Ρίχνοντας μια ματιά στα social media χθες, έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση του Πάνου Γιουρούκαλη, του γενικού γραμματέα της ΕΠΣΜ. Είχε ανεβάσει φωτογραφίες από τις εγκαταστάσεις της ΕΠΣΜ στη Μίκρα, στις οποίες αποκάλυπτε έναν... σκουπιδότοπο.
Ναι, λίγο μόνο καιρό μετά την άρση των μέτρων για τον αθλητισμό, την έναρξη των προπονήσεων και κάποιων φιλικών αγώνων, η Μίκρα γέμισε πεταμένα μπουκαλάκια νερού, κυπελάκια καφέ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σκεφτεί κάποιος από αυτά που αγοράζουμε, συνήθως, όταν πηγαίνουμε στο γήπεδο, για εμάς και τα παιδιά μας.
Δεν μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός. Αλλωστε, το έχω δει και σε άλλα γήπεδα, το βλέπω παντού γύρω μου. Ολη η Θεσσαλονίκη -όλη η χώρα- είναι ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Κι αν δεν ήταν αυτοί οι... άγιοι άνθρωποι, οι εθελοντές (του Save Your Hood, αλλά και οποιασδήποτε άλλης εθελοντικής ομάδας ή ο κάθε πολίτης με ευαισθησίες και... ανθρωπιά, που μόνος του θα βγει στη γειτονιά του και θα μαζεύει τις βρωμιές των ασυνείδητων) δεν ξέρω πόσο χειρότερα θα ήταν τα πράγματα. Ντρέπομαι γι' αυτή την κατάντια. Ολοι μας θα έπρεπε να ντρεπόμαστε.
Είναι στίγμα αυτό για κάθε χώρα που το αντιμετωπίζει. Δείχνει ξεκάθαρα έλλειψη παιδείας, έλλειψη πολιτισμού, αδιαφορία για το περιβάλλον. Δεν μπορεί από τη μια να κορδωνόμαστε και να περηφανευόμαστε ότι η Ελλάδα είναι το λίκνο του πολιτισμού κι από την άλλη να είμαστε τόσο ασεβείς, τόσο ανεύθυνοι, τόσο αδιάφοροι γι' αυτές τις εικόνες που ούτε σε τριτοκοσμικές χώρες δεν τις συναντάς πλέον.
Βέβαια, εξήγηση γι' αυτές τις συμπεριφορές υπάρχει και είναι μία: ούτε η οικογένεια, ούτε το σχολείο εκπαιδεύει κατάλληλα τους νέους, ώστε να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις και το πρότυπο της συμπεριφοράς που θα τους απέτρεπαν από το να πράττουν ασυνείδητα.
Δυστυχώς, τα παιδιά ό,τι βλέπουν... κάνουν. Οι παραστάσεις τους είναι από μεγάλους που όπου βρουν θα πετάξουν σκουπίδια, που θα μπερδέψουν τα απορρίμματα με τα ανακυκλώσιμα και το γυαλί, και που αν τους κάνεις παρατήρηση θα ακούσεις να σου λένε, συνήθως, ένα σωρό για τις ευθύνες των άλλων και τίποτε για τη δική τους.
Δεν βοηθάει και το σχολείο όσο θα έπρεπε, μήπως και γινόταν εκεί δουλειά που δεν γίνεται στο σπίτι, ώστε να αντιληφθούν τα παιδιά καλύτερα την έννοια του σεβασμού, με αποτέλεσμα να πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο...