Ο Bορειοελλαδίτης
πρόεδρος της ΕΠO πρόσφερε οδό «διαφυγής»
και «διέξοδο» στα αδιέξοδα του εμμονικού
και αδίστακτου διώκτη της Ομοσπονδίας
αλλά και του ΠΑΟΚ.
Να μη σας
κουράσουμε με τις λεπτομέρειες. Λίγο
πολύ όλοι σας θα έχετε παρακολουθήσει
ή θα έχετε με τον οποιονδήποτε τρόπο
πληροφορηθεί, πως εδώ και καιρό ο
Ολυμπιακός προσπαθεί να πετύχει αναβολή
των εκλογών της ΕΠΟ, από τη στιγμή που
μετράει τα κουκιά και δε του βγαίνουν.
Το πάλεψε
πολύ, έχοντας απροκάλυπτο αβανταδόρο
(ποιον άλλο;) τον τοποτηρητή και εντός
της κυβέρνησης, υποστηρικτή των
συμφερόντων του, υφυπουργό Αθλητισμού.
Ο τελευταίος αφού γλίτωσε την αποπομπή
μετά τα όσα σκανδαλώδη αποκαλύφτηκαν
για τη δράση της περιβόητης επιτροπής
που στελέχωσε με φίλους και κουμπάρους
στην βρόμικη υπόθεση της πολυιδιοκτησίας
που στήθηκε σε βάρος του ΠΑΟΚ και
ιδιαίτερα μετά την απόφαση κόλαφο του
ΚΑΣ. Αποθρασυνθής από την ανεπίτρεπτη
στήριξη που είχε και εξακολουθεί να
έχει εντός της κυβέρνησης, προχώρησε
στην κατάθεση του νέου αθλητικού νόμου
(σ.σ. ο οποίος τελικά πέρασε και από την
ολομέλεια της Βουλής) διατηρώντας μια
διάταξη η οποία είχε σχέση με τη διενέργεια
εκλογών στις Ομοσπονδίες, η οποία ερχόταν
σε αντίθεση κυρίως με τις προθέσεις και
τις αποφάσεις της ΕΠΟ πάνω σ’ αυτό το
θέμα, η διοίκηση της οποίας είχε
προσδιορίσει και εξαγγείλει την
ημερομηνία της.
Το θέμα βέβαια δεν αφορούσε καμία άλλη Ομοσπονδία πλην εκείνης για την οποία ο Ολυμπιακός επιχειρούσε να δημιουργήσει προβλήματα επιδιώκοντας να κερδίσει χρόνο για να οργανωθεί προεκλογικά. Η διάταξη φωτογραφική και καταγέλαστη προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις μετά την ψήφισή της από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, με συνέπεια η ΕΠΟ να καταφύγει στην FIFA και στην ΟΥΕΦΑ και να ζητήσει την απόσυρσή της, θεωρώντας ότι ήταν κλασική περίπτωση προσβολής του αυτοδιοίκητου.
Οι δύο ανώτερες διεθνείς Ποδοσφαιρικές Ομοσπονδίες άμεσα σχεδόν απέστειλαν τελεσίγραφο, προειδοποιώντας την ελληνική κυβέρνηση ότι η ψήφισή της θα αποτελούσε αιτία ενός Grexit. Ο πάντοτε πρόθυμος Λευτεράκης προσπαθώντας να εξυπηρετήσει την αγαπημένη του ομάδα δημιούργησε έναν σοβαρό πονοκέφαλο και ένα μεγάλο πρόβλημα στην κυβέρνηση, σε μια εποχή που ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του αντιμετώπιζαν πολύ σοβαρότερες και εξαιρετικής κρισιμότητας εθνικές υποθέσεις.
Η αναταραχή προκάλεσε μεγάλη σύγχυση, με συνέπεια ο πρωθυπουργός ο οποίος διάβασε το περιεχόμενο της επιστολής των δύο Ομοσπονδιών την οποία προσκόμισε ο ίδιος ο Γραμμένος, ζήτησε άμεσα από τους επιτελείς του να κλείσουν με την οποιαδήποτε φόρμουλα την εκκρεμότητα. Σ’ αυτό το κρίσιμο λοιπόν σημείο εμφανίστηκε ο ίδιος ο πρόεδρος της ΕΠΟ να δίνει τη λύση υποχωρώντας ανεξήγητα και διευκολύνοντας έναν υφυπουργό που είχε βάλει ο ίδιος σχεδόν τη θηλιά στο λαιμό του να ανασάνει με ανακούφιση. Τη λύση που έδωσε ο ίδιος δεν την περίμενε κανείς, πολύ περισσότερο ο ευρισκόμενος σε δεινή θέση «κυβερνητικός εκπρόσωπος» του Ολυμπιακού.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, εκείνο που δε μπορούμε να δεχτούμε και να ανεχτούμε, είναι το πόσο εύκολα διευκολύνθηκε ένας παράγοντας ο οποίος πολέμησε άγρια την ΕΠΟ και τον πρόεδρό της, όσο και έναν σύλλογο του οποίου ο μεγαλομέτοχος ήταν εκείνος που του έδωσε την ευκαιρία και την τιμή να τον επιλέξει και να τον ενθρονίσει στην κορυφή μιας μεγάλης εξυγιαντικής προσπάθειας. Είναι γνωστό ότι τον Σαλονικιό πρόεδρο της ΕΠΟ στη θέση αυτή τον τοποθέτησε ο Ιβάν Σαββίδης. Λεπτομέρειες είναι γνωστές και περιττεύουν αυτή τη στιγμή.
Τον Θεσσαλονικιό πρόεδρο δεν τον γνωρίζω. Δεν έχω τίποτε να του προσάψω, πέρα από την ατολμία, την αβουλία του και γενικά από το γεγονός ότι πήγε στην Αθήνα, είδε και επιστρέφει χωρίς να αγγίξει τίποτε από τα κακώς κείμενα. Οι «ΚΕΔίτες» Τριτσώνης και σία ακούνητοι. Του καταλογίζεται μία ανεξήγητη φοβία στο να επιλέξει κάποιον Βορειοελλαδίτη παράγοντα άξιο να αντικαταστήσει απολιθώματα της παράγκας (βλέπε διαιτησία), όπως και τη μεγάλη ανοχή που επέδειξε σε σκανδαλώδεις και απρεπείς συμπεριφορές υβριστών του ΠΑΟΚ, οι οποίοι απολάμβαναν μίας ανεξήγητης ασυλίας με επιεικείς ή ανύπαρκτες ποινές.
Τον Γραμμένο
όπως προαναφέραμε τον επέλεξε ο Ιβάν
με πρόταση των συνεργατών του οι οποίοι
γνώριζαν πως ήταν οπαδός ανταγωνιστικού
σωματείου, τη στιγμή μάλιστα που στην
οικογένεια του ΠΑΟΚ υπήρχαν προσωπικότητες
μεγαλύτερου κύρους όπως ο Γιώργος
Λυσσαρίδης. Επί της προεδρίας του, ο
Δικέφαλος δεν είδε την παραμικρή
προστασία, αντίθετα πολλές από τις
επιτροπές της Ομοσπονδίας ήταν ιδιαίτερα
αυστηρές. Να σκεφτεί κανείς ότι επί των
ημερών του απορρίφθηκε και η προσφυγή
για τη μείωση της ποινής του Ιβάν Σαββίδη.
Επαναλαμβάνω ότι δεν τον γνωρίζω. Μπορώ
να πω ότι σαν πρόσωπο μου είναι και
ιδιαίτερα συμπαθής. Δεν τον κατατάσσω
βέβαια στη σειρά των προκατόχων του
γιατί δεν έχει κανείς να του καταλογίσει
συμπεριφορές ίδιες με τις δικές τους.
Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Δεν
δικαίωσε εκείνους που τον πίστεψαν.
Κρίμα…