπε ο Ματέο Γκαρσία, ή ότι εδώ και καιρό ο Αρης στερείται των υπηρεσιών του Ματίγια. Στοιχείο το οποίο δεν έχουν οι άλλες ομάδες (με τους ίδιους στόχους) στον βαθμό που το έχει ο φετινός Αρης.