Λοιπόν, για να είμαστε – κατά το δυνατόν –δίκαιοι… Πέρα από κάθε μομφή και κάθε ψόγο στον ΠΑΟΚ, μετά και την ισοπαλία του με τον Άρη, από τον αγανακτισμένο εδώ και καιρό κόσμο του … Οφείλεται κι έπαινος για την ανατροπή του 0-2 σε 2-2! Η οργή κι η αγανάκτηση δεν πρέπει να θάψει αυτήν την ανατροπή. Όλα κι όλα!
Παρεμπιπτόντως σαν ήττα ανέφερε την ισοπαλία ο Αντελίνο Βιεϊρίνια. Και τούτο λέει πολλά, πάρα πολλά. Τι λένε οι άλλοι; Τι να πουν; Σιωπούν. Ακόμη και όσοι υποσχόταν το αίμα τους στο γήπεδα για τον ΠΑΟΚ. Κι ο κόσμος δεν είδε καν τον ιδρώτα τους.
Για την ευθύνη των παικτών δε χωρά κουβέντα. Χωρά κουβέντα για την ευθύνη των προπονητών. Και δεν είναι μόνον η επιλογή του Σίντζι Καγκάβα για την ενδεκάδα κόντρα στον Άρη. Είναι κι η επιλογή Ροντρίγκο και Βαρέλα. Είναι η μη άμεση αντίδραση στο 0-2… Είναι πολλά τα λάθη, του Γκαρσία.
Κι εδώ αναδεικνύεται η συμβολή του «Τσε» στην ανασυγκρότηση του ΠΑΟΚ μετά το πέρασμα του Φερέιρα. Μία επιλογή η οποία όταν έγινε ήταν η κορυφαία, η ιδανική διαθέσιμη. Τούτο δε, όχι επειδή ο Γκαρσία είναι καλός προπονητής αλλά επειδή ο Γκαρσία ήταν καλός ως παίκτης εμψυχωτής. Ο δικός του οίστρος απογείωνε και τον ΠΑΟΚ στο γήπεδο και τον κόσμο του στις κερκίδες. Αυτόν τον οίστρο του παίκτη προσδοκούσαμε από τον προπονητή. Το εμφύσημα της δικής του ψυχικής δύναμης στους παίκτες του ΠΑΟΚ. Δεν τα βλέπουμε. Κι αυτό προβληματίζει τους πάντες στον ΠΑΟΚ.
Όλοι οι προπονητές κάνουν λάθη. Τα αγωνιστικά λάθη του Πάμπλο Γκαρσία ως προπονητή του ΠΑΟΚ είναι δεδομένα κι αναγνωρισμένα. Κι είναι αναμενόμενα. Αυτά δε χαλούν τόσο την εικόνα του, όσο χαλά η μη επίδραση του – μέχρι σήμερα, τουλάχιστον - στην ψυχολογία του ΠΑΟΚ.
Ο οίστρος, η ψυχική του δύναμη και τον μαχητικό του πνεύμα ως παίκτη λείπουν από τον προπονητή του ΠΑΟΚ. Και δε λέμε. Ήρθε για να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Με την πλατιά εμπιστοσύνη των φίλων του «δικέφαλου» και της οικογένειας Σαββίδη. Δίχως βοήθεια από τον Ρέμπε. Δίχως - κατά κανόνα - ριζοσπαστικές αλλαγές στο παρωχημένης …μόδας ρόστερ! Κι εδώ μεταξύ μας… Είναι τυχερός ο ΠΑΟΚ επειδή φεύγει μόνος του ο Γερμανός. Όπως έφυγε κι ο Φερέιρα. Όντες στον ΠΑΟΚ αμφότεροι ουδέν ωφέλιμον έπραξαν!
Ο Πάμπλο Γκαρσία ως προπονητής μάχεται για να αναδειχθεί στον ΠΑΟΚ. Ως παίκτης ήταν αναδεδειγμένος. Αυτή είναι μια σημαντική διαφορά του τότε με το τώρα. Τότε ήταν υπεύθυνος για πάρτη του. Τώρα είναι υπεύθυνος για μία ομάδα ολόκληρη. Άλλη μία σημαντική διαφορά…
Έτσι ή αλλιώς εμείς θεωρούμε πως είναι κρίμα κι άδικο, να φορτώνονται όλα τα κακά της μοίρας του ΠΑΟΚ στην πλάτη του «Τσε». Είναι φυσικά, φορτωμένα επειδή τα βρήκε και τα φορτώθηκε. Δεν απαλλάχθηκε όμως, από ορισμένα. Κυρίως όμως, δεν μετέδωσε τον οίστρο του. Δεν εμφύσησε την ψυχική του δύναμη. Μόνον αυτά χρεώνεται κατά την πάντα ταπεινή μας, άποψη. Από την άλλη πάντως, δεν τα παρατά. Σπρώχνει την ομάδα του, την φορτωμένη με… βαρίδια ομάδα του. Δεν είναι γαντζωμένος στην καρέκλα του προπονητή. «Όταν πρέπει θα φύγω μόνος μου», λέει! Νταλκάς του είναι ο ΠΑΟΚ κι ουχί ο εαυτός του. Τεράστια διαφορά με κάθε άλλον εμπειρότερο κι αξιολογότερο προπονητή. Δεν πρέπει να αφήσει ο ΠΑΟΚ να πάει χαμένη αυτή η μοναδική διαφορά… Στο κάτω κάτω της γραφής… Θεωρείτε πως ένας άλλος προπονητής θα άλλαζε μέχρι σήμερα ή θα αλλάξει από αύριο τον ΠΑΟΚ υπό τις υφιστάμενες συνθήκες;
Και για να τελειώνουμε… Να μην βγάλουν στον ΠΑΟΚ τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια! Να μη γεννήσει παραφροσύνη – σε όλους μα όλους ανεξαιρέτως – η θλίψη! Δεν μπορεί για 85 λεπτά να υστερεί και για 10 να υπερτερεί. Κάτι συμβαίνει. Να το ψάξει, όσο υπάρχει χρόνος, ο προπονητής του…
Ψάξ’ το «Τσε»! Ψάξ’ το…