Έχουμε από τα φοιτητικά μας χρόνια, κρατήσει φάρο στον πλου της ζωής μας, μία αναφορά του Νίκου Καζαντζάκη.
«…Σα δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει».
Θεωρούμε λοιπόν, για να μην πολυλογούμε πως ταιριάζει απόλυτα στην επιστροφή του ΠΑΟΚ στα συγκαλά του. Κι από αυτά στην κορυφή της βαθμολογίας. Στην άκρη του γκρεμού και με το ένα πόδι στο κενό του βρέθηκε μετά την ήττα από τα Γιάννινα. Επικράτησε εκκωφαντική σιωπή.
Περίμεναν όλοι – γιατί να το κρύψομεν άλλωστε – τον γδούπο της ανώμαλης προσγείωσης του. Τότε σκαλίζοντας… Ξύνοντας ουσιαστικά, τον πάτο της ψυχής του, απέφυγε την ανώμαλη προσγείωση. Έκανε μία εντυπωσιακή απογείωση. Για να συνεχίσει με μία «απίθανη πτήση» στην κορυφή της βαθμολογίας.
Έβγαλε φτερούγες η ψυχή του «δικέφαλο». Με αυτές έφθασε τόσο ψηλά από τόσο χαμηλά! Τούτο δε, δίχως μήτε ακόμη και ως υποψία σκέψης πως αυτές οι φτερούγες τις οποίες έβγαλε η ψυχή του, αρκούν, για να επιτύχει τους στόχος του την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο.
Το καθιστούμε σαφές σε κάθε σχετική αναφορά με το υφιστάμενο ρόστερ του Κυπελλούχου. Έχουμε δε, την βεβαιότητα, πως συμφωνείτε. Αυτή είναι η αλήθεια. Την αναφέρει κι ο ίδιος ο Ραζβάν Λουτσέσκου, οποίος δεν παρέδωσε τα όπλα.
Ακόμη κι όταν βρέθηκε στα έγκατα της γης από την κρίση στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος στεκόταν ορθός. Μαχόταν κόντρα σε θεούς και δαίμονες και λάθη, πολλά λάθη του ΠΑΟΚ ως οργανισμού στα μεταγραφικά!
Δύο είναι τα αποτελέσματα σε κάθε κρίση. Οι δυσκολίες κι οι ευκαιρίες. Ο Κυπελλούχος διαχειρίσθηκε ορθά αμφότερα. Επανέκαμψε στον ορθό δρόμο. Αυτός όμως, είναι πολύ μακρύς ακόμη. Είναι κι επίπονος.
Ο ΠΑΟΚ σε αυτόν τον δρόμο δεν είναι πλέον, μόνος. Ήταν, όταν βγήκε από αυτόν τότε. Τώρα; Πείθει πάλι, τον κόσμο του. Και την προσοχή σας, εδώ: Ενεστώτας ο χρόνος του ρήματος «πείθω»! Έτσι;
Τον πείθει πως αξίζει μία ακόμη ευκαιρία σε αυτήν την ομάδα, με αυτόν τον προπονητή κι αυτούς τους παίκτες. Μέχρι να αφιχθούν οι εξαγγελθείσες ενισχύσεις στην αρχή της νέας χρονιάς, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται στην πράξη των 12ο παίκτη κι ουχί στη θεωρία. Κατανοητό;
Με τον κόσμο του θα παίξει στην Τούμπα κόντρα στον Βόλο. Δίχως τον όγκο και τον παλμό της Τούμπας θα παίξει κόντρα στην Κοπεγχάγη. Και κόντρα στον Ολυμπιακό θα παίξει σε βουβό γήπεδο. Τρεις δοκιμασίες για να περάσει με άριστα τις πρώτες εξετάσεις του εφ’ όλης της ύλης για την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο…
ΥΓ 1: Τέθηκε πρόσφατα ως θέμα συζήτησης. Ποιος ύμνος εκφράζει βαθύτερα την δυναμική του ΠΑΟΚ ως κόσμου κι ως ομάδας; Έχουμε ήδη καταθέσει και δη, προ πολλού την άποψη μας. Θεωρούμε πως ο επικολυρικός ύμνος με τον ανεπανάληπτο Δημήτρη Παρίδη το πράττει απόλυτα!
ΥΓ 2: Δεν αδικούμε τον ύμνο ο οποίος ακούγεται τακτικά στην Τούμπα. Αυτόν σε στίχους του κορυφαίου στιχουργού Μίμη Τραϊφόρου, σε μουσική του Πέτρου Γιαννακού. Δεν αγγίζει αυτός τόσο βαθιά πτυχές της ψυχής των ΠΑΟΚτήδων, όσο αγγίζει ο άλλος…
ΥΓ 3: Για την ιστορία θυμίζουμε πως ο Μίμης Τραϊφόρος έγραψε το θρυλικό εμβατήριο: «Παιδιά της Ελλάδας παιδιά», για τη Σοφία Βέμπο. Έτσι γνωρίσθηκαν οι δυό τους. Κι έγιναν τελικά, ζευγάρι!
ΥΓ 4: Λέμε για την ψυχραιμία του ενιαίου ΠΑΟΚ στο «μέτωπο» της Νέας Τούμπας. Ναι, έτσι είναι αλλά… Ψυχραι-μία, ψυχραι-δύο, ψυχραι-τρεις… Στο τέλος θα την χάσει! Θα έχει και πάλι, δίκιο πάντως…