Aγαπητή Metrosport,
Μας έβγαλε την ψυχή ο ΠΑΟΚ, μας άγχωσε, μας έσπασε τα νεύρα, αλλά τελικά τα κατάφερε. Νίκησε την ΑΕΚ, πάει στον τελικό του Κυπέλλου και... ο Θεός βοηθός. Ας είναι καλά ο Μπάμπα, με τη φοβερή πάσα στον Κρμέντσικ, ο Τσέχος με το εξαιρετικό σουτ στην κλειστή γωνία του Τσιντώτα και αυτός ο πανούργος μαγάκος που λέγεται Αντρίγια Ζίβκοβιτς με το... φαντασμαγορικό δεύτερο γκολ.
Η ικανοποίηση είναι το κυρίαρχο συναίσθημα αυτή τη στιγμή, ωστόσο καλό είναι να ασπαστούμε όλοι αυτό που είπε ο Πάμπλο Γκαρσία μετά το ματς: “Δεν πετύχαμε τίποτε ακόμη. Απλώς πήγαμε στον τελικό”. Αλλωστε, ο ΠΑΟΚ, παρά τη νίκη και παρά την πρόκριση, φανέρωσε πάλι τις “χτυπητές” αδυναμίες του.
Στο πρώτο ημίχρονο, απέναντι σε μια ΑΕΚ που προσπαθούσε να επιτεθεί και να δημιουργήσει τις προυποθέσεις για την επίτευξη ενός γκολ, αλλά δεν κατάφερε ούτε τελική να κάνει, εκτός από ένα μακρινό εντελώς άστοχο σουτ, οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν πολλές φορές την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τους ελεύθερους χώρους, αλλά μόνο δύο φορές πλησίασαν στο γκολ. Αν ο Ουάρντα στο τετ α τετ με τον Τσιντώτα δεν έστελνε την μπάλα πάνω του και αν η σέντρα του ήταν λίγο πιο χαμηλή για να σπρώξει την μπάλα με το κεφάλι στα δίχτυα ο Σφιντέρσκι, ο ΠΑΟΚ θα είχε προηγηθεί με 2-0 και η υπόθεση πρόκριση θα είχε τελειώσει με συνοπτικές διαδικασίες. Οπως θα είχε τελειώσει και αν έβγαζαν τέσσερις-πέντε ακόμη συνδυασμούς της προκοπής και δεν χαλούσαν μόνοι τους ό,τι προσπαθούσαν να δημιουργήσουν. Εκείνος ο Τσιγκρίνσκι, τον οποίο μόνιμα σημάδευαν άρχισε να μοιάζει με... Μπεκενμπάουερ.
Μια από τα ίδια στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και μέχρι το χαμένο πέναλτι του Βιειρίνια, που κέρδισε με μαεστία ο Σφιντέρσκι. Μετά το 60', όμως, ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να κάνει την ΑΕΚ... Μπαρτσελόνα. Κλείστηκε πίσω και άρχισε το... γιουσουρούμ. Μέσα σε 10 λεπτά είχε γίνει το 0-1 σε ένα από τα απανωτά κόρνερ που κέρδισε η ΑΕΚ, η οποία, πάντως, μέχρι τότε ήταν ανίκανη να δημιουργήσει καλή ευκαιρία. Ενα κόρνερ, μια κεφαλιά και άρχισε το θρίλερ.
Η αλήθεια είναι ότι παρά την πιέση που άσκησε η ΑΕΚ, με την ανοχή του ΠΑΟΚ, άλλη καλή ευκαιρία δεν δημιούργησε και, τελικά, το φίδι βγήκε από την τρύπα με το ωραίο γκολ του Κρμέντσικ, για να βάλει το κερασάκι στην τούρτα ο Ζίβκοβιτς με ένα γκολ για τα χάι λάιτς της χρονιάς.
Αυτός ο πονοκέφαλος δεν αντέχεται άλλο...
Πριν από κάθε ματς του ΠΑΟΚ ελπίζω ότι θα αποφύγω τον πονοκέφαλο, αλλά εννιά στις δέκα φορές διαψεύδομαι. Αλλος ένας πονοκέφαλος με περίμενε χθες και φαντάζομαι δεν ήμουν ο μόνος που υπέφερε.
Μιλάμε για μεγάλη κούραση και φοβερό εκνευρισμό. Λανθασμένες πάσες ακόμη και στα δύο μέτρα, αβίαστα λάθη από κακό κοντρόλ, “πουλήματα” της μπάλας στα καλά καθούμενα και χωρίς καν πίεση, λανθασμένες επιλογές αν και οι σωστές ήταν αυτονόητες, σέντρες αντί για σουτ, σουτ αντί για πάσες, σέντρες άγαρμπες στο πουθενά, ασυνεννοησία στην κυκλοφορία της μπάλας, φάουλ και κίτρινες κάρτες χωρίς κανένα λόγο, επιπολαιότητα, σαστιμάρα, σύγχυση. Και, μάλιστα, με έναν αντίπαλο αξιολύπητο. Σα να μην έφταναν, δε, όλα αυτά, πάρτε και ένα πέναλτι στο δοκάρι...
Οχι, δεν είναι αυτό ΠΑΟΚ. Και χρειάζονται πολλές αλλαγές σε πρόσωπα για να γίνει. Χρειάζεται, με άλλα λόγια, άφθονη ποιότητα, γιατί αυτή που υπάρχει είναι ελάχιστη. Δεν καλύπτει ούτε το ένα τρίτο του ρόστερ. Ακόμη και να κατακτήσει το Κύπελλο, ακόμη και να τερματίσει δεύτερος στο Πρωτάθλημα, αυτή η διαπίστωση είναι ακλόνητη. Δεν αλλάζει. Φτάνει πια τόσος πονοκέφαλος...
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook