ΠεΊσως – λέμε: Ίσως - κάποιοι από εσάς (πολλοί ή λίγοι δεν έχει σημασία) αναρωτιέστε. Γιατί αποφεύγουμε …μπόλικη κριτική και σχολιασμό γενικά, επί των φιλικών αγώνων του ΠΑΟΚ.
Με πολύ σεβασμό σε όσους δεν το πράττουν… Επιτρέψτε μας, να επιμένουμε πως αυτοί διεξάγονται προς όφελος του προπονητή και μόνον του προπονητή. Κι όπως και να το κάνουμε αυτός δοκιμάζει. Αυτός πειραματίζεται. Αυτός συμπεραίνει…
Δε λέμε πως δεν μας τρώει… μέσα μας, η συνήθεια. Και για κριτική και για σχολιασμό. Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, η συνήθεια αλλά… Το παλεύουμε.
Ποια κριτική όμως; Ποιος σχολιασμός; Με δυο βασικές απουσίες και με τρεις τέσσερεις ελλείψεις – βασικές, λέμε εμείς – δεν μπορεί, να διαμορφωθούν ουσιαστικά, σοβαρές εντυπώσεις. Την ώρα της γραφής της σημερινής (πάντα ταπεινής, έτσι;) άποψης μας εξελισσόταν ο φιλικός αγώνας με την Σταντάρ Λιέγης.
Ε, κάποιες.. Πολλές ματιές ρίχναμε σε μια ενδεκάδα μάλλον, ανάγκης. Δε νομίζουμε πως αυτή θα είναι κι η αρχική του τελική του επιλογή για τους αγώνες με τη Λέφσκι Σόφιας. Δεν έχει αφήσει ο Ραζβάν Λουτσέσκου χαραμάδα, για να φανούν τέτοιες σκέψεις στο μυαλό του!
Εάν πάντως, κι εφ’ όσον θα έπρεπε, να εστιάσουμε χθες, ειδικά κι ουχί γενικά στον - εκ θεμελίων - υπό ανέγερση ΠΑΟΚ… Θα εστιάζαμε στον Γιώργο Κούτσια. Αυτός βλέπετε, προβάλλετε ως ιδανική άμεση λύση, για το τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης κεντρικού φορ.
Δεν αποκλείεται δε, να είναι. Και τούτο εξαρτάται περισσότερο από τον ίδιο. Ακόμη και με την κόπωση των μέχρι πρόσφατα επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων του, ο Γιώργος Κούτσιας έχει κατά γενική παραδοχή, τα προσόντα… Τα φόντα, εάν θέλετε, να καταστεί ιδανική λύση…
Δεν ξέρουμε μάλιστα, πως και γιατί η περίπτωση του… Η περίπτωση της άρον άρον επιστράτευσης του μας θυμίζει, την περίπτωση του Χρήστου Τζόλη. Κι εκείνος είχε επιστρατευθεί άρον άρον από τον Αμπέλ Φερέιρα. Ο Πορτογάλος πνιγόταν τότε. Είχε πιαστεί από τα μαλλιά του.
Κι είχε σωθεί καθώς ο νεαρός Έλληνας διεθνής, γέννημα θρέμμα του ΠΑΟΚ, είχε το ανάστημα και τις πλάτες, να σηκώσει τις τεράστιες ευθύνες. Ο Χρήστος Τζόλης ήταν η αιτία της εκτόξευσης του ΠΑΟΚ. Δίχως όμως, να αρκεί αυτός, για να αποφευχθεί στη συνέχεια η ανώμαλη προσγείωση. Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ σώθηκε τότε, η παρτίδα με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Με προπονητή τον Πάμπλο «Τσε» Γκαρσία.
Τώρα, επιστρατεύθηκε άρον, άρον ο Γιώργος Κούτσιας. Γέννημα θρέμμα επίσης, του ΠΑΟΚ. Α, και πιο ξακουστός (καλώς ή κακώς…) ως ταλέντο από τον Χρήστο Τζόλη. Χρόνια συζητείται – κι εξυμνείται - το ταλέντο του Γιώργου Κούτσια εντός κι εκτός Ελλάδας.
Γιατί λοιπόν, να μη σταθεί τυχερός ο ΠΑΟΚ – μέσα σε τόση ατυχία με τους τραυματισμούς (και) σε φάση προετοιμασίας – και να μην βρει μία ανάλογη περίπτωση τώρα, όπως τότε;
Είναι κι οι προοπτικές, είναι κι οι συνθήκες διαφορετικές. Τις «φτιάχνουν» διαφορετικές… Καλύτερες τις «φτιάχνουν» η παρουσία του Ραζβάν Λουτσέσκου και τα χιλιόμετρα του Γιώργου Κούτσια. Ο Ρουμάνος προπονητής κερδίζει τους παίκτες του. Αυτοί παίζουν και γι’ αυτόν. Ο Έλληνας διεθνής παίκτης δεν είναι ακόμη ώριμος. Δεν είναι κι άγουρος, όπως ήταν ο Χρήστος Τζόλης. Κι είναι – γιατί να το κρύψομεν άλλωστε – πιο ξακουστός ο Γιώργος Κούτσιας. Είναι περισσότερο προβεβλημένος και… συζητημένος!
Είτε έτσι, είτε αλλιώς πάντως, είναι στα πόδια του Γιώργου Κούτσια και να δικαιώσει όσους τόσο πολύ πιστεύουν, σε αυτόν. Και να δικαιώσει το τεράστιο ταλέντο. Απολαμβάνοντας πλέον, καρπούς της καλλιέργειας του.