Οι αθλητικοί δικαστές δεν θα ψηφίζονται πλέον από τις συνελεύσεις της ΕΠΟ και θα επιλέγονται από τους φυσικούς προϊσταμένους τους, τους διευθύνοντες τα Πρωτοδικεία και τα Εφετεία. Με δυο λόγια οι δικαστές θα διορίζουν δικαστές και όχι οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες.
Η στήλη είχε επιμείνει πολύ σ’ αυτό το ζήτημα που μέχρι να φτάσει στην επίλυσή του πέρασε από σαράντα κύματα. Εκτός από την κοινή γνώμη, πίεσε και η ηγεσία του Αρείου Πάγου, η οποία εξαρχής διαφωνούσε με το νόμο Κοντονή.
Σκεφτείτε ότι διαφωνούσε και ο ίδιος ο νομοθέτης! Ο Σταύρος Κοντονής είχε παραδεχθεί δημόσια ότι υποχώρησε μπροστά στις πιέσεις της FIFA και της UEFA.
Τον Ιούλιο του 2020 έγινε μια ερώτηση στη Βουλή για την Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών της ΕΠΟ, η οποία έχει πρόεδρο συνταξιούχο δικαστή και όχι τακτικό. Παρότι εξακολουθεί να παραβιάζεται κατάφωρα ο νόμος, η ερώτηση δεν απαντήθηκε ποτέ! Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δώσει εντολή στους υπουργούς της κυβέρνησής του να απαντούν σε όλες τις ερωτήσεις των βουλευτών.
Ο υφυπουργός Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης ουδέποτε απάντησε στη σχετική ερώτηση, ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας απάντησε ότι είναι… αναρμόδιος.
Τελικά αποδείχτηκε ότι ο κ. Τσιάρας είναι… αρμόδιος για την ποδοσφαιρική δικαιοσύνη (και φυσικά για την Επιτροπή Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών). Επισπεύδον υπουργείο για την πρόσφατη αλλαγή του τρόπου επιλογής των αθλητικών δικαστών είναι το Δικαιοσύνης και όχι του Πολιτισμού – Αθλητισμού.
Τώρα που ο κ. Τσιάρας αντιλήφθηκε την αρμοδιότητά του, οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην αποπομπή του συνταξιούχου εφέτη – προέδρου της Επιτροπής Επίλυσης Οικονομικών Διαφορών Βασίλη Ανδρόνικου, ο οποίος βρίσκεται στην ΕΠΟ πάνω από 30 χρόνια και δεν τον αγγίζουν ούτε οι αθλητικοί νόμοι ούτε οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου.
Και αφού λύσει το πρόβλημα με τον ισόβιο αθλητικό δικαστή, ο υπουργός Δικαιοσύνης έχει άλλες δυο δουλειές να κάνει: Να φροντίσει ώστε οι αθλητικοί δικαστές να δικάζουν στην Ευελπίδων ή στο Εφετείο και να αμείβονται από το κράτος. Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η ανεξαρτησία του θεσμού.