Προβλέψιμος, αυτοκαταστροφικός και με έναν κόουτς στον κόσμο του

Δεν χρειάζεται να έχεις ιδιαίτερες και εξειδικευμένες γνώσεις ποδοσφαίρου για να αντιληφθείς και για να σχηματίσεις άποψη προς τα που κινείται ένα παιχνίδι και το τι επιδιώκει ή μπορεί να πετύχει μια ομάδα, όταν η εικόνα της είναι αυτή ακριβώς που κατέθεσε ο ΠΑΟΚ.

Ένα πρώτο ημίχρονο χώμα και λάσπη με 45 ολόκληρα λεπτά πεταμένα στα σκουπίδια. Ομάδα ευκολοδιάβαστη, μονότονη, μονόμπαντη και ακρωτηριασμένη στα άκρα, να βολοδέρνει σε μια τακτική τραγικά αναποτελεσματική και σχεδόν ανυπόφορη. Και στην επανάληψη; Εκεί που άρχισε να βρίσκει κάπως το ρυθμό της και το βηματισμό της να έρχεται εξ ουρανού (;) η έμπνευση στον Πορτογάλο κόουτς να ανακατέψει άγαρμπα την τράπουλα και με μια ακατανόητη και σπασμωδική αλληλουχία μαζικών και λαθεμένων αλλαγών, να κόβει το ρυθμό της βελτίωσης και να μπακλαβαδοποιεί τακτικές και γραμμές. Μια παρέμβαση που έκοψε απότομα τον τρόπο ενδοεπικοινωνίας και αγωνιστικής πειθαρχίας. Και χθες δυστυχώς ο συμπαθής Αμπέλ τα έκανε επιεικώς μούσκεμα.

Όλοι θυμήθηκαν κάτι παρόμοιο να γίνεται σε αρκετά παιχνίδια με κορυφαία περίπτωση τον αλησμόνητο αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Τότε που επιχείρησε εκείνο το ακατανόητο μπάχαλο των πολλών αλλαγών, τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ πήγαινε περίφημα και είχε φέρει τους Πειραιώτες στα πολύ δύσκολα. ΟΑμπέλ φαίνεται πως δεν μαθαίνει (ή δεν θέλει να μάθει) από τα παθήματα του. Εμμονές; Ίσως! Το επανέλαβε λοιπόν και χθες, παρακινούμενος προφανώς από τη στήριξη που απολαμβάνει από κάποιους άμπαλους και αφελείς, οι οποίοι εξακολουθούν να κουνάνε το δάκτυλο σε όσους κάνουν κριτική στον Πορτογάλο για τόσο εξόφθαλμα λάθη. Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου όπως προαναφέραμε ήταν απογοητευτική έως τραγική.

Χωρίς «πτέρυγες», με τον Μάτος να ψάχνει να βρει παίκτη για να τον ντουμπλάρει ώστε να κινηθεί επιθετικά, με τον άξονα συνωστισμένο σε απόλυτο βαθμό χωρίς και πάλι αξιόλογο κέντρο και πίσω τα εύκολα λάθη. Μηνύματα όλα αυτά πως η καταστροφή πλησίαζε. Στην επανάληψη λοιπόν, στο σημείο που άρχισε κάπως να αλλάζει το σκηνικό, είχαμε την εξ ουρανού (;) έμπνευση του Πορτογάλου η οποία σαφέστατα κι έβαλε φρένο στη βελτίωση. Θα λέγαμε ότι ο Αμπέλ θυμήθηκε τον «καλό εαυτό του» και χωρίς να το καταλάβει όμως, διέπραξε ακόμη ένα πολύ μεγάλο λάθος. Δεν ήταν μόνον αυτό το μαζικό κύμα των αλλαγών, γιατί μερικές λίγες από αυτές μπορούσαν να γίνουν. Ήταν η τεράστια γκάφα του να βγάλει από το σχήμα τον ποδοσφαιριστή (Ζίβκοβιτς) που ήταν ο μόνος αρμός σύνδεσης και ότι ποιοτικότερο υπήρχε. Σαφέστατα θα έπρεπε να παραμείνει. Ίσως να ήταν λάθος και η αποχώρηση του Μουργκ.

Το χθεσινό παιχνίδι λοιπόν χάθηκε και από λάθη και αδυναμίες παικτών, αλλά και από ένα ασυγχώρητο, αντιποδοσφαιρικό κοουτσάρισμα. Η Ομόνοια ήταν μια μέτρια ομάδα, ασφαλώς όμως καλά οργανωμένη. Ο προπονητής της αποδείχθηκε διαβασμένος και οι παίκτες του παρουσιάστηκαν πειθαρχημένοι και μαχητικοί. Πριν προχωρήσουμε στην ατομική απόδοση των γηπεδούχων, οφείλουμε να τονίσουμε πως χθες η άμυνα τους παρά το γεγονός ότι δεν δέχθηκε πίεση, παρουσιάστηκε και πάλι ευάλωτη και δέχθηκε αδικαιολόγητους και εύκολους αιφνιδιασμούς. Ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς ήταν σταθερός για μια ακόμη φορά, προφανώς και απέτρεψε τα χειρότερα. Ο συνεπώνυμος του Αντρίγια, ήταν ότι καλύτερο είχαν να επιδείξουν οι γηπεδούχοι. Ανοήτως αντικαταστάθηκε. Ο Μουργκ σκοράρει για δεύτερη συνεχόμενη φορά και αυτό θεωρείται και είναι πολύ θετικό. Ο Τσόλακ στα ρηχά νερά και πάλι, ενώ ο Σβαμπ είχε πολύ τρέξιμο, αλλά και αρκετά λάθη. Προσπάθησε ο Γιανούλης, αλλά δεν είχε την εικόνα των προηγούμενων καλών εμφανίσεων του. Ενθαρρυντική η επανεμφάνιση του Αουγούστο και από εκεί και πέρα ένα μήνυμα στον Φερέιρα, ότι δεν είναι δυνατόν να σπάσεις κλειστές άμυνες μη έχοντας έναν παίκτη μπουκαδόρο (Τζόλης). Απλά πράγματα, αλλά δυσνόητα όμως για τον εμμονικό Πορτογάλο τεχνικό.

ΥΓ: Η επιστροφή Βιεϊρίνια το μόνο θετικό των τελευταίων ημερών. Με επέμβαση της τελευταίας στιγμής και ύστερα από πολύ καιρό του Ιβάν, η σημαία ξαναμπαίνει στον ιστό της, με ότι σημαίνει αυτό. Βέβαια μεσολάβησαν κάποια πράγματα τα οποία κάποια στιγμή επιβάλλεται να τα πληροφορηθούν οι φίλοι του ΠΑΟΚ και να μην μείνουν με την εντύπωση ότι ο Αντρέ ήταν εκείνος που δυσκόλευε την επιστροφή του. Υπάρχει ο ενορχηστρωτής αυτής της ιστορίας ο οποίος διακινούσε και τα όσα ανόητα έδιναν την ευκαιρία σε κάποιους στραβοστόμηδες να λοιδορούν και να υποτιμούν έναν αθλητή πραγματικό διαμάντι. Το ποιος ήταν αυτός, νομίζω ότι σύντομα και εκ των πραγμάτων θα αποδειχθεί. Έχετε λίγο υπομονή.