Ο,τι και να πούμε για τον αποκλεισμό του Αρη θα αδικήσει την προσπάθεια των παικτών του Μάντζιου. Το αποτέλεσμα αυτό καθ' αυτό, άλλωστε, αδικεί εκ των πραγμάτων το ίδιο το ποδόσφαιρο.
Οι “κιτρινόμαυροι” έκαναν τα πάντα, για να περάσουν και στα 120 λεπτά της αναμέτρησης. Ο Αρης διεκδίκησε την πρόκριση, έπαιξε ορθολογικά -βάσει αξίας και ρόστερ- και έκανε την Αστανά να δείχνει πρωτάρα στην Ευρώπη.
Με τα “αν” ποτέ δεν γράφτηκε ιστορία, ωστόσο η παρουσία του Φαμπιάνο στο κέντρο της άμυνας είναι πολλά υποσχόμενη για το μέλλον. Τα μετόπισθεν των γηπεδούχων απειλήθηκαν σε ελάχιστες φάσεις και μία ήταν αρκετή, για να πάει η πρόκριση στο Καζακστάν.
Το συγκρότημα του Ακη Μάντζιου πλήρωσε τα λάθη του αγώνα στη Νουρ Σουλτάν, αλλά είχε πλάνο διόρθωσης. Κι αυτό το αξιοποίησε στο έπακρο, αν σκεφτούμε πόσες ευκαιρίες έχασαν οι γηπεδούχοι και πόσες οι φιλοξενούμενοι.
Το αντίστοιχο πλάνο της Αστανά πήγε στράφι, γιατί ήρθε στη Θεσσαλονίκη, για να κλειστεί και όχι να σκοράρει, όπως διαλαλούσε ο Αντρέι Τιχόνοφ. Με εξαίρεση μια-δυο ευκαιρίες, οι Καζάκοι δεν υπήρχαν στο γήπεδο. Ανετα θα μπορούσαν να είχαν φύγει με πέντε γκολ παθητικό και αντί να συμβεί αυτό, σκόραραν στην τελευταία φάση σχεδόν του ματς.
Ο Αρης υφίσταται σοκ νωρίς, όπως συνέβη και πέρσι. Αλλο Κόλος Κοβαλίβκα, άλλο Αστανά, όμως το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όλοι μιλούν για την... επόμενη μέρα. Στην περίπτωση του Θεού του Πολέμου, θα έρθουν καλύτερες μέρες και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Η ομάδα θα ενισχυθεί, θα στρώσει και θα μπει στις εγχώριες διοργανώσεις με τον αέρα της 3ης θέσης.