Σάιντο Μανέ: Ο «Ρομπέν των Δασών» της Σενεγάλης

«Δεν σταμάτησα ποτέ να ονειρεύομαι», με αυτές τις λέξεις πορεύτηκε ο Σάιντο Μανέ στην καριέρα του και έφτασε σήμερα να λογίζεται ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές στον κόσμο, αλλά για τον ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ οι τίτλοι και οι διακρίσεις του θυμίζουν απλά από πού ξεκίνησε και που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.

Η ζωή του δεν ήταν εύκολη, όπως άλλωστε για τα περισσότερα παιδιά που γεννιούνται στην Αφρική, κάτω από αντίξοες συνθήκες, χωρίς να έχουν τα απαραίτητα, κάποια πράγματα που για εμάς είναι απλά δεδομένα.

Ο Σενεγαλέζος δεν ξέχασε ποτέ τις ρίζες του. Πάντα κοιτούσε πίσω του και με όποιον τρόπο μπορούσε βοηθούσε τους ανθρώπους του.

Ο θάνατος του πατέρα του, η γέννηση της αδελφής του και η κατασκευή ενός νοσοκομείου

Στην πιο τρυφερή ηλικία ενός παιδιού, ο Μανέ έχασε το πρότυπό του, τον πατέρα του. Η απώλεια αυτή είχε στοιχήσει πολύ στον 7χρονο Σάιντο.

«Ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε σε ένα γήπεδο με τα παιδιά του χωριού, τότε έρχεται ο ξάδερφός μου και μου λέει: ο πατέρας σου πέθανε. Στην αρχή δεν μπορούσα να το καταλάβω νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα. Είχε ένα έντονο πόνο στο στομάχι του και έπρεπε να μεταφερθεί άμεσα στο νοσοκομείο, αλλά δεν υπήρχε στο χωρίο. Έτσι, τον μετέφεραν σε άλλο χωριό, στη διαδρομή δεν άντεξε και πέθανε», θυμάται τις δύσκολες στιγμές που βίωσε.

Οι συνθήκες ήταν τραγικές στην επαρχία Sédhiou, η αδελφή του γεννήθηκε στο σπίτι του, καθώς δεν πρόλαβαν να μεταφέρουν τη μητέρα του στο πλησιέστερο νοσοκομείο, το οποίο βρισκόταν αρκετά χιλιόμετρα μακριά.

«Θυμάμαι και η αδερφή μου γεννήθηκε στο σπίτι γιατί δεν υπήρχε νοσοκομείο στο χωριό μας. Ήταν μια πραγματικά πολύ θλιβερή κατάσταση για όλους. Ήθελα να φτιάξω ένα για να δώσω στους ανθρώπους ελπίδα».

Δύο δεκαετίες αργότερα ο Μανέ αποφάσισε να δημιουργήσει το πρώτο νοσοκομείο στο χωριό του, Bambaly, δίνοντας όχι μόνο ελπίδα, αλλά και συνθήκες βιωσιμότητας στους ανθρώπους, που επί χρόνια ζούσαν χωρίς ιατρική φροντίδα.

Η δύσκολη απόφαση να αφήσει την οικογένεια του για τη μεγάλη του αγάπη

Το ποδόσφαιρο ήταν η μεγάλη του αγάπη από παιδί και ήξερε πως για να πετύχει θα έπρεπε να κάνει θυσίες, σε ηλικία 16 ετών αποφασίζει να αφήσει την οικογένειά του και να πάει στην πρωτεύουσα της Σενεγάλης, το Ντακάρ.

Εκεί είχε μάθει από ένα φίλο του, τον Luc Djiboune, ότι υπήρχε μια ακαδημία, Génération Foot, η οποία έψαχνε ταλαντούχα παιδιά από όλη τη χώρα, δίνοντάς του την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, να αγωνιστούν στην Ευρώπη.

«Ήταν πραγματικά γενναίο να αφήσω την οικογένειά μου στο χωριό και να πάω στο Ντακάρ, αλλά ήξερα ότι θα μπορούσα να πετύχω. Μετά από αυτό, η οικογένειά μου άρχισε να το παίρνει πιο σοβαρά και ήξερε ότι δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Ήξεραν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή και έτσι με βοήθησαν», είχε πει στο Guardian.

Το ταλέντο του μαγνήτισε γρήγορα τα βλέμματα πολλών σκάουτερς από όλοι την Ευρώπη. Η Μετς ήταν η πρώτη ομάδα που θαμπώθηκε από τις ικανότητές του και αποφάσισε να τον φέρει στη Γαλλία.

«Τον είδα να παίρνει την μπάλα στην περιοχή του και να τελειώνει την φάση στην πλευρά του γηπέδου. Ήταν εντυπωσιακός. Ήταν σαν ένα αεροπλάνο!», αυτά ήταν τα λόγια του Ολιβιέ Περέν, του ανθρώπου που εντόπισε τον Μανέ ανάμεσα σε δεκάδες παιδιά και ξεχώρισε το αστείρευτο ταλέντο του.

Η θέλησή του να φύγει από την Αφρική και κυνηγήσει το όνειρο της Ευρώπης ήταν τόσο έντονη, με αποτέλεσμα να κρύψει από τους ανθρώπους του γαλλικού συλλόγου έναν τραυματισμό του, οποίος μπορεί να του στερούσε την ευκαιρία που του παρουσιαζόταν.

Η Μετς δεν κατάφερε…αλλά ο Μανέ έλαμψε

Η γαλλική ομάδα υποβιβάζεται την ίδια χρονιά που ο Σενεγαλέζος εντάχθηκε στο δυναμικός της. Η παρουσία του στα γήπεδα της Ligue 1 έφερε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων προτάσεις από αρκετές ομάδες της Ευρώπης.

Η προοπτική της Ζάλτσμπουργκ κέρδισε τον Μανέ και μετά από ένα χρόνο στη Γαλλία μετακομίζει στην Αυστρία. Εκεί του παρουσιάστηκε η πρώτη ευκαιρία να δείξει σε όλους το ταλέντο του, καθώς η αυστριακή ομάδα αγωνίστηκε, τη δεύτερη σεζόν του Μανέ, στο Europa League.

Δεν επαναπαύτηκε ποτέ στις ικανότητες του, πάντα δούλευε για να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο, που θα του έδινε το εισιτήριο για ένα μεγαλύτερο σύλλογο, σε ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα.

«Περάσαμε πολύ χρόνο παρακολουθώντας ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, αλλά ο Σάντιο δεν μπορούσε ποτέ να καθίσει ήσυχος. Πήρε μερικά βάρη και άλλο εξοπλισμό γυμναστικής από το κλαμπ και έκανε πάντα ασκήσεις σταθερότητας. Είχε εμμονή να βελτιώσει τον εαυτό του, να απαλλαγεί από το τελευταίο γραμμάριο λίπους σε ένα απίστευτα μυώδες σώμα, που είχε ακόμη και τότε», θυμάται ο συγκάτοικός του.

Με τη φανέλα της Ζάλτσμπουργκ αγωνίστηκε σε 87 παιχνίδια σε όλες της διοργανώσεις, πετυχαίνοντας 45 γκολ και 32 ασίστ. Το καλοκαίρι του 2014 η Σαουθάμπτον εντυπωσιασμένη από τα κατορθώματά του βάζει βαθιά το χέρι στη τσέπη, δίνοντας 23 εκατομμύρια ευρώ για να τον φέρει στην Premier League και να πραγματοποιήσει ένα ακόμα όνειρο του Μανέ.

Ο Κλοπ τον «έκοψε» γιατί έμοιαζε με ράπερ

Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις συνεχίστηκαν και με τους «Αγίους», η δίψα του να ανεβαίνει επίπεδο ήταν τεράστια, άλλωστε ο στόχος του ακόμη δεν είχε επιτευχθεί.

Η Σαουθάμπτον του έδινε μια μοναδική ευκαιρία να συστηθεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο και να εξαρτάται από εκείνον αν θα παραμείνει στο Νησί. Ο Μανέ δεν κατάφερε απλά να μείνει στο αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά να φορέσει τη φανέλα μια από τις πιο ιστορικές ομάδες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Η Λίβερπουλ και ο Γιούργκεν Κλοπ είδαν στο πρόσωπο του Σάιντο Μανέ έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να εφαρμόσει πλήρως το αγωνιστικό πλάνο της ομάδας και του Γερμανού, αποφασίζοντας να ντύσουν στα κόκκινα τον Σενεγαλέζο, έναντι 41,2 εκατ. ευρώ.

Η γνωριμία των δύο ανδρών δεν έγινε στο Άνφιλντ. Ο Μανέ είχε φτάσει το 2014 πολύ κοντά στη Μπορούσια Ντόρτμουντ, αλλά εξαιτίας ενός καπέλου ο Κλοπ αρνήθηκε να υπογράψει τον 29χρονο.

«Είπε ότι έμοιαζε με ράπερ. Αλλά νομίζω ότι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, οπότε τι να πω; Αυτό είναι μέρος της ζωής. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα τα πας με τους ανθρώπους. Αλλά νομίζω ότι έκανε λάθος σίγουρα. Ήταν μια εμπειρία και για μένα όμως. Ήξερα ότι έπρεπε να του δείξω περισσότερα μέχρι να ξανασυναντηθούμε…», θυμάται την πρώτη συνάντησή του με το νυν προπονητή του.

Πλέον είναι από αναντικατάστατα κομμάτια του συνόλου του Κλοπ, έχοντας μέχρι σήμερα 244 συμμετοχές, 107 γκολ και 44 ασίστ με τους «κόκκινους».

«Η εκπαίδευση είναι το κλειδί»

Ο Σάιντο Μανέ μπορεί να μην κατάφερε να σπουδάσει, καθώς το σχολείο που υπήρχε τότε δεν πληρούσε πολλές από τις προϋποθέσεις της εκπαίδευσης. Ο ίδιος, μάλιστα, τόνισε πως αν τότε που ήταν εκείνος στο Bambaly υπήρχε καλύτερο σχολείο θα μπορούσε να σπουδάσει.

Έτσι, αποφάσισε να μην στερήσει αυτή την ευκαιρία από τα παιδιά που ζουν στο χωριό του, χτίζοντας ένα σχολείο.

«Η εκπαίδευση είναι το κλειδί για το μέλλον σας», είχε πει σε πλήθος παιδιών, που κοιτούσαν το είδωλό τους, έξω από το νέο σχολείο.

«Αν υπήρχε καλύτερο σχολείο όταν ήμουν νεότερος, ίσως θα μπορούσα να είχα σπουδάσει. Αλλά δεν ήταν έτσι τότε. Έτσι, όλα τα αγόρια εκεί θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο και κανείς δεν θέλει πια να πάει σχολείο. Θέλουν απλώς να γίνουν ποδοσφαιριστές όπως εγώ… Αλλά τους λέω πάντα να φροντίζουν να είναι μορφωμένοι και να πηγαίνουν σχολείο. Φυσικά μπορούν να συνεχίσουν να παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά θα τους βοηθήσει περισσότερο να είναι επιτυχημένοι σε αυτό που κάνουν, αν κάνουν και τα δύο. Δεν είναι πια όπως όταν ήμουν νέος γιατί τότε ήταν πολύ δύσκολα».

Ο Σάιντο Μανέ σαν ένας σύγχρονος "Ρομπέν των Δασών" δεν ξέχασε ποτέ το χωριό του και τη πατρίδα του, άλλωστε η κατάκτηση του Κόπα Άφρικα για εκείνον ήταν ένα μια μεγάλη στιγμή, όχι όμως μόνο δική του και της ομάδας του, αλλά ολόκληρης της Σενεγάλης. Μπορεί να αγωνίζεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα του, αλλά η καρδιά του έχει μείνει στο Bambaly.

Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.

Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook