Αγαπητή
Metrosport,
Ας ρίξουμε
μια σύντομη ματιά στην περσινή σεζόν
του ΠΑΟΚ, σε όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι,
αλλά και σε όσα συνέβησαν μέχρι στιγμής
στα δύο ταμπλό στα οποία έδωσε αγώνες
η ομάδα. Το επιβάλλει, νομίζω, η ανώμαλη
προσγείωση με το 1-1 στο ματς με τον
Ατρόμητο, αμέσως μετά τις θριαμβευτικές
προκρίσεις επί της Μπεσίκτας και της
Μπενφίκα, αλλά και τη νίκη επί της
Λάρισας.
Mιλώντας
καθαρά αγωνιστικά, χωρίς να υπολογίζουμε
την προσθαφαίρεση των επτά βαθμών, ο
περσινός ΠΑΟΚ έτρεξε σε δύο κούρσες για
δύο και βγήκε δεύτερος και στις δύο. Και
στις δύο, μάλιστα, έκανε ο ίδιος δώρα
στον μοναδικό ανταγωνιστή του, τον
Ολυμπιακό. Στο Πρωτάθλημα τού χάρισε
δύο νίκες μέσα στην Τούμπα, στην
προτελευταία αγωνιστική της κανονικής
περιόδου και στην πρώτη των πλέι οφ, ενώ
στο Κύπελλο του χάρισε την πρόκριση
στον τελικό με τον αποκλεισμό του στο
ΚαραΙσκάκη μετά το 3-2 της Τούμπας.
Εννοείται ότι παίκτες και Φερέϊρα είχαν
προλάβει να αποτύχουν παταγωδώς και
στην Ευρώπη, αλλά μια που τότε λέγαμε
ότι ο νέος προπονητής δεν έμαθε ακόμη
την ομάδα και ότι η ομάδα δεν προσαρμόστηκε
ακόμη στις απαιτήσεις του νέου προπονητή,
το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι η εικόνα
του ΠΑΟΚ, όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν
χειρότερη και όχι καλύτερη, με φυσιολογική
συνέπεια να χαθούν αργότερα και οι εντός
Ελλάδας στόχοι.
Το πρότζεκτ των υποχρεωτικών περικοπών περιελάμβανε μετρημένες σε ποσότητα και σε κόστος μεταγραφές, αλλά και την παραμονή του προπονητή, καθώς η απομάκρυνσή του απαιτούσε γενναία αποζημίωση και πρόσθετο υψηλό κόστος για την πρόσληψη του διαδόχου του. Στο μεταξύ, χάρη στη διακοπή λόγω κωρονοιού και στην επιμονή του Ιβάν Σαββίδη να αξιοποιηθούν και νεαροί παίκτες, ήρθαν στο προσκήνιο ο Τζόλης και ο Μιχαηλίδης, ενώ το καλοκαίρι προστέθηκαν και άλλα φυντάνια, με πιο τρανταχτή την περίπτωση του 16χρονου Κούτσια.
Ο Φερέϊρα αποφάσισε να αρχίσει τη σεζόν με το 3-4-3. Του βγήκε μια χαρά στο ματς με την Μπεσίκτας, του βγήκε μια χαρά στο ματς με την Μπενφίκα κι αυτές οι δύο προκρίσεις έφεραν ενθουσιασμό, αλλά έθεσαν και ένα ερωτηματικό. Σε τι και σε ποιους οφείλεται η αγωνιστική μεταμόρφωση της ομάδας. Η σοβαρή προσέγγιση έγινε από τους περισσότερους και οδήγησε σε ένα μπουκέτο από λογικές απαντήσεις, καθώς ποτέ στην επιτυχία δεν συντρέχει μόνο ένας παράγοντας και ποτέ για την αποτυχία δεν ευθύνεται μόνο ένα πρόσωπο. Υπήρχαν όμως και οι λίγοι που απέδωσαν, βιαστικά και επιπόλαια, την ευχάριστη αλλαγή στον προπονητή σπεύδοντας να... του ζητήσουν συγνώμη για την κριτική που του άσκησαν πέρσι, ξεχνώντας μονομιάς ότι αυτή η κριτική ήταν πολύ φυσιολογική και δικαιολογημένη. Εκείνο που θα έπρεπε να θυμηθούν είναι ότι κακώς είχαν ασκήσει τότε κριτική ΜΟΝΟ στον Φερέϊρα και όχι και στους παίκτες, αλλά και να καταλάβουν ότι κακώς αποδίδουν τώρα ΜΟΝΟ στον Φερέϊρα και όχι και στους παίκτες τις καλές εμφανίσεις και τις προκρίσεις στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
Τώρα, ο ΠΑΟΚ ζει το όνειρο της εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και ετοιμάζεται για τους δύο «τελικούς» με την Κράσνονταρ. Ναι, αυτή τη στιγμή αυτός είναι ο στόχος που προέχει. Πρέπει επιτέλους να εκπληρωθεί κι αυτή η ανικανοποίητη μέχρι σήμερα ψύχωση. Την ίδια στιγμή, πάντως, η ομάδα στο Πρωτάθλημα, με δύο εντός Τούμπας αγώνες, έχει χάσει ανέλπιστα δύο βαθμούς που με τίποτε δεν αναπληρώνονται και έστειλε ένα μήνυμα που πρέπει να προβληματίσει. Εξι βαθμοί και πέντε γκολ με Μπεσίκτας και Μπενφίκα, τέσσερις βαθμοί και... δύο γκολ με Λάρισα και Ατρόμητο. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ανισορροπία...
Δεν γίνεται να είναι τόσο διαφορετικές οι επιδόσεις της ίδιας ομάδας σε Ευρώπη και Ελλάδα. Δεν είναι λογικό να είναι καλύτερες οι επιδόσεις της με ισχυρούς αντιπάλους και χειρότερες με ασθενείς. Υπάρχει όμως εξήγηση κι αυτή είναι ακριβώς που πρέπει να φέρει τον προβληματισμό. Μπεσίκτας και Μπενφίκα ήρθαν στην Τούμπα και έπαιξαν ανοιχτά με τον αέρα της μεγάλης ομάδας, πιθανότατα και την αίσθηση της μεγαλύτερης από τον ΠΑΟΚ ομάδας. Λάρισα και Ατρόμητος ήρθαν στην Τούμπα και έπαιξαν κλειστά με την αίσθηση ότι, ως... καρπαζοεισπράκτορες, έπρεπε να αποφύγουν τις πολλές καρπαζιές. Απέναντι, λοιπόν, σ' αυτές τις κλειστές, συμπαγείς, πολυπρόσωπες άμυνες, αποδείχτηκε ότι ο ΠΑΟΚ έχει πρόβλημα. Κι αυτό το πρόβλημα δεν λύθηκε ούτε με το... μαγικό ραβδί που ξαφνικά αυτό το καλοκαίρι βρήκε τάχα ο Φερέϊρα, αλλά ούτε και χάρη στη μεταμόρφωση των παικτών, που, μέσα σε λίγες εβδομάδες, έγιναν παικταράδες παγκόσμιας κλάσης.
Καλός είναι ο ενθουσιασμός μετά από μεγάλες επιτυχίες, αλλά πιο χρήσιμη είναι η αυτοκριτική με τον εντοπισμό των αδυναμιών μιας ομάδας. Αλλωστε καμία ομάδα, όσο μεγάλη κι αν είναι, δεν παύει να έχει αδυναμίες. Και καμία ομάδα, κανείς προπονητής και κανείς παίκτης δεν αποθεώνονται ή αποδοκιμάζονται πριν φανεί αν πέτυχαν ή όχι στους στόχους τους.
Πέρσι κρίθηκαν οι πάντες με την κατάληξη της σεζόν. Αν δεν γίνει το ίδιο και φέτος, θα κινδυνεύουν να μετακινούνται συνεχώς από την αποθέωση στο «ανάθεμα». Κι αυτό το συναισθηματικό... τρανζίσιον μπορεί να τους σκοτώσει ψυχολογικά. Αν συμβεί, θα είναι πια πολύ δύσκολο να ξαναγίνουν ο χωρίς αντίπαλο στην Ελλάδα ΠΑΟΚ, που θα βαδίσει για ένα ακόμη νταμπλ...
ΥΓ. Ας μην
ξεχνάμε και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό:
Μέχρι στιγμής, τα δείγματα γραφής που
έχουμε από τον φετινό ΠΑΟΚ είναι από
τέσσερα ματς που έγιναν ΟΛΑ στην Τούμπα.
Ας περιμένουμε να δούμε και τον εκτός
έδρας ΠΑΟΚ. Κι ακόμη καλύτερα, ας
περιμένουμε να δούμε την κατάληξη της
σεζόν για να τους κρίνουμε όλους. Μέχρι
τότε, η κριτική πρέπει να αφορά μόνο σε
κάθε αγώνα και ενόψει του επόμενου. Με
τη διάθεση, πάντα, να επισημαίνονται
και οι αδυναμίες, για να έρχεται η
βελτίωση και, τελικά, η επιτυχία.
Στέλιος Α.
Γρηγοριάδης