Τραγική επιβεβαίωση της προειδοποίησης και της πρόβλεψης, για τον λόγο που την τελευταία στιγμή… άλλαξε γνώμη η ΚΕΔ του Μάνταλου και όρισε Έλληνες και μάλιστα αποδεδειγμένα διαχρονικούς εκτελεστές και συμπλεγματικούς αντιΠΑΟΚτσήδες στην Τούμπα (Παπαπέτρου, Σιδηρόπουλο). Η εκ των υστέρων αντίδραση της διοίκησης των γηπεδούχων, την εκθέτει. Πιο θαρραλέος ο Λουτσέσκου, λέει τα πράγματα με το όνομα τους και αναδεικνύει το μεγάλο πρόβλημα που υπάρχει.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Και όταν λέμε τα «πράγματα» εννοούμε τα όσα αφορούν, όχι μόνο το παιχνίδι, αλλά και όσα περίεργα διακινούνται και αναδεικνύονται για διάφορους λόγους (ευνόητους κατά πλειοψηφία), τα οποία έχουν σχέση με την διαιτησία και ότι κινείται γύρω από τον ΠΑΟΚ. Και όταν λέμε γύρω από τον ΠΑΟΚ, εννοούμε την εν γένη συμπεριφορά των διοικούντων, σε περιπτώσεις που αδικείται η ομάδα, οι οποίες ασφαλώς και δεν είναι λίγες και πάντοτε στοιχίζουν ακριβά, όπως επίσης την αντίστοιχη αντίδραση των φίλων της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται τα ΜΜΕ, με ιδιαίτερη ασφαλώς εκτίμηση σε ότι αποδέχονται ή απορρίπτουν οι εκπρόσωποι του ασπρόμαυρου ρεπορτάζ.
Επιχειρώντας λοιπόν μια μικρή αναδρομή, ένας ουδέτερος παρατηρητής, όχι στο μακρινό παρελθόν γιατί αυτό δεν επιδέχεται των παραμικρών αμφισβητήσεων και πλησιάζοντας στο πρόσφατο - στο χθες και στο σήμερα – καταλήγουμε σε κάποια συμπεράσματα, όπως αυτά διαμορφώνονται και αφορούν ότι προαναφέραμε στην εισαγωγή μας και συνθέτουν το παζλ των σχέσεων του ΠΑΟΚ με την διαιτησία. Πρωτίστως ο παρατηρητής διαπιστώνει πως έχει καθιερωθεί εδώ και καιρό μια παθητική στάση των εκάστοτε διοικούντων απέναντι στην οποιαδήποτε διαιτητική πρόκληση, όσο μεγάλη και αν είναι.
Αντιδρά μόνον όταν υπάρχει η οργή του κόσμου κι αυτό τις περισσότερε φορές κατόπιν εορτής. Η δεύτερη διαπίστωση είναι λιγάκι περίεργη κι αυτό γιατί παρουσιάζει ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΟΚτσήδικου κόσμου να έχει εθιστεί στην ίδια παθητική αντίδραση, όταν η ομάδα του σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι που αδικείται χωρίς να έχει καλή απόδοση, να το προσπερνά με το κλασικό και καθιερωμένο πλέον: «έλα μωρέ αφού ήταν χάλια η ομάδα μας, στην διαιτησία θα το ρίξουμε;». Αυτό έχει περάσει πλέον σαν αντίδραση άσχετα αν το «χειρουργείο» ήταν πασιφανέστατο και υπήρχε σοβαρός λόγος να σταθούν όλοι στην αδικία. Περίεργο θα μου πείτε και ως ένα σημείο απίστευτο. Ωστόσο όμως είναι κάτι πολύ συνηθισμένο όπως προαναφέραμε στον ΠΑΟΚ, η κακή εμφάνιση να επικαλύπτει την οποιαδήποτε σε βάρος της ομάδας λαθροχειρία. Δεν χρειάζεται βέβαια να είσαι ειδικός για να αντιληφθείς για το τι συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση.
Είναι κάτι που το έχει επιβάλει δια λοβοτομής η πανσπερμία των αντιΠΑΟΚτσήδικων πανελληνίως μίντια, ίσως και με μια μιρκή συμμετοχή ελάχιστων εκπροσώπων του ΠΑΟΚτσήδικου ρεπορτάζ, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να φανούν «υπεράνω» ή επιχειρώντας να καλιεργήσουν χρήσιμες δημόσιες σχέσεις, «συμπλέουν» μαζί τους, υποβαθμίζοντας την όποια διαιτητική αδικία σε βάρος του ΠΑΟΚ. Η διοίκηση λοιπόν… ως συνήθως δεν αντιδρά ή όταν αποφασίζει να αντιδράσει, το κάνει άκαιρα και ασθενικά. Ο κόσμος επίσης μπλοκαρισμένος και επηρεασμένος από την μπουγάδα εγκεφάλου που υφίσταται αλλά και την περίεργη στάση ελάχιστων εκπροσώπων του δικού του χώρου, έχει καταλήξει στο μοιρολατρικό αλλά συγχρόνως και επικίνδυνο να κλείνει τα μάτια του μπροστά και σε εγκλήματα ακόμη, δικαιολογώντας τα με το: «αφού ήμασταν χάλια γιατί να μιλάμε;».
Έτσι κινούνται τα πράγματα, εδώ και κάποιο διάστημα. Νομίζω πως μια σχετική «γεύση» πήραμε και στο προχθεσινό ντέρμπι. Ο κακός ΠΑΟΚ πλήρωσε την άσχημη απόδοση του και ως εκ τούτου δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνει αναφορά στο τι διέπραξαν οι… «απεσταλμένοι» του Μάνταλου, διαχρονικοί εκτελεστές του (Παπαπέτρου, Σιδηρόπουλος). Τέλος, όπως όλα δείχνουν τουλάχιστον μέχρι τώρα οι χαλίφηδες έχουν καταφέρει να ναρκοθετήσουν με επιτυχία την πορεία του δικέφαλου.
ΥΓ: Σέβομαι απόλυτα κάθε άποψη. Δεν μπορώ όμως να δεχθώ αυτήν που υποστηρίζει ότι οι Έλληνες διαιτητές είναι απλά ανίκανοι. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι είναι εξαρτημένοι και δουλεύουν για μεγάλα αφεντικά, τα οποία τους εμπιστεύονται πολύ δύσκολες αποστολές. Στα αλήθεια ήταν ανίκανος ο Κασναφέρης, ο Σπάθας, ο Παπουτσέλης, ο Μπριάκος, ο Γιάχος, ο Παπάς, ο Αρετόπουλος, ο Βοσκάκης ή είναι ο Μανούχος, ο Διαμαντόπουλος, ο Παπαδόπουλος και ο Τσαγκαράκης… ανίκανοι;
ΥΓ2: Η ενδεικτικότερη στιγμή των προθέσεων του Παπαπέτρου, αφορούσε την φάση του αντιαθλητικού μαρκαρίσματος στον Ζίβκοβιτς προς το φινάλε, στο ημικύκλιο της περιοχής του Άρη, την οποία προσπέρασε σαν σίφουνας, τρέχοντας προς το κέντρο του.