Το επίπεδο τοξικότητας ξεπέρασε τα όρια κι αυτό που πλέον δειλά-δειλά αναφέρεται σε παρασκηνιακές στήλες σύντομα θα μεταφερθεί στα πρωτοσέλιδα καθώς ο φόβος μεταφοράς αυτού του κλίματος στην Εθνική ομάδα μοιάζει αναπόφευκτος.
Αυτό διαπίστωσε και ο Βασίλης Σπανούλης, καθόλου τυχαία δεν ήταν η (σχετική) αναφορά του μετά τον αγώνα με τον Άρη για το μικρό τελικό του Πρωταθλήματος, αντιλαμβανόμενος παράλληλα ότι συγκεκριμένα Media λειτουργούν προς την κατεύθυνση εκτόξευσης της τοξικότητας προσδοκώντας στη διαμόρφωση κλίματος, ίσως και, στην ανατροπή του Βαγγέλη Λιόλιου.
Για τα πεπραγμένα του νυν προέδρου της ΕΟΚ έχουμε γράψει πολλά και κυρίως την αποτυχία του στη διαμόρφωση περιβάλλοντος αξιοκρατίας και ισονομίας. Απέτυχε παταγωδώς στο κομμάτι της διαιτησίας, στην πραγματικότητα τη διατήρησε… ξέφραγο αμπέλι δίνοντας το δικαίωμα σε ανθρώπους να σουλατσάρουν κι ενώ θα έπρεπε να μην περνούν ούτε έξω από το κτίριο. Πολύ φοβάμαι όμως ότι είναι θέμα χρόνου η επιβεβαίωση της εκτίμησης που θέλει την Εθνική να πληρώνει το μάρμαρο.
Οι ηχηρές αποχωρήσεις μοιάζουν αναπόφευκτες. Εκτός κι αν την ύστατη στιγμή καταφέρει ο Βασίλης Σπανούλης να αλλάξει το κλίμα μέσα από την προσωπικότητά του και τη σχέση που, χρόνια τώρα, διατηρεί με συγκεκριμένους παίκτες και τους βάλει στο ίδιο τραπέζι για να τα βρουν.
*Πολλά καλά πράγματα γράψαμε για την ΚΑΕ Αρης και η διαχείριση της υπόθεσης του Γιώργου Χήνα (μας) διέψευσε. Κοντά δύο μήνες περίμενε ο άνθρωπος τους «κίτρινους» για την επικύρωση της συμφωνίας. Ρωτούσε για το συμβόλαιό του, ρωτούσε για το σπίτι του, μάταια περίμενε μια ουσιαστική συνάντηση. Και από το πουθενά ήρθε η τρομερή πρόταση της Χαποέλ Τελ Αβίβ με τις «ευλογίες» του Στέφανου Δέδα. Κι έτσι ήρθε η ανατροπή. Με κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις δεν «τελειώνουν» οι δουλειές. Μεγάλο και άλυτο πρόβλημα για την ΚΑΕ το ζήτημα της οργάνωσης. Ειδικά τα καλοκαίρια, είναι εξαιρετικά έντονο.