Αγαπητή Metrosport
Προφανώς είναι σύμπτωση, αλλά, αν δεν το προσέξατε, ο ΠΑΟΚ, με προπονητή τον Πάμπλο Γκαρσία, πήρε δύο νίκες σε δύο ματς από τον πάγκο. Με τον Νινούα στο Αγρίνιο επί του Παναιτωλικού, με τον Τζόλη και τον Σφιντέρσκι στην Τούμπα επί της Αϊντχόφεν, η οποία βέβαια χτυπήθηκε αλύπητα και από τον Ζίβκοβιτς.
Δεν είναι μάγος ο Πάμπλο. Δεν θα βρίσκει πάντα τις λύσεις. Θα κάνει και λανθασμένες εκτιμήσεις. Θα έρθουν και αναποδιές. Στο πρόγραμμα είναι όλα, αν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Αλλωστε, κανείς δεν περιμένει να κάνει θαύματα. Ολοι περιμένουν να αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έμψυχο δυναμικό της ομάδας και να πάρει από κάθε παίκτη ό,τι μπορεί να δώσει. Αν αυτό σταθεί αρκετό για να επιτευχθούν οι στόχοι θα φανεί στο γήπεδο και θα μετρηθεί στο τέλος της σεζόν.
Πέρα, όμως, από αυτό καθ' εαυτό το αποτέλεσμα κάθε αγώνα και όλης της χρονιάς, ο κόσμος του ΠΑΟΚ, φαντάζομαι και ο Ιβάν, περιμένει από τον Πάμπλο να μεταδώσει στην ομάδα τη δική του νοοτροπία. Να κάνει έναν ΠΑΟΚ με πνεύμα μαχητή και νικητή. Εναν ΠΑΟΚ περήφανο και αγέρωχο. Εναν ΠΑΟΚ που είναι αδύνατο να μη γνωρίζει και ήττες, αλλά θα είναι ένας ΠΑΟΚ που πάντα θα προσπαθεί και θα αποτελείται από παίκτες που θα προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους.
Πέρσι, με τον Φερέιρα, είδαμε σε πολλά ματς τον ΠΑΟΚ χωρίς νεύρο, χωρίς ενέργεια, χωρίς ένταση. Το βλέπαμε εμείς, το έβλεπε και ο ίδιος ο Φερέιρα. Εμείς δεν είχαμε παρά να το επισημαίνουμε και να το χρεώνουμε στις αδυναμίες της ομάδας. Ο προπονητής, όμως, είχε την υποχρέωση να βρει τρόπο για να ξεπεραστεί αυτή η αδυναμία και να μην εμφανίζεται συνεχώς. Αντί, όμως, ο ΠΑΟΚ να βελτιώνεται, γινόταν ολοένα και χειρότερος, με ελάχιστες εκλάμψεις. Κι αυτό, πολύ απλά, σήμαινε είτε ότι ο προπονητής δεν μπορούσε να τη βελτιώσει, είτε ότι οι παίκτες δεν ήταν και τόσο πρόθυμοι να ακολουθήσουν τις συμβουλές του προπονητή τους.
Είμαι βέβαιος ότι με τον Γκαρσία τουλάχιστον τέτοιο πρόβλημα δεν θα παρουσιαστεί. Η σύνδεση των παικτών μαζί του θα είναι καλύτερη κι αυτό άρχισε ήδη να φαίνεται. Θέλω να πιστεύω ότι τώρα πια οι παίκτες του ΠΑΟΚ θα παίζουν για τον εαυτό τους, αλλά θα παίζουν και για τον προπονητή τους. Κι αν όντως συμβεί αυτό, το κέρδος για την ομάδα θα είναι τεράστιο.
Ξέρετε, μιλάμε πολλές φορές για τη “χημεία” σε μια ομάδα και πόσο σημαντική είναι για την επίτευξη των στόχων της. Εξίσου σημαντική είναι, όμως, η “χημεία” μεταξύ παικτών και προπονητή. Με τον Λουτσέσκου άργησε λίγο να βρεθεί, αλλά, όταν βρέθηκε, η ομάδα έκανε θαύματα. Με τον Φερέιρα δεν υπήρξε ποτέ “χημεία”. Κι όταν με το ξεκίνημα της φετινής σεζόν ο ΠΑΟΚ έπαψε να είναι άνευρος και υποτονικός, ο Πορτογάλος την έκανε άνω-κάτω με την εμμονή του στο 3-4-3, με την περίεργη διαχείριση των παικτών και με το χωρίς εμπνεύσεις κοουτσάρισμά του...
ΥΓ. Επιμένω πάντα ότι οι παίκτες είναι το πιο βασικό σε κάθε ομάδα. Αλλά υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα σε έναν προπονητή που μπορεί να τους αξιοποιήσει και σε έναν που δεν μπορεί.
Στέλιος Γρηγοριάδης