Αν κάτι ενόχλησε από το χθεσινό «Χ», είναι τα φτηνά γκολ που δέχθηκε η ομάδα. Βλέποντας τα στατιστικά μελαγχολείς, διαπιστώνοντας την κραυγαλέα αναντιστοιχία απόδοσης, εικόνας και ευκαιριών, ανάμεσα στις δύο ομάδες. Έπρεπε και μπορούσε να πάρει το τρίβαθμο ο χθεσινός ΠΑΟΚ. Δυστυχώς του ήρθαν όλα στραβά και υποχρεώθηκε σε μια ισοπαλία, η οποία βέβαια του διασφαλίζει την πρόκριση και παράλληλα τον διατηρεί ζωντανό για την πρωτιά.
Ο Λουτσέσκου επιχείρησε χθες να αλλάξει κάποια πράγματα. Διαφοροποίησε την άμυνα του, αλλά και το κέντρο του. Δεν ήταν η ίδια ομάδα που έπαιξε στο Φάληρο. Το αν του βγήκαν αυτές οι κινήσεις, αποτυπώθηκε στον τρόπο με τον οποίο δέχθηκε η ομάδα τα δύο φτηνά (σχεδόν κατεψυγμένα) γκολ, από μια ομάδα που δεν δημιούργησε ούτε μία ευκαιρία σε ολόκληρο τον αγώνα. Επαναλαμβάνουμε πως ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι πραγματοποίησε και κάποια εντυπωσιακή εμφάνιση. Με το χθεσινό άδικο πέρα ως πέρα αποτέλεσμα ωστόσο, πήρε την ποθητή πρόκριση για την επόμενη φάση, διατηρώντας ακέραιο και το δικαίωμα της πρωτιάς. Κάτι που σημαίνει ότι για αυτό το τελευταίο απαραίτητη προϋπόθεση είναι να «πετύχει αποτέλεσμα» σε δύο εβδομάδες στη Φρανκφούρτη. Η Άιντραχτ χθες πήρε εκτός έδρας διπλό.
Στο χθεσινό παιχνίδι προηγήθηκε η Αμπερντίν με ένα φτηνό γκολ, για το οποίο ευθύνη φέρνει σχεδόν ολόκληρη η άμυνα, με μοιραίο τον Εκόνγκ. Ο Κοτάρσκι χρεώνεται αποκλειστικά θα έλεγα με το φάουλ από απόσταση που δέχθηκε, χωρίς βέβαια να απαλλαγούν και οι παίκτες που έστησαν ένα τοίχος για γέλια, το οποίο σκόρπισε και άφησε ελεύθερο το πεδίο για τα δίχτυα του ΠΑΟΚ.
Η ισοφάριση ήρθε έγκαιρα με τον Τάισον και η πρωτοπορία σε κατάλληλο χρονικό σημείο με τον Σαμάτα. Ακολούθησε όμως σε χρόνο – ρεκόρ το δεύτερο φτηνό γκολ, για να ρίξει την ψυχολογία των γηπεδούχων. Προς το φινάλε δόθηκαν πολλές μάχες και ευκαιρίες για ένα τρίτο γκολ, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε, από τη στιγμή που οι παικτες του Λουτσέσκου, ακόμη και οι αλλαγές που επιχείρησε, έδειχναν μια νευρικότητα που τους εμπόδιζε να δουν καλύτερα και να εκτιμήσουν σωστά, με ποιο τρόπο θα τρυπούσαν το «μπετόν αρμέ» των Σκωτσέζων. Κάτι που το πέτυχαν βέβαια κάποιες φορές, αλλά με τρόπο αδέξιο και αγχωμένο.
Για τον Κοτάρσκι τα είπαμε παραπάνω. Ευθύνεται για το δεύτερο γκολ. Και μια καλοπροαίρετη παρατήρηση. Αυτός ο διαλογισμός τον οποίο αναλώνεται στην επαναφορά της μπάλας είναι δικής του πρωτοβουλίας ή έχει και την έγκριση του προπονητή του; Το να είναι γηπεδούχος και να αργείς τόσο τακτικά την επαναφορά, κόβεις τον ρυθμό της ίδιας σου της ομάδας. Ο Εκόνγκ για μια ακόμη φορά έδειξε πως είναι παντελώς ανέτοιμος. Καλός ο Κουλιεράκης, αλλά έχει τώρα τελευταία αδικαιολόγητα νεύρα. Από τους υπόλοιπους ξεχώρισαν ο Τάισον (κορυφαίος), ο Μπάμπα και ο Ντεσπόντοφ. Έτρεξε και προσπάθησε ο Κωνσταντέλιας.
Σε μέτρια επίπεδα Τσιγγάρας και Σβαμπ. Ωσεί παρών ο Μπράντον Τόμας, δυσκολεύεται αφάνταστα απέναντι σε κλειστές άμυνες. Ο διαιτητής «έκλεισε τα μάτια» στην αγκωνιά του στόπερ της Αμπερντίν στον Σαμάτα, λίγο πριν το δεύτερο γκολ των Σκωτσέζων. Ευθύνη φέρουν τόσο ο επόπτης, αφού η φάση έγινε μπροστά στο οπτικό του πεδίο, όσο και ο Ιταλός VARίστας, που δεν τον κάλεσε να δει την παράβαση στο μόνιτορ. Δικαιολογημένο και το χειροκρότημα της κερκίδας μετά την λήξη και παρά το άδικο «Χ». Οι 20 και πλέον χιλιάδες των ΠΑΟΚτσήδων που βρέθηκαν στο «ναό» αποθέωσαν την ομάδα τους, κάτι που ασφαλώς το χρωστούσαν, τόσο για τη θριαμβευτική «τεσσάρα» στο Φάληρο, όσο και για την πρόκριση την οποία εξασφάλισαν λεβέντικα και όντας αήττητοι μέχρι στιγμής.