Ορόσημο στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου αποτέλεσε ο ορισμός της Ρεμπέκα Γουέλς ως πρώτη διαιτητή στο παιχνίδι της Φούλαμ με τη Μπέρνλεϊ. Η 40χρονη Αγγλίδα έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα που σφυρίζει αναμέτρηση της Premier League και σίγουρα θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης.
Ο ορισμός της είναι σημάδι προόδου, όπως τόνισε και ο Κομπανί προ ημερών: «Είμαι πάντα υπέρ οποιουδήποτε είδους προόδου ούτως ή άλλως γιατί απλώς διευρύνει τη δεξαμενή ταλέντων και νομίζω ότι χρειαζόμαστε πρόσβαση σε όλα τα διαθέσιμα ταλέντα, έτσι έχουμε τους καλύτερους διαιτητές στο καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο».
Ποια είναι η Ρεμπέκα Γουέλς;
Κόλλησε το «μικρόβιο» της στρογγυλής θεάς από την παιδική της ηλικία και άρχισε να κλωτσά τη μπάλα σε διάφορες ομάδες. Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό της να γίνει διαιτητής μέχρι τη στιγμή που βρέθηκε στο χορτάρι απέναντι σε ένα φίλο της διαιτητή. Είχε τόσα παράπονα στο φινάλε της αναμέτρησης και του έκανε συνέχεια υποδείξεις για τις αποφάσεις που είχε πάρει κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Εκείνος προσπάθησε να της εξηγήσει ήρεμα και αφού κατάλαβε ότι αυτό ήταν αδύνατον, τότε την προκάλεσε να πάρει τη σφυρίχτρα του και να μπει στο γήπεδο.
Η Ρεμπέκα αποδέχθηκε την πρόκληση και θεωρώντας ότι ήταν κάτι εύκολο, άρχισε στα 27 της χρόνια μαθήματα. 13 χρόνια μετά σίγουρα δεν έχει την ίδια άποψη, όπως έχει παραδεχθεί σε συνέντευξη της.
«Έπαιζα ποδόσφαιρο και δεν σκέφτηκα καθόλου τη διαιτησία μέχρι που ένας από τους πολύ καλούς μου φίλους, που είναι διαιτητής, μας διαιτήτευσε. Πέρασα όλο το παιχνίδι λέγοντάς του πώς να κάνει τη δουλειά του! Η απάντησή του ήταν: «Αν νομίζεις ότι είναι τόσο εύκολο, κάνε το». Έτσι, το δοκίμασα. Μάλλον ήταν λίγη αλαζονεία εκ μέρους μου που πίστευα ότι μπορούσα να τα πάω καλύτερα, και δεν συνειδητοποίησα πόσο δύσκολο ήταν, αλλά το απόλαυσα πραγματικά και τώρα 13 χρόνια αργότερα επαναλαμβάνω».
Έκανε τα απαραίτητα μαθήματα και το πρώτο της παιχνίδι ήταν στο Durham County FA, όπου οι γυναικείες πανεπιστημιακές ομάδες έδιναν αγώνες και οι παίκτριες δεν είχαν ιδιαίτερα προβλήματα με το φύλο του διαιτητή. Η τρίτη της αναμέτρηση ήταν στο το Sunderland Sunday League Football, όπου χρειάστηκε χρόνο για να συνηθίσει αλλά εν τέλει, βρήκε λύση σε κάθε της προβληματισμό.
Τα πρώτα χρόνια ως διαιτητή δεν ήταν ιδιαίτερα ευχάριστα. Το άγχος, η πίεση αλλά και το ότι πρέπει να κάνεις το σωστό σε κάθε δευτερόλεπτο, την άγχωναν. Υπήρξαν φορές που επέστρεφε σπίτι της, πετούσε την τσάντα στο πάτωμα και φώναζε ότι δεν θα το κάνει ξανά αυτό. Το επόμενο πρωί, όμως, ακολουθούσε πάντα το πρόγραμμα της. Της πήρε αρκετό καιρό για να καταλάβει ότι δεν μπορεί να είναι όλες οι μέρες καλές. Έπρεπε να αναλύει τις επιδόσεις της, να εντοπίζει τα λάθη και την αδράνεια της και να προσπαθεί να βελτιώνεται καθημερινά.
Ίσως, από τα μεγαλύτερα της προβλήματα ήταν ότι δεν μπορούσε να καταλάβει την κριτική που δεχόταν. Είχε ξεχάσει ότι πριν βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα, έπραττε και εκείνη το ίδιο. Αγχωνόταν και αναρωτιόταν συνεχώς γιατί. Ώσπου μια μέρα, μοιράστηκε τον προβληματισμό της με έναν φίλο της και εκείνος έλυσε το γρίφο λέγοντας της «ότι αν θέλεις μια δουλειά χωρίς κριτική, τότε αυτή δεν είναι το να είσαι διαιτητής».
Παράλληλα, με τη διαιτησία δούλευε σε ένα διοικητικό πόστο στo NHS ενώ το 2019 έγινε διαιτητής με πλήρη απασχόληση. Η Γουέλς έχει σφυρίξει αρκετά παιχνίδια στη Super League Γυναικών ενώ πρόσφατα, ορίστηκε σε τρεις αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διεξήχθη στην Αυστραλία και τη Ζηλανδία, αφού επιλέχθηκε στην ελίτ λίστα των διαιτητών της UEFA. Έγινε, επίσης, η πρώτη γυναίκα που σφύριξε αγώνα πρωταθλήματος ανδρών αφού τον Ιανουάριο ορίστηκε στο Μπέρμιγχαμ – Πρέστον στο Κύπελλο.
Το μυστικό της επιτυχίας της είναι η δίψα της για μάθηση. Προχωρώντας ως διαιτητής, της άρεσε να μαθαίνει από άνδρες και γυναίκες συναδέλφους της. Προσπαθούσε και προσπαθεί να βελτιώνει συνεχώς τόσο τη φυσική της κατάσταση όσο και την αντίληψη της μέσα στο γήπεδο. Κοιτώντας, μάλιστα, την πορεία της Σιάν Μάσεϊ-Έλις, τη θαύμαζε και θα θεωρούσε τον εαυτό της επιτυχημένο, εάν έκανε τα μισά από ό,τι εκείνη, όπως έχει παραδεχθεί σε συνέντευξη της.
Είναι βαθιά αφοσιωμένη στη δουλειά της και τα τρία βασικά χαρακτηριστικά της είναι η συνέπεια, η ανθεκτικότητα και η ενσυναίσθηση. Παραμένει ο εαυτός της εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, κυνηγά τα «λάθη» της και κάθε της σφύριγμα γίνεται με απόλυτη υπευθυνότητα όσο σκληρό και να είναι. Μοιάζει η διαιτησία, όπως έχει τονίσει, να ήρθε στη ζωή της για να συμπληρώσει τα κομμάτια που έλειπαν από το παζλ.