Aγαπητή Metrosport
Mε νίκη στην Κοπεγχάγη, στο πιο δύσκολο θεωρητικά παιχνίδι του ομίλου και λίγες μέρες πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, κανείς οπαδός του ΠΑΟΚ δεν μπορεί να έχει παράπονο από την ομάδα. Μία ένσταση, όμως, είναι λογική: Κακώς το ματς δεν εξελίχθηκε σε τρικούβερτο πάρτι με πολλά ΠΑΟΚτσήδικα γκολ. Κακώς έγινε στο φινάλε ντέρμπι. Κακώς το 0-2 δεν έγινε από 0-5 και πάνω, ώστε μετά το 1-2 να μη χρειαστεί μια σωτήρια απόκρουση του Πασχαλάκη για να μη γίνει και 2-2. Αλλά, το εμπεδώσαμε πια. ΠΑΟΚ είσαι. Μπορείς να λαχταράς τον κόσμο σου, ακόμη και όταν δείχνεις ότι θα πάρεις πανεύκολα και χωρίς κανένα άγχος τη νίκη...
Η χειμωνιάτικη βραδιά στη Δανία χαμογέλασε από πολύ νωρίς τον ΠΑΟΚ. Με το που έμεινε με 10 παίκτες η Κοπεγχάγη, με την αποβολή του γκολκίπερ της, ο αγώνας είχε σχεδόν κριθεί. Για να φύγει αυτό το “σχεδόν” έπρεπε ο ΠΑΟΚ κα σκοράρει. Πράγματι σκόραρε και δεν άργησε καθόλου. Επί 10 λεπτά σφυροκόπησε την αντίπαλη εστία, έχασε δυο καλές ευκαιρίες με Σφιντέρσκι και Μπίσεσβαρ και, τελικά, ο Σίντκλει “έγραψε” το 0-1 με την καρφωτή κεφαλιά στην ωραία σέντρα του Ζίβκοβιτς. Για να “κλειδώσει” η νίκη χρειαζόταν και δεύτερο γκολ. Ηρθε κι αυτό σε μια από τις πολλές επιθέσεις του ΠΑΟΚ σε κενούς χώρους με τη βολίδα του Ζίβκοβιτς από πλάγια και μάλιστα με το δεξί πόδι.
Μετά... χάσαμε τον λογαριασμό στις χαμένες ευκαιρίες. Η Κοπεγχάγη δεν θέλησε να σηκώσει λευκή πετσέτα και οι παίκτες της, μπροστά στους οπαδούς τους, προσπάθησαν να αντιδράσουν ελπίζοντας σε ένα θαύμα. Κι όσο προσπαθούσαν, τόσο οι παίκτες του ΠΑΟΚ έβρισκαν χώρους για αντεπιθέσεις, πολλές φορές και κλέβοντας την μπάλα από τους αντιπάλους μέσους και αμυντικούς, με συνέπεια να έρχονται εύκολα και γρήγορα σε θέση βολής. Ολα πήγαιναν καλά μέχρι όμως την τελική προσπάθεια. Εκεί το γκολ χανόταν πότε από ατυχία, πότε από επιπολαιότητα και το 0-2 παρέμενε, πράγμα που σήμαινε ότι οι Δανοί δεν έπαυαν να μάχονται για το απίθανο. Και, κάπου εκεί στο 80', έγινε το παιχνίδι... τουρλουμπούκι. Η Κοπεγχάγη μείωσε και ύστερα επιτέθηκε μανιωδώς για την ισοφάριση, απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ που κλείστηκε για να κρατήσει τη νίκη. Μια νίκη που θα έχανε μέσα από τα χέρια του αν ο Πασχαλάκης δεν έβγαζε την μπάλα πάνω από τη γραμμή σε μια δυνατή και πολύ δύσκολη κοντινή κεφαλιά.
Κέρδος, φυσικά, οι τρεις βαθμοί. Κέρδος ο άριστος τρόπος με τον οποίο ο ΠΑΟΚ διαχειρίστηκε στο πρώτο ημίχρονο την αριθμητική υπεροχή του, “πνίγοντας” την Κοπεγχάγη, η οποία και με 10 παίκτες συνέχιζε να “ανεβαίνει” ψηλά. Κέρδος το ηθικό που ανέβηκε πάλι, μετά το σοκ του 4-4 με τον Βόλο, Κέρδος η εντυπωσιακή εμφάνιση του Εσίτι, που ήταν, κατά τη γνώμη μου, ο κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ, γιατί είχε μόνο θετικές ενέργειες και ανέκοψε πάρα πολλές φορές τους αντιπάλους του. Κέρδος η πιστοποίηση του φορμαρίσματος του Ζίβκοβιτς, που σκόραρε πάλι και είχε την ασίστ στο γκολ του Σίντκλει. Κέρδος επίσης το γεγονός ότι “φρεσκαρίστηκαν” παίκτες, χωρίς αρνητικές συνέπειες, πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό.
Εκείνος που ήταν πολύ μαχητικός, πολύ χρήσιμος επιθετικά, που έτρεξε ασταμάτητα και έκανε πολλές δουλειές, ήταν ο Σφιντέρσκι. Ηταν όμως και ο παίκτης που έχασε τις περισσότερες ευκαιρίες. Η μόνη δουλειά που δεν έκανε ήταν να σκοράρει. Ναι, στάθηκε άτυχος, σε κάποιες από αυτές τις ευκαιρίες, στις υπόλοιπες όμως ενήργησε τσαπατσούλικα.
ΥΓ. Πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι παίκτες λειτούργησαν αφοσιωμένοι αποκλειστικά στο χθεσινό παιχνίδι. Ισως από τα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και μετά και ενώ φαινόταν δεδομένη η νίκη, χαλάρωσαν κάπως για να κρατήσουν δυνάμεις για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά σ΄ εκείνο το σημείο αυτό ήταν φυσιολογικό. Γεγονός, ωστόσο, είναι ότι έγιναν πάλι τα εύκολα δύσκολα.