Δε θα διαφωνήσω μ’ εκείνους που υποστηρίζουν ότι «όλοι οι ποδοσφαιριστές μπορούν να πουληθούν αν η ομάδα τους εισπράξει το ποσό που τους έχει κοστολογήσει».
Η άποψη αυτή δεν έχει οριζόντια εφαρμογή και τα παραδείγματα είναι πολλά στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Πάντα θα υπάρχει ενδιαφέρον για τους καλούς ποδοσφαιριστές των ρόστερ, αλλά το ζήτημα είναι η διαχείριση τους.
Οι καλοί ποδοσφαιριστές μπορεί να είναι πολύμορφες νύφες, αυτό όμως δε σημαίνει ότι όποιος χτυπάει την πόρτα για την απόκτηση τους θα πρέπει η ομάδα να την ανοίγει και να κερνάει μάλιστα τους… «μνηστήρες».
Οι ομάδες «χτίζονται» πάνω σε ποδοσφαιριστές οι οποίοι αποτελούν ισχυρούς πυλώνες και αφού πρώτα ολοκληρωθεί το οικοδόμημα και αξιολογηθεί, τότε ίσως είναι κατάλληλο το timing για να μπει στο τραπέζι θέμα πώλησης τους.
Ο Αρης φέτος το καλοκαίρι είναι ολοφάνερο ότι έχει αποφασίσει να «ξηλώσει» το μεγαλύτερο μέρος του περσινού ρόστερ. Στο πλαίσιο αυτό δεν ανανέωσε τα συμβόλαια ποδοσφαιριστών που έληξαν, πλην αυτό του Ρουπ, και έβαλε πωλητήριο σ’ άλλους οι οποίοι είχαν αγοραστική αξία. Το εγχείρημα να ανανεώσει το ρόστερ ενέχει τεράστιο ρίσκο, από τη στιγμή μάλιστα που μέχρι στιγμής οι ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν δεν έχουν «βαριά» βιογραφικά.
Περισσότερο φαντάζουν ως περιπτώσεις από τις οποίες ο Αρης επιχειρεί, ρισκάροντας, να πάρει περισσότερα πράγματα μέσα στο γήπεδο από αυτά που θα εισπράξουν, παρά ως μεταγραφές πρώτης γραμμής. Τίποτε βεβαίως δεν είναι δεδομένο, καθώς δεν αποκλείεται ο Αρης να έχει κάνει όλα όσα έπρεπε για να μειώσει τον κίνδυνο της αποτυχίας και τελικώς να αποδειχθούν ποδοσφαιριστές που θα προσφέρουν πολλά.
Το ζήτημα είναι αν ο Αρης στην προσπάθεια που κάνει φέτος έχει την πολυτέλεια να συζητάει και την παραχώρηση του Λουίς Πάλμα. Ενός ποδοσφαιριστή που είχε πέρυσι δυσανάλογα καλή προσφορά σε σχέση με τις αμοιβές του και το βιογραφικό του. Που αποτελεί έναν από τους πυλώνες πάνω στους οποίους θα μπορούσε και θα έπρεπε να «χτιστεί» το νέο ρόστερ του Αρη. Γιατί ακόμη κι αν η διοίκηση αξιοποιήσει τα χρήματα που εκτιμάται ότι θα εισπράξει από την πώληση του Πάλμα, το ρίσκο θα εξακολουθήσει να υπάρχει.
Ο νεαρός από την Ονδούρα έχει εγκλιματιστεί πλέον στην ομάδα και λογικά θα είναι ακόμη καλύτερος τη νέα αγωνιστική περίοδο. Κι αν έχει ξεσηκωθεί ότι θα μεταγραφεί σε ομάδα με καλύτερες αμοιβές και μεγαλύτερους στόχους, ο Αρης από τη στιγμή που έχει μαζί του συμβόλαιο μέχρι το 2026, κρατάει και το καρπούζι και το μαχαίρι. Κι αν τον βλέπει «στραβωμένο» μία αύξηση στις απολαβές του θα είναι επένδυση, ενώ η αντικατάσταση του πράξη υψηλού ρίσκου.