Αγαπητή Metrosport
Ομολογώ ότι δεν είχα διαβάσει το βιβλίο του Αλεξ Φέργκιουσον, “Ηγεσία”, αν και θα έπρεπε, γιατί, όταν “εισπράττεις” τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις ενός σοφού, λίγη σοφία αποκτάς κι εσύ. Διευρύνεις τις γνώσεις σου και ωθείς τις απόψεις και τις εκτιμήσεις σου προς τη σωστή κατεύθυνση.
Να είναι καλά ο φίλος μου ο Αλέξης ο Σπυρόπουλος, που, με αφορμή το αλαλούμ που επικρατεί στην ΑΕΚ (αλλά και γενικότερα στις ελληνικές ομάδες) μετέφερε σε άρθρο του δυο-τρία αποσπάσματα από το βιβλίο του Σερ Αλεξ, για να υπογραμμίσει ότι πρώτα δομείται ένας σοβαρός και οργανωμένος σύλλογος και ύστερα η ομάδα του αξιώνεται να κατακτήσει τίτλους.
“Αντιλαμβάνομαι -γράφει ο Φέργκουσον- ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει την πολυπλοκότητα του σχεδιασμού ενός πυρηνικού υποβρυχίου, της κατασκευής πενήντα εκατομμυρίων κινητών τηλεφώνων, της οργάνωσης κλινικών δοκιμών για κάποιο νέο φάρμακο. Ομως, πάλι, πρέπει να το δρομολογήσουμε σωστά ώστε να νιώθουμε βέβαιοι ότι πατάμε σε στέρεη βάση. Απλώς το προϊόν μας, αντί να είναι ένα πλυντήριο, είναι μία ομάδα. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε με όλες τις δυνάμεις μας, όπως σε ένα πλυντήριο, ότι τα κομμάτια του προϊόντος ταιριάζουν.
Πάντοτε είχα την αίσθηση ότι είναι απίθανο να δημιουργήσεις μεγάλη ομάδα δίχως καλή οργάνωση. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες και προπονητές χάνουν τον χρόνο τους στην προσπάθεια να δημιουργήσουν μία ομάδα ενώ δεν έχουν ξεκάθαρο σκοπό. Τακτοποιούν τα πάντα βιαστικά και είναι ιδιαίτερα ανυπόμονοι για το γρήγορο αποτέλεσμα. Πριν δημιουργήσεις μία μεγάλη ομάδα, πρέπει να οικοδομήσεις έναν μεγάλο οργανισμό, με όλα τα στοιχεία τοποθετημένα σωστά. Αυτό παίρνει χρόνο".
Πείτε μου τώρα αν υπάρχει έστω ένας που διαφωνεί. Αλλά το ερώτημα είναι πόσοι και ποιοι ακολουθούν αυτόν τον δρόμο. Και για όποιον δεν κατάλαβε ακόμη, θα δούμε τι ακριβώς λέει ο Φέργκουσον για τον τρόπο με τον οποίο ενήργησε όταν ανέλαβε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αφού σημειώσουμε ότι έπιασε δουλειά το 1986, κατέκτησε το πρώτο τρόπαιο πέντε χρόνια μετά, το 1991 και, βέβαια, σ' αυτά τα πέντε χρόνια κανείς δεν διανοήθηκε να τον διώξει επειδή η ομάδα δεν είχε κερδίσει τίποτε...
Γράφει, λοιπόν: "Δεν προσπαθήσαμε να φτάσουμε σε μία πρόσκαιρη επιτυχία. Οταν πήγα, το κλαμπ είχε τέσσερα-πέντε τμήματα και δούλευαν περίπου 85 άνθρωποι, μαζί με τους φροντιστές, με εκείνους που έπλεναν τα ρούχα, με τους υπεύθυνους για το φαγητό, με το διοικητικό προσωπικό, όλους. Αφού αξιολόγησα την κατάσταση, έβαλα στόχο να ανασυγκροτήσω τον σύλλογο παρά να φτιάξω πρώτα την ομάδα. Ημουν πεπεισμένος ότι εάν ολοκληρωμένα ανασυγκροτούσαμε τον σύλλογο όπως έπρεπε και δείχναμε υπομονή, στο τέλος θα είχαμε και την καλύτερη ομάδα”...
Αμφιβάλλω αν έστω ένας από τους ηγέτες των ελληνικών ομάδων διάβασε αυτό το βιβλίο και μπήκε στον κόπο να κάνει κτήμα του τις συμβουλές του Σερ Αλεξ για να τις εφαρμόσει. Ναι, για να οργανώσεις το κλαμπ στα πρότυπα μιας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ απαιτείται, συν τοις άλλοις, και μπόλιο χρήμα. Αλλά, έστω: Ποιος προσπαθεί στην Ελλάδα να δημιουργήσει πρώτα ένα οργανωμένο κλαμπ και κάνει υπομονή... πέντε χρόνια για να έρθουν κάποια στιγμή οι επιτυχίες; Ποιος δεν ακυρώνει το πρότζεκτ που ο ίδιος επέλεξε και ποιος δεν ξαποστέλνει τον προπονητή αν δεν κάνει... ομαδάρα αμέσως; Προφανής η απάντηση, ε;
ΥΓ. Υπάρχει κι άλλο ερώτημα με αυτονόητη απάντηση: Ποια ελληνική ομάδα δίνει στον προπονητή τις αρμοδιότητες και τις εξουσίες που είχε ο Φέργκιουσον στη Γιουνάιτεντ και έχουν γενικά οι προπονητές σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες;
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης