Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν ένας και μοναδικός. Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να τον ξεπεράσει. Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν αλλά πάντα έχαναν στις λεπτομέρειες. Ακόμη και ο Λεμπρόν. Υπάρχουν, όμως, και Έλληνες παίκτες που μπορεί να μην κατόρθωσαν όσα ο «Air» αλλά έγραψαν τη δική τους ιστορία στο χώρο του αθλήματος.
Ο Νίκος Γκάλης θα λέγαμε ότι είναι ο «μπαμπάς» του ελληνικού μπάσκετ. Ένας αθλητής που μπορούσε να κερδίσει μια ομάδα μόνος του, να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και να αναγκάζει τους αντιπάλους του να τον αποθεώνουν. Από την άλλη ο Παναγιώτης Γιαννάκης, μια μηχανή που μπορούσε να κάνει σχεδόν όλες τις δουλειές και να γίνει πηγή έμπνευσης και δύναμης για τους συμπαίκτες του.
Οι νεότερες γενιές μεγάλωσαν με βίντεο αυτών των δύο αλλά είχαν την τύχη να απολαύσουν τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Βασίλη Σπανούλη στο παρκέ. Ο «3D» θεωρείται ένας από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα παρκέ και ίσως ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στην Ευρώπη. Έσπασε όλα τα κοντέρ και κατάφερε να κλείσει την καριέρα του όντας κορυφαίος σε ασίστ, κλεψίματα και λεπτά συμμετοχής στην Ευρωλίγκα. Δικαιολογημένα, κέρδισε και το σεβασμό των αντιπάλων του. Ο Σπανούλης αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του πηγαίνοντας από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό. Μια επιλογή που τον έκανε ηγέτη και βοήθησε τους «ερυθρόλευκους» να αλλάξουν ρότα. Ακόμη, καταγράφει συμμετοχές.
Ο νεότερος κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο της πορτοκαλί θεάς στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο εάν και βρίσκεται στην αρχή ακόμη δείχνει ότι είναι γεννημένος για μεγάλα πράγματα.
Εσείς ποιον από αυτούς θα επιλέγατε για να χορέψετε μαζί του τον... τελευταίο χορό;