Αυτό το περιβόητο “παιχνίδι με παιχνίδι” και το “βήμα-βήμα” δεν αποτελεί ευρεσιτεχνία του Ραζβάν Λουτσέσκου. Την ίδια πατέντα ακολουθούν όλοι οι προπονητές σε όλη τη γη. Απλά να το πούμε: Πρόκειται για το αυτονόητο. Πάντα το αμέσως επόμενο ματς είναι το πιο σημαντικό και πάντα ένας-ένας επιτυγχάνονται (ή όχι) οι στόχοι.
Πέρσι παίκτες και προπονητής το εφάρμοσαν στον απόλυτο βαθμό και τελείωσαν θριαμβευτικά τη σεζόν, όχι γιατί χρειαζόταν κάποια ιδιαίτερη πνευματική προσπάθεια για να συνειδητοποιήσουν τη σημασία του αυτονόητου, αλλά γιατί έδειξαν ότι διέθεταν τον χαρακτήρα και την ποιότητα που απαιτούσαν η κατάκτηση του Πρωταθλήματος και η πορεία μέχρι τους “8” του Κόνφερενς Λιγκ. Θα έπαιρναν κατά πάσα πιθανότητα και το Κύπελλο, αν δεν τους γύριζε σαδιστικά την πλάτη η τύχη κι αν δεν “κατόρθωναν” τέσσερις από αυτούς στη σειρά να αποτύχουν στα πέναλτι, στη ρεβάνς με τον Παναθηναϊκό.
Η φετινή σεζόν άρχισε με επιτυχία στα δύο πρώτα ματς, που αποτελούσαν και το πρώτο βήμα. Εξασφαλίστηκε η συμμετοχή σε όμιλο του Κόνφερενς Λιγκ και δόθηκε η δυνατότητα να διεκδικηθούν, με αντίπαλο τη Μάλμε, η εξασφάλιση της συμμετοχής σε όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ και η πρόκριση για τις μάχες που θα οδηγήσουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Νάτα το δεύτερο και το τρίτο βήμα και νάτη και η ανάγκη να ξεδιπλωθούν ακόμη πιο εμφατικά η ποιότητα και ο χαρακτήρας της ομάδας. Το οποίο σημαίνει ότι ο ΠΑΟΚ για να ξεπεράσει το εμπόδιο της Μάλμε πρέπει να θυμίσει κανονικό ΠΑΟΚ. Να εμφανιστεί σ’ αυτά τα δύο ματς αρκετά βελτιωμένος. Πιο συγκεντρωμένος, πιο παραγωγικός, πιο αποτελεσματικός και πιο σοβαρός ανασταλτικά. Δεν λέω και ενισχυμένος, γιατί, όπως είναι λογικό, δεν θα προλάβουν να βοηθήσουν, τουλάχιστον όσο θα ήθελαν και όσο θα μπορούσαν, ο Τσάλοφ και ο Τισουντάλι, ακόμη και ο πιτσιρικάς ο Σόλα, αν αποφασίσει ο Λουτσέσκου να τον συμπεριλάβει στη λίστα.
Ελάτε τώρα. Ξέραμε όλοι ότι τα ματς με τους “Μαχητές” της Μπάνια Λούκα θα ήταν το ζέσταμα. Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Οχι γιατί η Μάλμε είναι κάποιο μεγαθήριο, αλλά γιατί δεν είναι Μπόρατς. Είναι σαφώς ανώτερη, σαφώς πιο ποιοτική, σαφώς πιο οργανωμένη και έχει στην έδρα της ένα ατού που πάντα παίζει ρόλο. Τον συνθετικό χλοοτάπητα.
Δεν θέλει και πολύ να ξαναπάθει ο ΠΑΟΚ… Εστερσουντ. Κι ύστερα, καλό είναι να “στρώσει” η ομάδα μέσω της διαδικασίας των δύο αγώνων με τους Σουηδούς, γιατί ο αντίπαλος στα νοκ άουτ για την είσοδο στο league stage του Τσάμπιονς Λιγκ θα είναι, λογικά, ακόμη πιο ισχυρός.
Προφανώς είναι θετικό το γεγονός ότι το πρώτο παιχνίδι γίνεται στη Σουηδία. Αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Γιατί η Τούμπα είναι πάντα Τούμπα, δεν παίζει όμως ποδόσφαιρο και δεν μπορεί να κάνει θαύματα αν η ομάδα βάζει μόνη της δύσκολα στον εαυτό της. Από εδώ και πέρα πρέπει να αρχίσουν να “μιλάνε” πάλι ο χαρακτήρας και η ποιότητα των παικτών του ΠΑΟΚ.