Υψηλού κινδύνου ο αγώνας στο Αγρίνιο; Σαφέστατα ναι. Και ιδιαίτερα γα τον ΠΑΟΚ, που καλείται να δώσει απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτηματικά, επιπρόσθετα και επιβεβαιώσεις για τα διαθρυλούμενα σενάρια περί αγωνιστικής ετοιμότητας και επάρκειας του ρόστερ. Το «εκτός έδρας» στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται και είναι περισσότερο έντονο, ως εκ τούτου και ανησυχητικό – για δύο απλούς, αλλά και πολύ σημαντικούς λόγους.
Ο πρώτος αφορά την πολύ καλή εικόνα που παρουσιάζει σε όλα τα τελευταία της παιχνίδια η ομάδα του Γιάννη Αναστασίου και ο δεύτερος η θεαματική και επαναστατική αλλαγή ιδιοκτησίας, η οποία έσκασε σαν βόμβα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτό το τελευταίο σημαίνει πολλά για τον Παναιτωλικό και για την πόλη. Ο μεγιστάνας Ματσέι Καμίνσκι και μόνο με την εμφάνιση του, άλλαξε τα πάντα σε ότι έχει σχέση όχι μόνο με την ομάδα και την πόλη, αλλά και σε αρκετά σημαντικά που έχουν σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η αλλαγή ψυχολογίας στο Αγρίνιο σίγουρα θα μεταφραστεί σε λαϊκό προσκύνημα στο γήπεδο, στο οποίο δεν γνωρίζουμε βεβαια με ακρίβεια εάν παρίστανται και το νέο αφεντικό.
Είπαμε παραπάνω πως για τον ΠΑΟΚ αυτό το παιχνίδι έχει ένα «ειδικό βάρος». Όπως είπαμε επιγραμματικά και ποια είναι εκείνα τα ερωτηματικά, στα οποία θα πρέπει να απαντήσουν όσοι έχουν αναλάβει την διεκπεραίωση της σημερινής δύσκολης και επικίνδυνης αποστολής. Προβλήματα λίγα υπάρχουν στην ασπρόμαυρη αποστολή, από την οποία απουσιάζουν ο Κούρτιτς και ο Λύρατζης, με μεγαλύτερο κενό σαφέστατα του νεαρού δεξιού μπακ.
Ο Ραζβάν θα μελέτησε με την πρέπουσα σοβαρότητα τις εναλλακτικές λύσεις που υπάρχουν και με αυτές θα επιχειρήσει να διαφυλάξει τα «κεκτημένα», όπως είναι η καλή ψχολογία και η κοντινή απόσταση από την 2η προνομιούχο θέση. Υπάρχει αισιοδοξία, θα λέγαμε και αποφασιστικότητα. Αυτή την φορά δεν υπήρξαν μεγαλοστομίες και αισιόδοξες δηλώσεις, αλλά μια συντηρητική και συγκρατημένη συμπεριφορά, οι οποίες μπορούν να ερμηνευτούν σαν μια πολύ ψύχραιμη και υπεύθυνη διαχείριση μιας επικίνδυνης αποοστολής, όπως είναι η σημερινή.
Η «άλλη όψη»... του νομίσματος
Στην αποθέωση του Μέσι και της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας Αργεντινής οι ύμνοι και οι δοξολογίες έχουν φτάσει στον ουρανό. Και όπως όλα δείχνουν τα πανηγύρια θα κρατήσουν για πολύ ακόμη. Στην γενικότητα της διθυραμβικής προσέγγισης του συγκεκριμένου θέματος, υπάρχουν όμως και κάποιες λίγες εξαιρέσεις. Διαβάστε το σχόλιο ενός πολύπειρου δημοσιογράφου και θα καταλάβετε γιατί επέλεξα να το αναδημοσιεύσω. Έχει το ενδιαφέρον του, άσχετα αν κάποιοι – ίσως οι πειρσσότεροι – δεν συμφωνούν με όσα λέει.
Είναι θα λέγαμε η «άλλη όψη» του νομίσματος. Αναφέρει τα εξής: «Ημιμαθείς με μηδενικά ντάτα και αντιστάσεις κυπρίνου στα ρεύματα, θα αναλύσουν το φαινόμενο Μέσι και θα καταλήξουν στο ακροθιγώς συμπέρασμα πως ο Αργεντίνος κατέκτησε μόνος του το Μουντιάλ. Ο Μέσι αποθεώθηκε, έγινε διασημότερος και από τον Ομπάμα, αλλά δεν ήταν ο κορυφαίος του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο καλύτερος ήταν ο Κιλιάν Εμπαπέ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ ήταν εξ αρχής κομμένο και ραμμένο στις μικρές πλάτες του Αργεντίνου.
Η περιρέουσα ατμόσφαιρα είχε δημιουργήσει συνθήκες θερμοκηπίου για τον μύθο του Μέσι και την τελευταία του προσπάθεια να κατακτήσει το τρόπαιο. Το τελευταίο δέος στην καριέρα του pulga ο Κριστιάνο Ρονάλντο, με την συμπεριφορά του πριν και κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ, φρόντισε άθελά του να αυξήσει την ένταση της ανταγωνιστικότητας σε ένα παιχνίδι που ήταν χαμένο από χέρι για τον Πορτογάλο. Οι Σαουδάραβες έπαιξαν επίσης τον ρόλο τους νικώντας στην πρεμιέρα την Αργεντινή. Μια ήττα που συσπείρωσε ακόμα περισσότερο τους πρετοριανούς γύρω από τον βασιλιά τους.
Οσοι παρακολούθησαν το Μουντιάλ λεπτό προς λεπτό, ίσως να παρατήρησαν πως πολλοί ήταν αυτοί που μιλούσαν για σκανδαλώδη εύνοια της Αργεντινής που είχε στόχο την στέψη του Μέσι. Τα 5 πέναλτι τα οποία καταλογίστηκαν στην «αλμπισελέστε» και αποτελούν ρεκόρ στα 92 χρόνια ιστορίας της διοργάνωσης, αποτελούν ένα καλό επιχείρημα.
Σε 4 ποδοσφαιρικούς αγώνες, στην πρεμιέρα με την Σαουδική Αραβία, στο ματς με την Πολωνία όπου παίζονταν η πρόκριση στα νοκ άουτ, στον ημιτελικό και στον τελικό, δόθηκαν πέναλτι στην Αργεντινή κι ενώ το σκορ ήταν 0-0. Ο Μέσι ήταν επίσης μετριότατος στον τελικό, όπως ήταν και πέρυσι στο «Μαρακανά» απέναντι στη Βραζιλία και το Κόπα Αμέρικα το πήρε μόνος του ο Ντι Μαρία. Το βραβείο του MVP αποτελεί κενό γράμμα. Είχε απονεμηθεί ξανά στον Μέσι το 2014 παρά το γεγονός ότι ήταν στην πλευρά των ηττημένων και δεν είχε πετύχει γκολ σε νοκ άουτ παιχνίδι.
Το 2002 ο Ρονάλντο το «φαινόμενο» κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο με τη Βραζιλία, πέτυχε 2 γκολ στον τελικό, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και το βραβείο του MVP δόθηκε στον τερματοφύλακα της Γερμανίας Όλιβερ Καν. Αυτά τα ολίγα.