Με το να αγοράσει κανείς μία τσάντα αξίας 3.000 ευρώ, για να φαίνεται πλούσιος, ίσως πετύχει το σκοπό του. Αν όμως θέλει να δείχνει εξαιρετικά πλούσιος, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Όπως φαίνεται από τα «μαθήματα» που δίνει η σειρά Succession, που επικεντρώνεται στη ζωή μιας οικογένειας δισεκατομμυριούχων, δεδομένου ότι οι υπερπλούσιοι, σπάνια χρειάζεται να κουβαλούν κάτι μόνοι τους, δεν κρατούν μεγάλες τσάντες. Αλλά δεν είναι μόνο το μέγεθος που είναι το θέμα. Άμεσα αναγνωρίσιμα σχέδια, ακόμη και χωρίς συνοδευτικά λογότυπα, τραβούν την προσοχή και αποτελούν όλα όσα δεν είναι οι Roys -η οικογένεια της σειράς- και οι όμοιοί τους. Γιατί, όταν το τραπεζικό υπόλοιπο κάποιου είναι δισεκατομμύρια, δεν χρειάζεται να προσπαθεί να εντυπωσιάζει κανέναν.
Σε τέσσερις σεζόν, το Succession δίνει μια ματιά στον τρόπο ζωής των πλουσιότερων ανθρώπων, δείχνοντας πώς οι δισεκατομμυριούχοι διαφοροποιούνται από έναν πολυεκατομμυριούχο.
Η πρωταγωνίστρια, μπορεί να είναι σε θέση να αγοράσει οποιοδήποτε φόρεμα υψηλής ραπτικής επιθυμεί, αλλά πιθανότατα θα επιλέξει μια απλή μαύρη λαιμόκοψη, καφέ παντελόνι ή μπεζ πουκάμισο, το οποίο βεβαίως θα είναι από το καλύτερο μετάξι.
Και ακόμη αν καμία φορά φορεθεί κάποιο εκκεντρικό σχέδιο για μια κοινωνική εκδήλωση, αυτό θα αποτελεί ως επί το πλείστον ένα απωθημένο, και όχι το καθημερινό στυλ, των πολύ πλούσιων, όπως αυτών των χαρακτήρων της σειράς. Συνήθως, όσο πιο πλούσιος είναι κάποιος, τόσο πιο δύσκολο είναι να τον ξεχωρίσει κανείς από το πλήθος.
Μπορεί τώρα να γίνεται γνωστή, αλλά η έννοια του πλούτου χαμηλών τόνων, δεν είναι καθόλου νέα. Το αντίθετο της εν λόγω έννοιας, «ο όρος «εμφανής κατανάλωση» σημειώθηκε από τον Thorsten Weblen στο βιβλίο του, The Theory of the Leisure Class, το 1899», λέει η Dr Carolyn Mair, Σύμβουλος Επιχειρήσεων Μόδας και συγγραφέας του Psychology of Fashion.
Ο Weblen το περιέγραψε ως «την πράξη της επίδειξης πλούτου με επιδεικτικό τρόπο, για την απόκτηση καλής θέσης και φήμης στην κοινωνία» και καθόρισε ότι όσοι ήταν νεόπλουτοι ήταν πιο πιθανό να επιδοθούν σε αυτή τη συμπεριφορά.
Από την άλλη πλευρά, αναφορικά με το ντύσιμο χαμηλών τόνων, «η ιδέα είναι ότι αν έχεις συνηθίσει να έχεις χρήματα, δεν χρειάζεται να τα επιδεικνύεις», λέει η Mair.
Η μόδα είναι ένα ισχυρό εργαλείο επικοινωνίας. Η έννοια πίσω από τον πλούτο χαμηλών τόνων είναι να αγοράζει κανείς προϊόντα για την ποιότητα, την ομορφιά και τη σπανιότητά τους, αλλά να μην φαίνεται η τιμή τους. Έτσι μόνο όσοι είναι εξίσου πλούσιοι, θα αναγνωρίζουν τη χρηματική αξία του αντικειμένου. Υπάρχει ένας εσωτερικός κύκλος, ημι-μυστικός κώδικας για το πολυτελές ντύσιμο χαμηλών τόνων, μια αίσθηση του «όποιος ξέρει, ξέρει».
Πηγή: moneyreview.gr