Αγαπητή Metrosport
Αλλοι δύο χαμένοι
βαθμοί για τον ΠΑΟΚ. Ακόμη ένα “ξενέρωμα”
στο Πρωτάθλημα και, μάλιστα, αμέσως πρίν
από την κρίσιμη τριάδα αγώνων με τον
Παναθηναικό. Λιγοστεύουν πάλι οι ελπίδες
για την πρώτη δυάδα, το ηθικό δεν
διατηρείται ψηλά, η ομάδα μπαίνει πάλι
στην πίεση. Αλλιώς το περίμεναν όλοι
αυτό το παιχνίδι και αλλιώς προέκυψε,
εξ αιτίας κυρίως της αδυναμίας των
παικτών του ΠΑΟΚ να εξαρθρώσουν την
άμυνα-μπετόν του ΟΦΗ, των λανθασμένων
επιλογών τους στην τελική ενέργεια,
αλλά και του γκολκίπερ Μανδά, που κράτησε
το μηδέν με δύο εντυπωσιακές επεμβάσεις.
Και το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι
ότι γλίτωσε την ήττα από θαύμα στην
τελευταία φάση του αγώνα!
Από το ξεκίνημα, ο ΠΑΟΚ πήρε την κατοχή της μπάλας, βρισκόταν συνεχώς σε φάση επίθεσης, αλλά σε όλο το πρώτο ημίχρονο δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε μία κλασική ευκαιρία. Κι αυτό γιατί πάντα κάτι δεν πήγαινε καλά στην τελική πάσα ή σέντρα. Ολες ήταν βιαστικές, χωρίς ακρίβεια, αλλά και ο ΟΦΗ έπαιζε με πολυπρόσωπη, συμπαγή άμυνα, που χρειαζόταν το κάτι παραπάνω για να “τρυπηθεί”.
Ο ΠΑΟΚ
απείλησε ουσιαστικά μόνο μία φορά. Ο
Κωνσταντέλιας όμως δεν έπιασε γεμάτα
το σουτ με αποτέλεσμα να μη δυσκολευτεί
ιδιαίτερα να αποκρούσει ο τερματοφύλακας
του ΟΦΗ. Ο οποίος ΟΦΗ πιέζοντας συνεχώς
ψηλά για να κλέψει μπάλες προσπάθησε
να παίξει με αντεπιθέσεις και σε δύο
από αυτές βρέθηκε σε θέση βολής ο Ντίκο.
Στην πρώτη έστειλε την μπάλα πολύ έξω,
αλλά στη δεύτερη βρέθηκε μια ανάσα από
το γκολ. Δεν το πέτυχε γιατί στο πολύ
δυνατό σουτ που έπιασε κατάφερε να
διώξει την μπάλα με μια εντυπωσιακή
απόκρουση ο Κοτάρσκι.
Ηταν φανερό ότι
στο δεύτερο ημίχρονο θα χρειαστεί
καλύτερη δημιουργία, περισσότερη
έμπνευση και μεγαλύτερη προσοχή στην
τελική ενέργεια, αλλά και στην αμυντική
λειτουργία, γιατί μετά τα πρώτα 45 λεπτά
σίγουρα οι παίκτες του ΟΦΗ ανέβασαν την
αυτοπεποίθησή τους και πίστευαν ότι
μπορούν να πάρουν τουλάχιστον την
ισοπαλία, αν όχι ακόμη και τη νίκη.
Αρχικά, τίποτε δεν άλλαξε εκτός από το ότι ο ΟΦΗ έγινε εντελώς ακίνδυνος. Ο ΠΑΟΚ υπερείχε, αλλά μέχρι το 60΄είχε ένα μόνο σουτ άουτ του Νάρει και άρχισε να έρχεται ο εκνευρισμός και το άγχος. Ο Λουτσέσκου ζήτησε ηρεμία και καθαρό μυαλό, αλλά οι παίκτες του επιδόθηκαν σε ένα... φεστιβάλ σέντρας μην μπορώντας να διασπάσουν την αντίπαλη άμυνα. Στη μοναδική εύστοχη σέντρα, σκόραρε ο Αουγκούστο με κεφαλιά αλλά το γκολ δεν “μέτρησε” γιατί ο Σάστρε είχε πάρει την μπάλα από θέση οφ σάιντ.
Προς το τέλος ανέλαβε να κρατήσει όρθιο
τον ΟΦΗ ο Μανδάς. Απέκρουσε με φοβερά
πλονζόν δύο σουτ του Ολιβέιρα και
μπλόκαρε την μπάλα μπροστά στον Τόμας
ο οποίος μόλις τη “βρήκε”, μετά από
έξυπνη πάσα του Αουγκούστο, τη μοναδική
σε όλο το ματς που βρήκε χώρο για να
περάσει από τον αμυντικό άξονα του ΟΦΗ.
Και ενώ ακόμη και στις καθυστερήσεις ο
ΠΑΟΚ τα έδινε όλα για το γκολ, λίγο έλειψε
να χάσει και τον έναν βαθμό. Ο Ντίκο
έφυγε μόνος μπροστά, έστρωσε στον Περέα,
που σούταρε από κοντά ανενόχλητος αλλά
“κατάφερε” να σημαδέψει το δοκάρι...
ΥΓ.
Το δίδαγμα από το χθεσινό παιχνίδι είναι
ένα και δεν προκύπτει για πρώτη φορά: Ο
ΠΑΟΚ έχει σαφές πρόβλημα
απέναντι
σε οργανωμένη και σοβαρή άμυνα. Ουσιαστικά
οι τρεις καλές στιγμές του προέκυψαν
με τα δύο ωραία σουτ του Ολιβέιρα και
την μπαλιά-τρύπα του Αουγκούστο στον
Τόμας. Ολες οι υπόλοιπες προσπάθειες,
που όμως δεν δημιούργησαν ευκαιρίες,
ήταν σέντρες, σέντρες, σέντρες...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης