Κάπου στο βάθος της σκέψης και της ψυχής του ο ΠΑΟΚτσής έκρυβε έναν φόβο, μετά την εξαιρετική ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας του, που πέτυχε έναν πραγματικό άθλο, όντας αβοήθητη (έγκαιρα) μεταγραφικά. Αναρωτιόταν δηλαδή ως πότε θα κρατούσε αυτό το απίθανο σερί που διατηρούσε, από τη στιγμή που είχε «πιάσει ταβάνι» το διαθέσιμο «φτωχό» ρόστερ.
Δυστυχώς όμως ο δικαιολογημένος θα λέγαμε κατά μία άποψη φόβος, επιβεβαιώθηκε χθες στο Ηράκλειο και μάλιστα με μία ήττα. Η οποία έμοιαζε σαν μια από τις τόσες του πρόσφατου παρελθόντος. Σκληρή θα υποστηρίζαμε και ως ένα σημείο και άδικη. Κι αυτό, γιατί σαν ομάδα ήταν καλύτερος, χωρίς αυτό βέβαια και να σημαίνει πως η εν γένει απόδοση του ικανοποίησε. Να προσθέσουμε εδώ και το ολοφάνερο πέναλτι που σε «συνεργασία» Ευαγγέλου και Διαμαντόπουλος, το «στραγγάλισαν».
Αναφερόμαστε στην φάση της ανατροπής του Μπράντον Τόμας, η οποία έγινε εντός περιοχής, κάτι που φαινόταν ολοκάθαρα και με γυμνό μάτι. Ο κανονισμός σαφέστατα αναφέρει πως ακόμη και πάνω στη γραμμή να είναι η πτώση, είναι πέναλτι. Πολύ περισσότερο εδώ, που ήταν ξεκάθαρα εντός γραμμής. Θα λέγαμε επίσης ότι ο τρόπος με τον οποίο έχασε ενόχλησε τον κόσμο και όχι γιατί έχασε. Η ήττα ασφαλώς και στεναχώρησε, όμως δεν απογοήτευσε.
Η… «αναμενόμενη» «πρώτη στραβή» μετά τις τόσες επιτυχίες, θεωρείται βέβαιο ότι δεν θορύβησε ούτε τον κόσμο, ούτε και την ομάδα. Οι όποιες λίγες αναταράξεις απορροφήθηκαν άμεσα και το… «βλέπουμε μόνο μπροστά», ισχύει σε απόλυτο βαθμό. Η χθεσινή εμφάνιση άφησε και κάποιες θετικές - έστω και λίγες – επισημάνσεις. Οι οποίες αφορούσαν αποκλειστικά την εικόνα δύο νεοαποκτηθέντων, που χρησιμοποιήθηκαν έστω και για λίγο σαν αλλαγές. Σαμάτα και Μεϊτέ για όσους ξέρουν από ποδόσφαιρο, είναι πολύ σημαντικά εργαλεία. Θα μου πείτε με τόσο λίγο χρόνο βγαίνουν συμπεράσματα; Θα σας απαντήσω, ναι.
Πάμε όμως στο κομμάτι εκείνο που έχει σχέση με το νέο «ανακάτεμα της τράπουλας» που επιχείρησε ο Ραζβάν και το οποίο αποδεδειγμένα και εκ του αποτελέσματος δεν του βγήκε. Ο Ρουμάνος θέλοντας να ξεκουράσει κάποιους παίκτες (υπάρχει το ερωτηματικό αφού δεν ακολουθούν αγώνες ποιος ο λόγος;), άφησε έξω τον κορυφαίο και δύο από τους πλέον διακριθέντες του αγώνα με την Χαρτς (Τάισον Τσιγγάρας, Κουλιεράκης).
Τον πρώτο δυστυχώς δεν μπόρεσε ούτε κατά διάνοια να αντικαταστήσει, όποιος είχε αυτή την αποστολή. Το ίδιο περίπου και όχι βέβαια τόσο εμφαντικά, συνέβη και με τον Τσιγγάρα. Αντίθετα ο Μιχαηλίδης ήταν από τους καλύτερους και στάθηκε στο ύψος της αποστολής του, δικαιώνοντας τη συμμετοχή του ως βασικός. Χθες και ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο, η ομάδα δούλευε μόνο από αριστερά. Δεξιά επιθετική πτέρυγα δεν υπήρξε. Ο Κετζιόρα δεν περνούσε την γραμμή, αλλά δεν υπήρχε και ο επιθετικός ο οποίος έπρεπε να τον ντουμπλάρει.
Κάτι πήγε να διορθώσει στο τέλος ο Λουτσέσκου, αλλά δεν υπήρξε αποτέλεσμα. Σε τελική ανάλυση και για να μην προχωρήσουμε σε λεπτομέρειες, δεν του «βγήκαν» του Λουτσέσκου όσα επιχείρησε. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι η στραβή έχει σχέση με τις επιλογές του. Συνοψίζοντας, καταλήγουμε σε όσα αναφέρουμε στον τίτλο μας και στο info του κειμένου. Η ήττα ήδη πέρασε στην άκρη και η ομάδα βλέπει μόνο μπροστά.
Οι μικρές πληγές εύκολα και γρήγορα επουλώνονται. Όσο για τη διαιτησία, θυμίζουμε τι ακριβώς γράψαμε στο προηγούμενο σχόλιο μας. Ότι δηλαδή οι ορισμοί της ΚΕΔ γίνονται κατά παραγγελία, με τον ΠΑΟΚ να είναι μονίμως στο στόχαστρο. Αυτό έγινε και χθες στην περίπτωση του πέναλτι. Άλλωστε δεν χρειάζονται και πολλά για να διαμορφωθεί ένα αποτέλεσμα και να αλλάξουν οι ισορροπίες του. Τώρα ο φανατισμός που ξαφνικά προέκυψε στο «Γεντί Κουλέ» και που τόσα χρόνια δεν υπήρχε, έχει την εξήγηση του. Το νέο αφεντικό προχώρησε στο άρμα του χαλίφη.
Διαβάστε τι κηδεία τους έκανε ο Ιβάν. Την ώρα που γράφανε ότι ο παίκτης δήλωνε αφήστε με να φύγω, διαβεβαιώνοντας τους «επιστήμονες» ότι ήδη τον έχουν κλεισμένο, αυτός έκλεινε δωμάτιο στο «Μακεδονία Παλάς», συμφωνημένος απόλυτα από τον ΠΑΟΚ. Μεγάλη κίνηση από πλευράς ΠΑΟΚ και μεγάλη ήττα από την αντίστοιχη του Χαλίφη. Ο αρχηγός της εθνικής Βουλγαρίας στην Τούμπα.