Αγαπητή Metrosport
Παραλίγο ναυάγιο για τον ΠΑΟΚ σε ρηχά νερά. Με έναν αδύναμο αντίπαλο, ήταν αγνώριστος επί 60 λεπτά, δέχτηκε άδοξα δύο γκολ και αντέδρασε μόνο στο τελευταίο ημίωρο, όιταν ο Λουτσέσκου αποφάσισε να αντικαταστήσει παίκτες που… δεν υπήρχαν στο γήπεδο, χωρίς πάντως και πάλι να πιάσει υψηλά στάνταρ απόδοσης.
Το μήνυμα του χθεσινού αγώνα στο Δουβλίνο είναι ότι στη ρεβάνς θα χρειαστεί μεγάλη προσοχή και μια πολύ καλύτερη απόδοση, αλλά και ότι η ομάδα εξακολουθεί να πάσχει σε ορισμένες θέσεις και ρόλους, πράγμα που σημαίνει ότι έχει ανάγκη και από άλλες ποιοτικές προσθήκες στις μεταγραφές.
Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε, με την έναρξη του αγώνα, να γίνει αφεντικό στο παιχνίδι, απείλησε δύο φορές με τον Ολιβέιρα και σε μια τρίτη περίπτωση ο Πορτογάλος καθυστέρησε να σουτάρει απέναντι στον γκολκίπερ της ιρλανδικής ομάδας, για να χαθεί έτσι μια μεγάλη ευκαιρία. Υστερα, “χτύπησε¨ η περσινή και προπέρσινη κατάρα. Μια κάθετη πάσα στην πλάτη των κεντρικών χαφ, μια ολιγωρία του Μιχαηλίδη και γκολ για την Μποέμιαν στην πρώτη ουσιαστικά επιθετική προσπάθειά της.
Το δύσκολο, κόντρα σε έναν καλά οργανωμένο αμυντικά αντίπαλο, έγινε ακόμη δυσκολότερο, αφού ο ΠΑΟΚ έπρεπε να βρει τρόπους για να σκοράρει και, παράλληλα, να αποφύγει ένα δεύτερο εις βάρος του γκολ. Η αντίδραση, ωστόσο, ήταν υποτυπώδης, καθώς ήταν εμφανής η αδυναμία στην ανάπτυξη. Μια σλόου μόσιον προσπάθεια του Ελ Καντουρί, που τελικά δεν κατάφερε να γυρίσει την μπάλα στον Ολιβέιρα και ένα μακρινό σουτ του Ροντρίγκο που δεν δυσκολεύτηκε να μπλοκάρει ο τερματοφύλακας, ήταν πολύ λίγα για να έρθει η ισοφάριση πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου. Από την άλλη, η Μποέμιαν, πιο ζωντανή και ενθουσιώδης, βγήκε περισσότερες φορές στην επίθεση κι ήταν εκείνη που έχασε μια καλή ευκαιρία με ένα σουτ που έφυγε λίγο άουτ.
Η εικόνα των πρώτων 45 λεπτών δεν ήταν καλή και το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν μπορούσαν να βρεθούν μεταξύ τους, να συνδυαστούν και να δημιουργήσουν ευκαιρίες.
Με δύο σουτ του Εσίτι και όχι κάποιου άλλου, όπως θα ήταν αναμενόμενο, μπήκε ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο. Το δεύτερο ήταν απελπιστικά άστοχο, ενώ το πρώτο πήγε πάνω στον τερματοφύλακα και αμέσως μετά, δύο μέτρα από την εστία, ο Καγκάβα δεν κατάφερε να “βρει” την μπάλα, χάνοντας έτσι ένα σίγυρο γκολ. Δευτερόλεπτα αργότερα, ήρθε η δεύτερη σφαλιάρα. Ενα κόρνερ εκτελεσμένο με πάσα, ένα μακρινό σουτ, η μπάλα στα δίχτυα του Πασχαλάκη και 2-0. Πάλι τα ίδια. Οπως πολλές φορές συνέβη πέρσι και πρόπερσι.
Μπαίνοντας στο τελευταίο ημίωρο, ο Λουτσέσκου, προφανώς απογοητευμένος και ενοχληγμένος από την εξέλιξη, αποφάσισε να παρέμβει στο ματς. Εβγαλε έξω τους ανύπαρκτους Ελ Καντουρί, Καγκάβα, Εσίτι και πέρασε τους Τζόλη, Μπίσεσβαρ και Κούρτιτς, μολονότι οι δύο τελευταίοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι. Σε δεύτερο χρόνο έβαλε τον Μουργκ αντί του Ζίβκοβιτς, που έμεινε κι αυτός εκτός αγώνα, αλλά ενώ ο χρόνος κυλούσε τίποτε δεν άλλαζε. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να βγάλει αξιόλογες επιθέσεις, δεν μπορούσε να γίνει απειλητικός και δεν φαινόταν πώς θα μπορούσε να σκοράρει έστω ένα γκολ.
Κι όμως. Μια εξαιρετική σέντρα του Σβαμπ έδωσε τη δυνατότητα στον Ολιβέιρα να βγάλει το φίδι από την τρύπα με μια ωραία κοντινή καρφωτή κεφαλιά. Και στην επόμενη φάση ο Πορτογάλος είχε την ευκαιρία να ισοφαρίσει, αλλά αστόχησε, πιεζόμενος, από κοντά.
Με Σφιντέρσκι στο τερέν, αντί του Ολιβέιρα, ο ΠΑΟΚ προσπάθησε στα τελευταία λεπτά για την ισοφάριση και θα την πετύχαινε αν το δυνατό κοντινό σουτ του Πολωνού φορ δεν το απέκρουε εντυπωσιακά ο γκολκίπερ της Μποέμιαν.
Τώρα, δεν αρκεί μια νίκη με 1-0, χρειάζεται νίκη με δύο γκολ διαφορά, καθώς έπαψε να “μετράει” το εκτός έδρας γκολ. Σίγουρα η πρόκριση δεν είναι δύσκολη υπόθεση, αρκεί ο ΠΑΟΚ στη ρεβάνς της Τούμπας να είναι πολύ καλύτερος, να αποφύγει τα τσάμπα γκολ από το πουθενά και, το κυριότερο, να είναι παραγωγικός και αποτελεσματικός.
ΥΓ. Το χθεσινό υστερόγραφο αναφέρθηκε ενδεικτικά σε μια εποχή στην οποία φτάσαμε στο σημείο να μη μεταδοθεί τηλεοπτικά ο καταπληκτικός αγώνας ΠΑΟΚ-Λυών 4-0, ωστόσο η διόρθωση είναι επιβεβλημένη: Δεν ήταν ο Γιώργος Παντελάκης που απαγόρευσε στην ΕΡΤ να μεταδώσει τον αγώνα, αλλά ο αείμνηστος Βασίλης Σεργιαννίδης, η ψυχή και το μυαλό του θρυλικού ΠΑΟΚ της δεκαετίας του 1970.