Με το «τρία στα τρία» ξεκίνησαν οι πρωταθλητές, έχοντας τους ίδιους στόχους όπως και πέρυσι, στις εγχώριες υποχρεώσεις τους. Παράλληλα στέκονται με αισιοδοξία και απέναντι στις αντίστοιχες ευρωπαϊκές τους, οι οποίες βρίσκονται ένα επίπεδο πιο ψηλά από τις προηγούμενες του Κόνφερενς λιγκ.
Η γενική εικόνα με την πρώτη ματιά «μιλάει» από μόνη της για έναν σκληρό διμέτωπο πόλεμο. Ως εκ τούτου, εκείνο που θεωρείται και κρίνεται απόλυτα αναγκαίο, είναι το κατά πόσο θα είσαι έτοιμος να ανταπεξέλθεις τόσο στον μαραθώνιο του εθνικού πρωταθλήματος (συμπεριλαμβανομένης και της διεκδίκησης του κυπέλλου), όσο και στις κόντρες του Γιουρόπα Λιγκ, με αντιπάλους… από το πάνω ράφι.
Είναι αλήθεια πως ο ανορθόδοξος τρόπος με τον οποίο κινήθηκαν οι πρωταθλητές στις μεταγραφές (αδικαιολόγητες καθυστερήσεις), δυσκόλεψε πολύ και εξακολουθεί να δυσκολεύει τον προπονητή τους, στην προσπάθεια ιδιαίτερα της προσαρμογής των νεοαποκτηθέντων, μερικοί εκ των οποίων μάλιστα διαθέτουν και αξιόλογα βιογραφικά. Θα μπορούσε ωστόσο να υποστηριχθεί επί του προκειμένου, ότι η διακοπή που ξεκίνησε με το τέλος της 3ης αγωνιστικής και θα διαρκέσει ένα δεκαπενθήμερο, αποτελεί μια ευκαιρία σημαντική για τον Ραζβάν Λουτσέσκου να βάλει μια τάξη στο έμψυχο δυναμικό του, αξιολογώντας ιδιαίτερα τους νεοφερμένους. Που ήρθαν και εξακολουθούν να έρχονται, λίγα 24ωρα πριν από την λήξη της regular μεταγραφικής σεζόν.
Ο κόουτς των πρωταθλητών μέχρι σήμερα και σταδιακά χρησιμοποίησε τους περισσότερους «καινούργιους» και σχημάτισε τις πρώτες εντυπώσεις. Απομένει ο σχηματισμός μιας πιθανής άποψης για τον καθένα και η ασφαλής ένταξη τους στο πλάνο μιας τελικής ανασυγκρότησης. Μαντί Καμαρά, Τισουντάλι, Τσάλοφ, Σορετίρε, και σε δεύτερο επίπεδο Τσιφτσής και Θυμιάνης, έδειξαν αυτό που είναι. Απομένουν Τζόναθαν Γκόμεζ, Μπακαγιόκο και Κόλεϊ (τρέχουν για έναν ακόμα αμυντικό) για να κλείσει έτσι το σύνολο των «ανιχνεύσεων» και των «διευκρινήσεων», που ασφαλώς θα έπρεπε να έχει γίνει πιο νωρίς και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες. Πολλή δουλειά και μεγάλες ευθύνες για τον Ραζβάν.
Ο έμπειρος Ρουμάνος γνωρίζει πολύ καλά πως από εδώ και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα και επιπρόσθετα ότι η ομάδα που θα παρουσιάσει, ασφαλώς θα «διαγράψει» τις όποιες αδυναμίες έχουν επισημανθεί μέχρι τώρα (αργός ρυθμός, αμυντική ασυνεννοησία και αφασίες όπως και ψυχοβγαλτικά πρώτα 45λεπτα).
Όσο για το θέμα που «προέκυψε» από την απόπειρα «εκτέλεσης» που επιχειρήθηκε στο Περιστέρι, θα λέγαμε πως το παρασκήνιο έπιασε στον ύπνο τον «όλο οργανισμό ΠΑΟΚ» και παραλίγο να την πληρώσει ακριβά η ομάδα.
Και λέμε το παρασκήνιο, γιατί όσο και να το προσπαθούν μερικοί και να υποστηρίζουν για τους δικούς τους λόγους ότι παρασκήνιο δεν υπάρχει, αυτό όχι μόνον ζει και βασιλεύει εδώ και δεκαετίες ολόκληρες από την εποχή της θρυλικής παράγκας, αλλά επιπρόσθετα το τελευταίο διάστημα έχει βρει τρόπο να κινείται πιο άνετα, εκμεταλλευόμενο κάποιες… απειρίες και ανίερες συμμαχίες. Δυστυχώς κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ποιοι είναι εκείνοι που εδώ και χρόνια ελέγχουν την διαιτησία.
Οι γνώστες του χώρου αναφέρονται με σιγουριά και μιλάνε για έναν συγκεκριμένο σύλλογο (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το όνομα του), που ελέγχει τα 9/10 των αξιολογημένων διαιτητών, με το υπόλοιπο να μοιράζεται στους άλλους του ΠΟΚ. Ένα ελάχιστο κομμάτι βέβαια αποτελούν οι ανεξάρτητοι και ακηδεμόνευτοι που τιμούν τον χώρο της διαιτησίας. Τα ονόματα κυκλοφορούν σαν φέιγ βολάν στον χώρο της διαιτησίας. Δεν είναι δύσκολο να μάθεις ποιοι και από ποιους επηρεάζονται. Στο κόλπο και οι Ενώσεις. Δεν είναι τυχαία η σύνθεση του τιμ των «εκτελεστών» στο Περιστέρι. Ένωση; Ήπειρος! Πρώτος διαιτητής; Κλώνος του Μπριάκου. Βαθμολογητής; Νικολακόπουλος. Τώρα το πως η ολοφάνερη απόπειρα «εκτέλεσης» του ΠΑΟΚ πέρασε στα ψιλά ή δεν απασχόλησε διόλου κάποιους συμπλεγματικούς, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο. Υπάρχουν και αυτοί και θα υπάρχουν όπως το παρασκήνιο το οποίο απεχθάνονται να αναφέρουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν αποτελούν και μέρος του.