Σε ένα κομβικό σημείο του αγώνα και όταν ο Ολυμπιακός έβλεπε τον ΠΑΟΚ να απαιτεί την κυριαρχία, ο φιλότιμος αλλά μοιραίος όπως τελικά αποδείχθηκε Εσίτι, έδωσε τα κλειδιά στον Μαρτίνς, για να ξεκλειδώσει την πόρτα και με δύο γκολ προσφορά του καταστήματος, να κατακτήσει η φοβισμένη και προβληματική ομάδα του, μια αγχώδη νίκη.
Δεν ξέρω αν μαζί με εμένα σκέφτονται το ίδιο και άλλοι που επιχείρησαν να βρουν ποιο ήταν το αδύναμο σημείο και ποια η αιτία για να χάσει ο ΠΑΟΚ την ιδανική ευκαιρία για να προσπεράσει βαθμολογικά τον χθεσινό άχρωμο και σε μερικές των περιπτώσεων (σε ολόκληρο το β΄ημίχρονο) μπλοκαρισμένο και φοβισμένο αντίπαλο του.
Αν δηλαδή είδαν και διαπίστωσαν πως αν δεν υπήρχαν και πάλι κάποια ασυγχώρητα και τραγικά αμυντικά λάθη, όπως εκείνα που προηγήθηκαν στα δύο γκολ (ιδιαίτερα στο πρώτο), θα είχαμε διαφορετική εξέλιξη, πιθανότατα και διαφορετικό αποτέλεσμα.
Κι αυτό γιατί τη στιγμή που ο φιλότιμος Εσίτι διέπραξε την τεράστια γκάφα του, είχε αρχίσει να διαφαίνεται μια πολύ καλά οργανωμένη και συντονισμένη προσπάθεια της ομάδας του Ραζβάν, να πάρει τα ηνία του αγώνα και να στριμώξει τους αντιπάλους της. Κάτι που ομολογουμένως το είχαν καταφέρει μέχρις ενός σημείου σε εκείνο το διάστημα.
Σκοπός και στόχος της προσπάθειας αυτής επιπρόσθετα, ήταν να αμφισβητηθεί η βεβαιότητα της ανωτερότητας της ομάδας του λιμανιού και να οδηγηθεί σε μια διαφορετική και ανησυχητική ψυχολογία. Δυστυχώς όμως ήρθε το γκολ – δώρο (μάλλον μαχαιριά) και κόντρα στην ροή του αγώνα και στην αντίστοιχη εικόνα και απόδοση των δύο ομάδων.
Ήρθε και πλήγωσε βαριά το ηθικό των φιλοξενούμενων, οι οποίοι στο διάστημα του σκληρού αυτού αιφνιδιασμού μετά το τραγικό λάθος, έχασαν την ηρεμία τους κι έδωσαν για ένα μικρό χρονικό διάστημα χώρο και δύο ευκαιρίες ακόμη στους αντιπάλους τους.
Οι τελευταίοι συμπλήρωσαν το πρώτο 45λεπτο με δυο φάσεις (διπλό δοκάρι) και πήγαν στα αποδυτήρια με ένα σκορ που κατά την άποψη τους, διασφάλιζε τόσο τη νίκη τους, όσο και την επικυριαρχία τους στην επανάληψη.
Επιστρέφοντας όμως στο δεύτερο 45λεπτο, αυτή η σιγουριά και η περιστασιακή επικυριαρχία του πρώτου μέρους εξαφανίστηκαν. Και τότε φάνηκε ολοκάθαρα «πόσο γυμνός είναι ο βασιλιάς» και πόσο αφελής, άτυχος αλλά και αυτοκαταστροφικός είναι μερικές φορές ο ΠΑΟΚ.
Νομίζω ότι το είδε ολοκάθαρα ολόκληρη η Ελλάδα πως ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε στο δεύτερο ημίχρονο. Οχι βέβαια ότι και ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε κάποιο εξαιρετικό παιχνίδι, αλλά με τις αλλαγές που έγιναν φάνηκε η διαφορά. Ήταν η καλύτερη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο.
Επίσης φάνηκε πως αν δεν είχαμε την μαχαιριά για το πρώτο (γιατί όχι και για το δεύτερο) γκολ θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Είναι αλήθεια βέβαια πως ο Ραζβάν στάθηκε κι αυτός άτυχος γιατί δεν τον δικαίωσε σαν βασικός (σε αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι) ο Εσίτι.
Και όχι μόνο δεν τον δικαίωσε με την απόδοση του, αλλά αποδείχθηκε και η αχίλλειος πτέρνα της ομάδας σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο, την οποία εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοι για να δημιουργήσουν προϋποθέσεις και να βάλουν το θεμέλιο της επικρήτησης τους. Πάμε όμως στο παιχνίδι για να πούμε δυο κουβέντες για την απόδοση των παικτών του Λουτσέσκου.
Ο Πασχαλάκης δεν φέρει ευθύνη για τα δύο γκολ. Στο πρώτο μάλιστα η μπάλα άλλαξε πορεία βρίσκοντας τα πόδια του Βαρέλα. Ο Ροντρίγκο σε γενικές γραμμές μπορείς να πεις ότι κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες. Ο Βαρέλα ήταν από τους καλούς. Ωσεί παρών ο Σίντκλεϊ.
Με κερδισμένες τις περισσότερες μάχες που έδωσε ο Μιχαηλίδης, ενώ Σβαμπ και Αουγούστο ξεχώρισαν για το πάθος και για τη μαχητικότητα τους. Ο Ζίβκοβιτς μπλοκαρίστηκε γιατί δεν είχε τις βοήθειες που θα έπρεπε και από εκείνους που έπρεπε. Ο Μπίσεσβαρ εμφανώς κουρασμένος, ενώ οι δύο φορ στο ρόλο που τους δόθηκε, φάνηκαν συνεπείς.
Οι αλλαγές αναμόρφωσαν τους φιλοξενούμενους αλλά και απέδειξαν για μια ακόμη φορά πως λείπουν οι σοβαρές εναλλακτικές λύσεις. Ένα «έγκλημα» που χρεώνονται ασυζητητί συγκεκριμένοι ανίκανοι και άσχετοι. Την έλλειψη εναλλακτικών λύσεων την τόνισε και χθες ιδιαίτερα ο Λουτσέσκου.
Ο διαιτητής δεν είχε δύσκολες φάσεις. Στη μία και μοναδική που έσπευσε να συμβουλευτεί το VAR για το χέρι (πέναλτι) δεν μέτρησε και ούτε κράτησε τη σχετική καθυστέρηση στο τέλος του αγώνα. Πέραν αυτού όμως, στα δύσκολα που υπήρξαν στο β΄ ημίχρονο, είχε πολλά προστατευτικά σφυρίγματα υπέρ των γηπεδούχων.
Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις που με το ξεκίνημα του αγώνα και στην πρώτη φάση ενός κανονικού φάουλ έβγαλε την κίτρινη κάρτα στον Σίντκλεϊ (με ότι σημαίνει αυτό για την ψυχολογία του παίκτη στο υπόλοιπο διάστημα), ενώ απέφυγε το ίδιο σε περιπτώσεις πολύ πιο επιβαρυντικές, όπως οι δύο χαρακτηριστικές με τα τάκλινγκ του Μασούρα και τα κεφαλοκλειδώματα του ξυλοσχίστη Σισέ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook