Όσες συσκέψεις ή τηλεδιασκέψεις κι αν γίνουν, όποιες κι αν είναι οι οδηγίες που θα δώσουν οι υπερεθνικές ομοσπονδίες ή οι δυνατότητες που θα προκύψουν λόγω μιας τροπολογίας, δύο είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν αν θα ολοκληρωθούν τα πρωταθλήματα (σε όλα τα σπορ) ή θα διακοπούν.
Το πρώτο είναι αν στο πλαίσιο της χαλάρωσης των μέτρων που ανακοινώνει η κάθε κυβέρνηση στις χώρες που πλήττονται από τον κορωνοϊό, θα αποφασίζεται η πλήρης άρση των περιορισμών για την αθλητική δραστηριότητα.
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό με το πρώτο -πιθανώς και σημαντικότερο- αν οι αθλητές, ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων, θα αισθάνονται έτοιμοι να επιστρέψουν σε δραστηριότητες οι οποίες θα εξακολουθούν να κρύβουν τον κίνδυνο να κολλήσουν τον ιό (ο οποίος δεν θα εξαφανιστεί, όπως μάς λένε οι ειδικοί) και να νοσήσουν.
Τον καταλυτικό ρόλο δεν θα τον παίξουν ούτε οι κυβερνήσεις, ούτε οι ομοσπονδίες, ούτε οι λίγκες. Το βλέπουμε ήδη σε κάποιες χώρες που ετοιμάζονται νωρίτερα από την δική μας να επιστρέψουν στην αγωνιστική δράση, αλλά οι αθλητές διαφωνούν, αντιδρούν, μιλάνε ανοιχτά για τον φόβο τους.
Κακά τα ψέματα, όταν έχεις δει πόσο εύκολο είναι ακόμη και για νέους, υγιείς ανθρώπους, να προσβληθούν από τον ιό και να νοσήσουν σοβαρά, να κάνουν επιπλοκές, να κινδυνεύσει ακόμη και η ζωή τους, δεν το παίρνεις εύκολα απόφαση να γυρίσεις στο γήπεδο.
Κι εδώ που τα λέμε, πώς μπορεί να προστατευτεί ένας αθλητής που θα επιστρέψει στην προ-κορωνοϊού δραστηριότητά του;
Οποιοσδήποτε άλλος εργαζόμενος, θα γυρίσει στην δουλειά του και θα μπορεί να λαμβάνει κάποια μέτρα τα οποία θα του επιτρέπουν να αισθάνεται μια σχετική σιγουριά ότι προστατεύεται.
Ο αθλητής πώς θα προστατευτεί; Θα φοράει μάσκα στα αποδυτήρια; Θα φοράει μάσκα στην προπόνηση; Μάσκα στον αγώνα; Μονομαχίες δεν θα υπάρχουν, δεν θα έρχονται σε επαφή; Ποιος θα του εγγυηθεί ότι θα είναι απολύτως προστατευμένος;
Υπάρχουν μια σειρά από ζητήματα τα οποία δεν ξέρω πόσο εύκολο θα είναι να ξεπεραστούν και να επιστρέψουμε στην αγωνιστική δράση.
Κι αυτά, νομίζω, τα ζητήματα, κάποια εκ των οποίων αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι που οδήγησαν την ΟΥΕΦΑ, αν θέλουμε να το εξειδικεύσουμε στο ποδόσφαιρο, να δεχτεί την μη ολοκλήρωση κάποιων πρωταθλημάτων εφόσον υπάρχει “επίσημη εντολή που απαγορεύει τις αθλητικές εκδηλώσεις”, κάτι που δεν το συζητούσε καν πριν από μια βδομάδα.
Αυτά τα ζητήματα είναι, επίσης, που σε ό,τι μας αφορά εδώ στην Ελλάδα οδήγησαν στην κατάθεση της τροπολογίας η οποία δίνει την δυνατότητα στις ομοσπονδίες και τις λίγκες ακόμη και να διακόψουν τα πρωταθλήματα, σε συνεννόηση, βέβαια, με την επιτροπή των επιστημόνων του υπουργείου Υγείας και τους αθλητές.
Επαναλαμβάνω, ωστόσο, ότι δεν θα είναι μια απλά διαδικασία, ούτε εύκολες οι αποφάσεις, παρά την ευελιξία που υπάρχει λόγω των έκτακτων συνθηκών...