Η αλήθεια βέβαια, είναι πως τα μάτια όλων των φίλων του «δικέφαλου» ήταν καρφωμένα στον Γκανέζο, τον δανεικό από την Τσέλσι αμυντικό. Μέχρι που στράφηκαν στον Τζόλη καθώς από τη φάση του γκολ του έδειξε, να μην πατά καλά. Όταν μάλιστα, αντικαταστάθηκε… καρδιοκτύπησαν. Αν και μετά την είσοδο του Καγκάβα τα μάτια τους δεν ξεκόλλησαν από την «σαμουράι»…
Ο ΠΑΟΚ ήταν μεν, ο απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα. Η Λαμία, με πολλές απουσίες κι αυτή, ήταν – δίχως στάλα υπερβολής – καρυδότσουφλο! Τούτο όταν ξεσπούσαν τα γιγαντιαία κύματα επιθέσεων των γηπεδούχων κι οι φιλοξενούμενοι καθίσταντο έρμαιο τους.
Στο Α’ ημίχρονο είναι αλήθεια πως ο ΠΑΟΚ δεν πάτησε γκάζι. Δούλεψε στο ρελαντί. Δεν έκανε δηλαδή, ευκαιρίες ανάλογα με την υπεροχή του. Κυκλοφορούσε με άνεση την μπάλα. Δρούσε επίσης, με άνεση σε κάθε προσπάθεια αντίδρασης της Λαμίας. Δεν άγγιζε πάντως, το γκολ. Και το 1-0 έγινε με ατομική προσπάθεια υψηλής κλάσης του Μπάμπα.
Εκεί όμως, που προθερμαινόταν η γκρίνια για την δυστοκία στο Β΄… Με τη σέντρα έβρεξε γκολ! Τζόλης, Ουάρντα κι ο κεφάτος Ζίβκοβιτς συναγωνιζόταν ο ένας τον άλλον και οι τρεις τον Μπάμπα σε ποιότητα εκτέλεσης. Και για να σας πούμε την δική μας επιλογή… Και τα τέσσερα ήταν υπέροχα! Θα αδικούσαμε, εάν επιλέγαμε έναν. Δεν το κάνουμε!
Γενικά πάντως, για δεύτερο σερί αγώνα (μετά από εκείνο στο Περιστέρι με τον ΠΑΣ) διαμορφώνονται καλές, πολύ καλές εντυπώσεις. Μεταφράζονται δε, όλες σε βήματα προόδου σε έναν μακρύ και δύσκολο δρόμο για την ολοκλήρωση της προσπάθειας ανοικοδόμησης του.
Στην διαμόρφωση καλών, των πολύ καλών εντυπώσεων συνέβαλαν πέραν όλων των προαναφερομένων… Ο Τσιγγάρας με την μαχητικότητα και την σταθερότητα του, ο Βαρέλα και ο Μιχαηλίδης με τη αγαστή συνεργασία τους (αν και δεν είχαν ιδιαίτερα μεγάλη πίεση, αντίθετα) κι ο Σβαμπ με την επιστροφή σε κατάσταση φόρμας…
Έτσι ή αλλιώς έκανε πάρτι χθες, ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Έκοψε και τούρτα για την πρεμιέρα του Μπάμπα, με κερασάκια … γκολ!
Κλείνοντας, επιτρέψτε μας να θεωρούμε θετικό στοιχείο τους 16 σκόρερ του (τελευταίος ο Μπάμπα) για τα 45 γκολ του στο Πρωτάθλημα. Πλουραλισμός αν μη τι άλλο…