Ο Πέτρος
Πολυχρονίδης μίλησε στο Newsbomb.gr για την
επιτυχία του στην τηλεόραση, με τον
«Τροχό της τύχης» στο STAR.
Αναλυτικά:
Ο «Τροχός
της τύχης» είναι το μακροβιότερο
τηλεπαιχνίδι, μας κρατά συντροφιά εδώ
και δέκα χρόνια. Πώς νιώθεις γι' αυτή τη
μεγάλη επιτυχία που ζεις;
Νιώθουμε
τιμημένοι που ζούμε όλο αυτό με τον
κόσμο. Συνήθως, όσο περνούν τα χρόνια,
τα πρότζεκτ σημειώνουν πτωτική πορεία.
Στην περίπτωση, όμως, του «Τροχού»
συμβαίνει το αντίθετο. Νιώθουμε ότι
έχουμε πετύχει κάτι, που δεν είχαμε στο
μυαλό μας. Ο «Τροχός» δεν είναι απλώς
μία τηλεοπτική επιλογή, είναι μία
συνήθεια του κόσμου. Είναι μία διαφορά
που πετυχαίνουν ελάχιστες εκπομπές. Το
τονίζω γιατί οι τηλεθεατές μας είναι
φανατικοί κι εγώ προσωπικά το αντιλαμβάνομαι
καθημερινά.
Πού οφείλεται
αυτή η επιτυχία;
Χρωστάμε τα
πάντα στο υπέροχο φορμάτ της εκπομπής
και αναγνωρίζουμε ότι βάζουμε την
πινελιά μας. Μπορεί ο κόσμος να λέει σε
εμένα συγχαρητήρια, αλλά η επιτυχία δεν
έχει να κάνει αποκλειστικά με εμένα.
Ταίριαξα με το συγκεκριμένο προϊόν, η
ιδιοσυγκρασία μου δηλαδή «κούμπωσε»
με το φορμάτ. Θα μπορούσα να κάνω
οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι και να μην
μου ταιριάξει. Στον «Τροχό» έδεσαν όλα
μοναδικά.
Αισθάνθηκες
από την αρχή ότι ταιριάζεις στο εν λόγω
κόνσεπτ; Υπήρξαν πράγματα που φοβήθηκες;
Είχα άγνοια
κινδύνου. Ήμουν εκτός, ήμουν στον χώρο
του αθλητικού ρεπορτάζ. Πλέον, βλέποντας
τα πράγματα από μακριά, ήταν ρίσκο για
μένα, είχα μία καλή θέση στο αντικείμενό
μου. Αν δεν τα πήγαινα καλά στον «Τροχό»
θα αναγκαζόμουν να κάνω βήματα πίσω για
να επανέλθω σε όλο αυτό που είχα χτίσει
στο αθλητικό ρεπορτάζ. Έβαλα έναν
χαρακτήρα δικό μου στο πρότζεκτ, ήμουν
ένας τύπος που μιλάει πολύ γρήγορα, που
ψευδίζει, δεν ήμουν ο συμβατικός
παρουσιαστής που θα τα πει σωστά-μετρημένα.
Προσπάθησα να τα διορθώσω, αλλά η
φυσικότητά μου παρέμεινε. Δεν μπορώ να
κάνω κάτι διαφορετικό. Χαίρομαι που ο
τηλεθεατής αγάπησε και τον δικό μου
τρόπο παρουσίασης.
Η αλήθεια
είναι ότι δεν έχεις και το προφίλ του
συμβατικού παρουσιαστή... Είσαι πολύ
απλός, προσιτός, δεν έχεις προβάλλει
ποτέ την επιτυχία.
Μου το έχουν
ξαναπεί αυτό. Ο κόσμος της επιτυχίας
είναι παγίδα. Αν μου είχε συμβεί αυτό
σε μία άλλη ηλικία, στα 20, στα 25, υπάρχει
σοβαρή πιθανότητα να είχα καβαλήσει το
καλάμι, να είχα κατασπαταλήσει αυτά που
κερδίζω. Σίγουρα, θα άκουγα τις σειρήνες.
Επειδή, όμως, η επιτυχία ήρθε στα 35,
έχοντας κολλήσει πολλά ένσημα, εκτίμησα
και εκτιμώ τα πάντα. Τα προηγούμενα
χρόνια είχα κάνει τη δουλειά τη δύσκολη,
την κακοπληρωμένη, όταν ήρθε η επιτυχία
δεν μπορούσα να πω «δεν σας βλέπω τώρα»...
Νιώθεις ότι
πάντα η σκληρή δουλειά ανταμείβεται;
Όλοι οι
άνθρωποι έχουν την ευκαιρία τους, απλά
μπορεί να μην την προσέχουν. Όταν ήρθε
η πρόταση του «Τροχού», θα μπορούσα να
πω ότι δεν θα ρισκάρω και θα συνεχίσω
στα αθλητικά. Το πήρα το ρίσκο, ένιωσα
ότι πρέπει να το κάνω. Ευτυχώς πέτυχε
και γι' αυτό μιλάμε (γέλια)...
Θα μιλάμε
και του χρόνου, καθώς το τηλεπαιχνίδι
θα συνεχιστεί για 11η σεζόν. Τι άλλο θα
δούμε στον «Τροχό»;
Αυτό είναι
το μυστικό, κάθε χρόνο κάνουμε κάτι. Και
επιμένω να μιλάω στον πληθυντικό γιατί
δεν είμαι μόνο εγώ αλλά όλη η ομάδα. Μαζί
κάνουμε την επιτυχία, υπάρχουν άνθρωποι
από πίσω που με κάνουν να φαίνομαι τόσο
καλός... Ο αρχισυντάκτης μου, για
παράδειγμα, ο Στάθης Μαντάς, είναι για
εμένα ο κορυφαίος στο είδος του. Κάθε
χρόνο, λοιπόν, κάνουμε ανεπαίσθητες
αλλαγές στο τηλεπαιχνίδι. Πρέπει να
είμαστε στην εξέλιξη...
«Έβαλα έναν
χαρακτήρα δικό μου στο πρότζεκτ, ήμουν
ένας τύπος που μιλάει πολύ γρήγορα, που
ψευδίζει, δεν ήμουν ο συμβατικός
παρουσιαστής που θα τα πει σωστά-μετρημένα»
Σε είχαμε
δει στο «Asia express», θα έκανες ξανά κάτι
διαφορετικό παράλληλα με τον «Τροχό»;
Θα το τολμούσες;
Ναι φυσικά!
Από τη στιγμή που έφερα εις πέρας το
συγκεκριμένο πρόγραμμα, θα έκανα τα
πάντα. Ξέρεις, όποιοι συμμετείχαμε σε
αυτό το πρότζεκτ μπορούμε να κάνουμε
τα πάντα! Από πλευράς παραγωγής ήταν,
θαρρώ, το δυσκολότερο φορμάτ. Η εμπειρία,
που έζησα, δεν μπορεί να ξεπεραστεί
ποτέ... Ήταν σπουδαίο όλο αυτό, με επηρέασε
και ως άνθρωπο.
Κάθε χρόνο
δέχεσαι προτάσεις και από άλλα κανάλια;
Δεν δέχομαι
κάθε χρόνο, αλλά κατά καιρούς μού έχουν
γίνει προτάσεις. Για διαφορετικούς
λόγους τις απέρριψα. Κυρίως θεώρησα ότι
δεν θα είμαι καλός για να τα κάνω. Δεν
μπορούμε να κάνουμε τα πάντα ως
παρουσιαστές. Ο μεγαλύτερος λόγος,
επίσης, είναι ότι δεν έχω εξωφρενικές
φιλοδοξίες. Το ότι παρουσιάζω το
μακροβιότερο τηλεπαιχνίδι, με μία
τηλεθέαση που κινείται καθημερινά από
το 15-20%, είναι ένα όνειρο που έγινε
πραγματικότητα. Δεν είμαι ο άνθρωπος
που θέλει 157 δουλειές, θέλω μία δουλειά
που να βιοπορίζομαι και να κάνω αυτά
που θέλω με τα παιδιά και τη γυναίκα
μου. Έχω άλλη φιλοσοφία, θέλω να ζω!
Τι ονειρεύεσαι;
Θέλω να δουλεύω λιγότερο και να ζω περισσότερο. Δεν έχω τη φιλοδοξία να ακούω από κάποιους ότι είμαι ο καλύτερος! Είναι σαχλαμάρα να συγκρίνουμε ανθρώπους. Δεν υπάρχει το «ποιος είναι ο καλύτερος παρουσιαστής»... Ένα πιάτο υπάρχει και αρπάζουμε από εκεί. Μου αρκεί ότι είμαι ο καλύτερος για τα παιδιά μου, τη μάνα μου και τη γυναίκα μου. Θέλω να είμαι ένας καλός παρουσιαστής, που αμείβομαι σωστά.