Την τέταρτη θέση πήρε ο Δημήτρης Παυλίδης στη δισκοβολία στο Παγκόσμιο Κύπελλο Κ20 που διεξήχθη στο Κάλι κάνοντας, μάλιστα, διπλό πανελλήνιο ρεκόρ (60.12 / 61.42).
Ο νεαρός αθλητής από το Κιλκίς μίλησε στο Metrosport.gr για την εμπειρία στην Κολομβία, τη βολή που ήταν «έκπληξη» και για εκείνον και το μεγάλο του στόχο που είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στην απόφαση του να πάει στο Κάνσας των ΗΠΑ, τη διαμονή του εκεί και τις αλλαγές που παρατηρεί πάνω του μετά από ένα χρόνο.
Τέλος, μίλησε για τις κακές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα, την απουσία κλωβού στο Κιλκίς και τους δύο δισκοβόλους που έχει ως πρότυπα.
«Ήταν κάτι παραπάνω από ότι περίμενα»
Τερμάτισες 4ος στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κάλι. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;
«Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Ήταν κάτι παραπάνω από ότι περίμενα. Στόχος ήταν η 8αδα και μετά να κυνηγήσω ότι καλύτερο μπορώ και αυτό ήταν η τέταρτη θέση που με έκανε πολύ χαρούμενο».
Είναι η καλύτερη σου βολή στη μέχρι τώρα πορεία. Είσαι ευχαριστημένος;
«Είμαι χαρούμενος γιατί άρχισα μουδιασμένα. Μετά ανέβαινα συνέχεια. Ήταν κάτι πολύ όμορφο».
Σου άρεσε το Κάλι; Πώς ήταν η διαμονή;
«Ήταν όμορφο το Κάλι. Θεωρώ ότι ήταν μια από τις καλύτερες αποστολές με την Εθνική. Η ομάδα των ριπτών και γενικότερα, όλη η ομάδα ήταν αρκετά δεμένη. Στηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Η διαμονή και το φαγητό ήταν καλό. Ήταν καλύτερα από το Ναϊρόμπι».
«Να βελτιωθώ τεχνικά»
Πώς άρχισες το στίβο; Τι σε εντυπωσίασε στη δισκοβολία;
«Ο μπαμπάς ήταν δισκοβόλος. Έχει ένα σύλλογο και δοκίμασα μια μέρα. Μου άρεσε και συνέχισα. Εκείνο που με εντυπωσίασε είναι ότι έβλεπα τους αθλητές να ρίχνουν τόσο μακριά ένα δισκάκι τόσο μικρό. Αναρωτιόμουν πως το έκαναν και ήθελα να τα καταφέρω και εγώ».
Δοκίμασες και άλλα αγωνίσματα;
«Έκανα μπάσκετ, κολύμβηση, ποδόσφαιρο».
Θυμάσαι την πρώτη σου βολή;
«Τη θυμάμαι αμυδρά, δεν μπορούσα να πάρει στροφές ο δίσκος(γέλια). Θυμάμαι πολύ καλά τον πρώτο μου αγώνα και είχα ρίξει 29 μέτρα».
Υπάρχει ιδανική βολή; Και αν ναι, τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχεις για να την πετύχεις;
«Πρέπει να έχεις μια ωραία τεχνική για να την πετύχεις. Η τεχνική είναι πιο σημαντική από τη δύναμη. Όταν είσαι δυνατός, σίγουρος για τον εαυτό σου και δουλέψεις σκληρά θα έρθει η ιδανική βολή».
Τι θα ήθελες να βελτιώσεις τα επόμενα χρόνια;
«Θα ήθελα να βελτιωθώ τεχνικά».
«Αισθάνομαι τυχερός για τους προπονητές που έχω»
Πόσες ώρες προπονείσαι;
«Σίγουρα τρεις ώρες την ημέρα».
Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;
«Δευτέρα – Τετάρτη – Παρασκευή κάνω βάρη και κάποιες βολές χαλαρά. Τρίτη – Πέμπτη – Σάββατο κάνω βολές και μετά ταχύτητες, άλματα έξω στο γήπεδο».
Ποιος ο ρόλος του προπονητή σου;
«Είναι αρκετά σημαντικός. Με τον προπονητή μου στην Αμερική τα πηγαίνουμε τέλεια και με έχει βοηθήσει να βελτιωθώ τεχνικά. Είμαι τυχερός που έχω αυτόν και τον πατέρα μου».
Στη διάρκεια του αγώνα μπορεί μια βολή να βγει άκυρη. Πώς το διαχειρίζεσαι;
«Εξαρτάται από το πότε θα γίνει. Αν γίνει στην αρχή, θα με αγχώσει περισσότερο. Αν είναι στη διάρκεια του αγώνα, δεν θα με αγχώσει τόσο. Θα δω το λάθος και θα το βελτιώσω στην επόμενη».
Έχεις άγχος; Πώς το μετριάζεις;
«Παλαιότερα, είχα άγχος. Τώρα έχω καταφέρει να το περιορίσω. Με βοήθησαν στην Αμερική. Έμαθα να είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου».
«Δεν υπάρχει κλωβός στο γήπεδο, στις ΗΠΑ η στήριξη είναι μεγαλύτερη»
Πού προπονείσαι; Είσαι ικανοποιημένος με τις εγκαταστάσεις;
«Κάνω προπονήσεις στο Κιλκίς όταν είμαι στην Ελλάδα. Δεν είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Δεν υπάρχει κλωβός για να κάνουμε προπόνηση. Προπονούμαι με έναν σιδερένιο κλωβό που έχει φτιάξει ο πατέρας μου και σε ένα κλειστό σχολείο που έχει αγοράσει τα πάντα. Ό,τι κάνω, το οφείλω στον πατέρα μου».
Τι θα ήθελες να αλλάξει;
«Στην Αμερική οι εγκαταστάσεις είναι καλύτερες. Φαντάσου ότι κάνω βολές σε κλειστό γυμναστήριο. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Πρέπει να επενδύσουμε στα στάδια για να μπορούν οι αθλητές να προπονούνται σωστά. Στις ΗΠΑ η στήριξη είναι μεγαλύτερη».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο;
«Να βρεθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Να βελτιωθώ και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».
«Ωρίμασα ως άνθρωπος και ως αθλητής στις ΗΠΑ»
Είσαι ένα χρόνο στο Κάνσας των ΗΠΑ. Προσαρμόστηκες εύκολα;
«Όχι, δυσκολεύτηκα πολύ γιατί όταν πήγα είχαν κολλήσει κορωνοϊό οι υπόλοιποι και ήμουν κλεισμένος για μια εβδομάδα μέσα σε ένα δωμάτιο. Τους πρώτους μήνες η προσαρμογή ήταν δύσκολη. Σιγά σιγά με βοήθησαν τα παιδιά εκεί και κάθε μέρα έγινε μια ξεχωριστή εμπειρία. Η γλώσσα λύνεται και μιλάς πιο εύκολα».
Το φαγητό ήταν πρόβλημα;
«Το φαγητό ήταν ένα θέμα γιατί δεν είναι ιδιαίτερα αθλητικό. Μαθαίνω να μαγειρεύω σιγά σιγά».
Τι έχει αλλάξει στον Δημήτρη;
«Έχω ωριμάσει ως άνθρωπος και ως αθλητής. Ταξιδεύω σε κάθε πολιτεία για να δίνω αγώνες, γνωρίζω ανθρώπους και ζω εμπειρίες. Έχω βελτιωθεί και ψυχολογικά και αυτό φάνηκε στο Κάλι».
Τι ρόλο έχει η οικογένεια σου στην πορεία σου;
«Με έχουν στηρίξει πάρα πολύ. Αν δεν ήταν ο πατέρας μου δεν θα έκανα τίποτα. Η μαμά είναι πίσω από όλα».
Πώς αντέδρασαν ότι θα πας στην Αμερική;
«Χάρηκαν αλλά έχουν μια πίκρα που λείπω. Μιλάμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο»
Tips για Δημήτρη
Πρότυπο: «Από παλιά μου άρεσε ένας Γερμανός δισκοβόλος ο Ρόμπερτ Χάρτινγκ. Από τους νέους μου αρέσει ο Κρίστιαν Τσεχ που βγήκε πρώτος στο Παγκόσμιο»
Αγαπημένο φαγητό: «Παστίτσιο»
Αγαπημένο τραγούδι: «Ακούω ραπ, τραπ»
Κατοικίδιο: «Όχι»
Γούρι: «Όχι»
Ελεύθερος χρόνος: «Περνάω χρόνο με τους φίλους μου»
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου μια φράση: «Ήρεμη δύναμη».